menu

Lorde - Melodrama (2017)

mijn stem
3,75 (237)
237 stemmen

Nieuw-Zeeland
Pop / Electronic
Label: Universal

  1. Green Light (3:54)
  2. Sober (3:17)
  3. Homemade Dynamite (3:09)
  4. The Louvre (4:31)
  5. Liability (2:52)
  6. Hard Feelings / Loveless (6:07)
  7. Sober II (Melodrama) (2:58)
  8. Writer in the Dark (3:36)
  9. Supercut (4:37)
  10. Liability [Reprise] (2:16)
  11. Perfect Places (3:41)
totale tijdsduur: 40:58
zoeken in:
avatar van Ataloona
3,5
Prima plaat inderdaad. Sterke pop en er zit duidelijk progressie in sinds het - ook prima zijnde - debuut. Wel mis ik een beetje de lege productie van die eerste plaat. Op Melodrama (ja, met zo'n titel verwacht je het ook niet...) staat een vollere aankleding en orkestratie. Ik was met het zwakke, te dik aangezette The Louvre en Liability bang dat het album flink in zou kakken na het sterke begin, maar daarna gaat de kwaliteit juist sterk omhoog met een flink aantal goede songs. Verwacht eigenlijk niet snel een betere pure popplaat te horen over 2017.

Vooral Writer in the Dark Met kopstem! Doet qua opzet denken aan een piano gedreven ballade versie van Angel Olson's Windows. Of Jane Siberry, Kate Bush achtige ballades vol theaterachtige dramatiek. Net als op het debuut van Lorde hoor je echt de potentie er zo nu dan hard doorheen druppelen. Er zit meer in het vat. Net als op het debuut is Lorde hier nog wat zoekende en probeert ze misschien wel uit teveel verschillende vaatjes te tappen (beetje ballade, trap, rock, elektropop, barok etc.). Dat heeft natuurlijk ook wel charmes. Kan echter haast niet anders dan dat er later echt een briljant - eigenzinniger - project gaat komen. Tot die tijd maakt ze echter hele fijne muziek dat direct aanslaat. Daar kan ik mij prima mee vermaken. Bovendien kan ik hard gaan op dingen als Green Light, Perfect Places en Homemade Dynamite. Kan mij moeilijk dergelijk ultieme adolescentenanthems voorstellen anno 2017.

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Lorde - Melodrama - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De uit Nieuw-Zeeland afkomstige Ella Yelich-O'Connor is net 16 als op Soundcloud haar eerste EP opduikt, The Love Club. Sindsdien kennen we Ella Yelich-O'Connor als Lorde.

Nog geen jaar later is Lorde dankzij de hitsingle Royals een wereldster en imponeert ze met haar debuut Pure Heroine.

Het debuut van Lorde viel dankzij de aanstekelijke singles in de smaak bij een breed publiek, maar bleek dankzij de eigenzinnige onderlaag ook interessant voor muziekliefhebbers die normaal gesproken hun neus ophalen voor popprinsessen.

Met Pure Heroine deed Lorde wat Lana del Rey eerder deed; schaamteloos commerciële popmuziek maken die ook in artistiek opzicht interessant is. Het is vervolgens de vraag hoe het verder gaat met een muzikante die creatief en eigenzinnig is, maar ook een potentiële goudmijn voor de platenmaatschappij die haar onder contract heeft staan. Lana del Rey, die 10 jaar ouder is dan Lorde, bleef verrassend overeind, maar lukt dit een meisje dat de tienerjaren nog maar net ontgroeid is ook?

Lorde keert iets minder dan vier jaar na haar debuut terug met Melodrama. De studio in Auckland werd voor de tweede plaat verruild voor een studio in New York, waar een heel legioen aan hippe producers op de Nieuw-Zeelandse popprinses stond te wachten. Het zijn de producers die hebben gesleuteld aan het geluid van Taylor Swift, Rihanna, Beyonce en Justin Bieber en (helaas) ook hun sporen hebben nagelaten op de tweede plaat van Lorde.

Melodrama klinkt op het eerste gehoor minder spannend en minder eigenzinnig dan Pure Heroine en lijkt gezwicht voor het grote geld. Je kunt het de piepjonge Lorde nauwelijks kwalijk nemen, maar bij eerste beluistering was ik toch vooral teleurgesteld.

Melodrama kwam echter tot leven toen ik de plaat met de koptelefoon beluisterde. Natuurlijk klonk de plaat nog steeds hitgevoelig en domineerde de pure pop, maar dat was op Pure Heroine niet anders. Het debuut van Lorde beschikte uiteindelijk over een dubbele bodem en dat is op de tweede plaat van Lorde niet anders.

De vroegrijpe tiener van vier jaar geleden is getransformeerd in een jonge vrouw die ook de schaduwkanten van de liefde heeft ervaren en van haar hart geen moordkuil maakt. Het geeft de lichtvoetige popliedjes van Lorde een bijzondere lading. Ook in vocaal opzicht klinkt de Nieuw-Zeelandse gelukkig nog steeds anders dan de meeste van haar soortgenoten, wat ook Melodrama weer iets rauws en oorspronkelijks geeft.

Lorde is op haar tweede plaat in het keurslijf van de radiovriendelijke popmuziek gedrongen, maar heeft gelukkig ook nog genoeg ruimte gekregen om hier aan te ontsnappen. Ook de songs op Melodrama zitten nog vol verrassende wendingen en ook dit keer is de onderlaag donker en avontuurlijk.

In het begin was ik nog even afgeleid door de aanstekelijke refreinen en de dansvloer beats, maar als je daar eenmaal aan gewend bent openbaart zich, met name bij beluistering met de koptelefoon, een fascinerend muzikaal landschap waarin Lorde laat horen dat ze nog steeds de getalenteerde en heerlijk eigenzinnige muzikanten van vier jaar geleden is.

De Nederlandse muziekpers moet er helaas niet veel van hebben, maar ik zie inmiddels ook de nodige zeer lovende recensies opduiken. Het zijn recensies waar ik me volledig in kan vinden. Lorde is misschien in een keurslijf gedrongen, maar ontworstelt zich keer op keer aan dit keurslijf als Houdini in zijn beste dagen. Hele knappe plaat. Erwin Zijleman

avatar van Benos
Ondanks dat ik absoluut geen fan ben van standaard top 40 pop heb ik een aantal jaar geleden toch een luisterbeurt gegeven aan Lorde's debuutalbum Pure Heroine. In Pure Heroine was er een grote rol weggelegