menu

Little Steven - Soulfire (2017)

mijn stem
3,67 (29)
29 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Wicked Cool

  1. Soulfire (4:33)
  2. I'm Coming Back (4:19)
  3. Blues Is My Business (6:23)
  4. I Saw the Light (4:26)
  5. Some Things Just Don't Change (4:04)
  6. Love on the Wrong Side of Town (3:51)
  7. The City Weeps Tonight (3:30)
  8. Down and Out in New York City (6:27)
  9. Standing in the Line of Fire (4:34)
  10. Saint Valentine's Day (5:22)
  11. I Don't Want to Go Home (4:21)
  12. Ride the Night Away (5:18)
totale tijdsduur: 57:08
zoeken in:
avatar van Rogyros
4,0
Ik heb laatst een nummer van Steven van Zandt gehoord op radio 1, waarbij aangekondigd werd dat hij een nieuw album uitbrengt. Ik hen het even opgezocht via relisten.nl omdat ik niet wist om welk nummer het ging. Het gaat om het titelnummer. Klonk goed! Prima song.

Daardoor kwam ik er gelijk achter dat er een nieuwe plaat op de rol staat. Ik ben benieuwd naar dit album!

avatar van Rudi S
Hier staan ook wel een paar "oudjes" op , vast in een nieuw jasje.

avatar van Rogyros
4,0
Oké. Ik ben niet zo heel erg bekend met het solo werk van deze man.

Ik heb mijn bericht overtuigend ge-edit, Rudi S. Ik ben er inmiddels achter welk nummer op de radio werd gedraaid.

avatar van Rudi S
Rogyros schreef:
Ik ben er inmiddels achter welk nummer op de radio werd gedraaid.


Klopt, de single.
Steven heeft ook veel voor andere geschreven o.a. in de beginjaren voor deze
Southside Johnny & The Asbury Jukes

avatar van Rogyros
4,0
Dat wist ik idd. Ik ben Southside Johnny en zijn band gezien op het ribs en blues festival in Raalte. Ik kende deze man vanwege de link met Springsteen en heb inmiddels ook verschillende albums beluisterd. Erg prettige muziek. Daar kwam ik ook achter de schrijversdriften van Little Steven voor die band.

avatar van Rudi S
Nummertje 5,6 en 11 zullen sowieso wel Southside Johnny liedjes zijn.

avatar van Wallie1985
3,5
Het titel nummer 'Soulfire' is door van Zandt geschreven en verscheen al eerder op het schitterende album van The Breakers.
The Breakers - The Breakers (2011)

avatar van Rogyros
4,0
Zo zijn er inderdaad meerdere nummers die al eerder zijn uitgebracht door anderen, maar door Little Steven geschreven.

Hier staat meer info over dit album:

Little Steven is Releasing "Soulfire" - chimesfreedom

Ik ken het het album van The Breakers niet, Wallie1985. En zo te zien alleen jij binnen de MuMe gemeenschap! Ik heb je berichtje daarbij ook gelezen. Ik zal er eens achterna gaan. Ben wel benieuwd!

avatar van vielip
Net het tweede nummer dat is vrijgegeven gehoord; Love on the wrong side of town. Klinkt ook heel aardig. Niet zo sterk als Soulfire maar het beloofd het één en ander wat mij betreft.

avatar van E-Clect-Eddy
Ben benieuwd, zal de 4 singles eens aanhoren. Op de 2 albums die ik ken staan telkens wel een paar militante nummers op...

avatar van blaauwtje
4,0
Alsof je naar better days 2 luistert, dat vond ik destijds een verademing.Ik vind dat Stevie zich er wat makkelijk van af maakt, veel ,weliswaar door hem zelf geschreven, liedjes van Southside Johnny platen.

Het klinkt allemaal fantastisch, maar niet verassend, toch zal ik hem vaak luisteren, omdat het heerlijk wegluistert.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Little Steven - Soulfire - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Steven van Zandt AKA Little Steven maakte deel uit van de band (Steel Mill) waarmee Bruce Springsteen aan het eind van de jaren 60 net niet doorbrak naar een groot publiek en speelt inmiddels ook al enkele decennia (met enkele onderbrekingen) in Springsteen’s E Street Band.

In de jaren 80 maakte Steven van Zandt samen met zijn band The Disciples Of Soul een aantal aardige platen, maar de afgelopen vijftien jaar was hij buiten de E Street Band vooral te zien als acteur in de succesvolle serie The Sopranos.

Vorig jaar stond de Amerikaan met Springsteen op het podium tijdens diens zo succesvolle The River tour, maar Steven van Zandt vond ook eindelijk weer eens tijd voor het maken van zijn eigen muziek.

Het onder de naam Little Steven uitgebrachte Soulfire is een verrassend sterke plaat. Het is een plaat die Springsteen fans zeker aan zal spreken, al legt Little Steven net wat andere accenten dan The Boss.

Soulfire is voorzien van het grootse geluid dat ook The E Street Band typeert, maar waar Bruce Springsteen uiteindelijk kiest voor de rock, kiest Little Steven voor de blues, soul, rhythm & blues en rock ’n roll (en een beetje doo wop).

Little Steven heeft zijn eerste soloplaat in heel veel jaren voorzien van een groots, meeslepend en moddervet geluid vol blazers en uiteraard spetterend gitaarwerk. Little Steven is hiernaast nog altijd voorzien van een lekker soulvol stemgeluid, dat hij op Soulfire meer dan eens laat ondersteunen door flink wat achtergrondzangeressen.

Door het volle geluid, de heerlijke blazers en de invloeden uit de soul, is Soulfire een warmbloedige plaat, die alleen maar goed kan zijn voor een glimlach. Little Steven had bij het opnemen van de plaat een eindeloze tour achter de rug, maar daar is niets van te merken op Soulfire. De nieuwe plaat van Little Steven is een plaat waar de energie en het plezier van af spatten.

Het is zo’n plaat waarvan je onmiddellijk heel vrolijk van wordt, maar waar ik bang was dat het enthousiasme na een paar luisterbeurten wat af zou vlakken, wordt Soulfire alleen maar leuker en beter.

Little Steven weet precies hoe het feestje van de E Street band klinkt en doet dat solo nog eens over. De Amerikaan legt hierbij vaak andere accenten dan zijn broodheer, waardoor Soulfire absoluut bestaansrecht heeft. Dat is deels de verdienste van de fantastische blazers op de plaat en de geweldige achtergrondzangeressen, maar het zijn uiteindelijk toch de soulvolle strot van Steven van Zandt en zijn spetterende gitaarspel die van Soulfire zo’n goede plaat maken.

Iedereen die denkt dat Little Steven het best tot zijn recht komt naast of achter Springsteen moet hier echt eens naar luisteren. Soulfire van Little Steven is een plaat die passie en plezier ademt, maar uiteindelijk ademt de nieuwe plaat van de Amerikaan vooral pure klasse. Erwin Zijleman

avatar van gaucho
3,0
erwinz schreef:
Little Steven weet precies hoe het feestje van de E Street band klinkt en doet dat solo nog eens over. De Amerikaan legt hierbij vaak andere accenten dan zijn broodheer, waardoor Soulfire absoluut bestaansrecht heeft. Dat is deels de verdienste van de fantastische blazers op de plaat en de geweldige achtergrondzangeressen, maar het zijn uiteindelijk toch de soulvolle strot van Steven van Zandt en zijn spetterende gitaarspel die van Soulfire zo’n goede plaat maken.

Deze recensie klinkt helemaal alsof het gaat om de enige Little Steven-LP die ik bezit: het debuut van de Disciples of Soul uit 1983. Daarna ging Little Steven onder zijn eigen naam heel andere dingen doen (een met keyboards ingekleurd soort hardrock en nog later nogal door electrobeats gedomineerde muziek). Maar deze omschrijving doet mij vermoeden dat dit nieuwe album in het verlengde ligt van 'Men without women', wat ik een geweldige plaat vond. Ik zal mijn oor eens te luisteren leggen.

avatar van vielip
Ik heb het hele album nu een aantal keer geluisterd. En om heel eerlijk te zijn vind ik het niet veel soeps. Was ik bij de eerste 2 vrij gegeven nummers nog redelijk enthousiast, nu is dat omgeslagen. Een heel album in deze stijl trek ik niet. Teveel soul, te weinig rock. En blazers. Vond ik bij Bruce ook geen toegevoegde waarde toen ie ze mee nam op tour. Maar ze stoorden me verder ook niet echt. Op dit album van Steve beginnen ze me na een nummer of 5 te irriteren.

avatar van Maartenn
3,0
Maartenn (crew)
Openingstrack Soulfire nodigt uit om uit je stoel op te staan en te gaan swingen op iedere track. Echter bij Ride the Night Away zijn je enkels gezwollen en doen je voeten zeer. Little Steven staat aan, 57 minuten lang.

Daar bedoel ik mee dat in ieder nummer het maximale uit de kast lijkt te worden gehaald wat de producer maar kon verzinnen. Vrijwel elk nummer is blazers, achtergrondkoortjes, gitaarsolo en de toch matige vocale partijen van Little Steven. De man die naast Bruce Springsteen schittert op het podium is een stuk minder overtuigend als frontman.

Toch is het album wel genietbaar. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het speelplezier wat iedereen doet zwichten voor de gepassioneerde Little Steven. 12 nummers lang is alleen wat teveel van het goede.

3,0*

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
gaucho schreef:

Deze recensie klinkt helemaal alsof het gaat om de enige Little Steven-LP die ik bezit: het debuut van de Disciples of Soul uit 1983. Daarna ging Little Steven onder zijn eigen naam heel andere dingen doen (een met keyboards ingekleurd soort hardrock en nog later nogal door electrobeats gedomineerde muziek). Maar deze omschrijving doet mij vermoeden dat dit nieuwe album in het verlengde ligt van 'Men without women', wat ik een geweldige plaat vond. Ik zal mijn oor eens te luisteren leggen.


Dat is precies wat het is! Ik ben ook een groot fan van 'Men Without Women' en deze plaat ademt precies die sfeer.
Blind aan te schaffen voor liefhebbers van de eerste plaat dus!

avatar van vielip
Ben ik het niet helemaal mee eens. Ik vind Men without women een prima plaat. Maar dit Soulfire toch echt een pak minder. Op de één of andere manier is ie te vermoeiend. Te hard geprobeerd ofzo...kan er niet echt de juiste omschrijving of uitdrukking voor vinden. Ga 'm aan de kant leggen en over een tijdje toch nog weer eens een kans geven. Wie weet...

avatar van gaucho
3,0
Ja, ik heb 'm inmiddels ook uitgebreid beluisterd en hoewel de muzikale aanpak inderdaad in de lijn van Men without women ligt, vind ik dit nieuwe album tot dusver zeker niet op dezelfde hoogte staan. Ik deel vielip z'n gemengde gevoelens: het is me allemaal te druk, teveel van het goede, alsof Little Steven te nadrukkelijk geprobeerd heeft om de sfeer van dat debuut terug te halen.

'Everything but the kitchen sink', zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen: er is van alles overhoop gehaald, het muzikale plaatje is volgepropt tot en met, maar het totale resultaat valt me toch wat tegen.
Mijn eerste indruk is ook dat een aantal nummers op dit album gewoon minder sterk zijn, waardoor het op den duur teveel van hetzelfde wordt. Bij herbeluistering blijk ik MWW nog steeds een prima album te vinden, maar juist dan valt me weer eens op dat veertig minuten muziek eigenlijk perfect is voor een geconcentreerde dosis emotionele rock en soul. Bijna een uur blijkt dan toch te lang, vooral ook omdat Little Steven uiteindelijk een matige zanger is.

Ik vermoed niet dat ik dit album zelf ga aanschaffen. Dat is dan weer het voordeel van Spotify: je kunt uitgebreid voorbeluisteren. Ik denk dat ik anders dit album op basis van de recensies zelf zou hebben gekocht en dan toch met een licht gevoel van teleurstelling was blijven zitten.

avatar van Ataloona
3,0
Eens. Ga nog wel naar een concert van de man (zeker omdat mijn metgezel nogal fan is), maar dit album vind ik wat minder. Betekend niet dat dit album niet genietbaar is; opener Soulfire is wellicht man's beste song waarbij zijn krakkemikkige stem geweldig past; I Don't Want to Go Home is een Ashbury Park klassieker van jawelste en na wel tientallen versies van oa. Southside Johnny, Bruce Springsteen en Miami Steve himself te hebben gehoord blijft het een heerlijk aanstekelijk nummer. Typisch zo'n song waarbij die drukke blazers genieten zijn. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor I'm Coming Back.

In principe is de stijl van het album identiek aan zijn albums met Southside Johnny uit de jaren 70 (toen de Boss en Little Steven zelf vrijwel alle songs schreven). Veel zwoele blazers en heel veel invloeden uit zwarte doo wop, soul- en r'n'b-muziek. Alsof je op een warme dag midden in jaren 70 Harlem, NY staat. Punt is alleen dat die albums door de minder volle en simpelweg goedkopere en eenvoudigere producties authentieker klinken. Groot pluspunt van die albums is ook dat er meer rustpunten waren (zelfs het bluesnummer op dit album is nog ontzettend druk) en dat ze eenvoudigerweg een half uur korter zijn dan deze worp van Little Steven. Hij wil erg graag een indruk van zijn muzikale smaak geven door een verzameling van oudere door hem geschreven nummers en invloedrijke (op hem althans) covers te bundelen, maar daardoor heeft hij juist een te vol schijfje afgeleverd. Als de productie ook zo overmatig benauwend op je afkomt, dan werkt dat niet.

Ik denk dat het wel werkt met een dampend live-optreden waarmee hij de beste songs van dit album afwisselt met songs van zijn jaren 80 platen. Met alle kwaliteitsongs die de man geschreven heeft kun je immers met gemak een Greatest Hits als dubbelalbum persen. En op het podium is de man sowieso zo authentiek dat je het niet op plaat kan uitdrukken.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:40 uur

geplaatst: vandaag om 23:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.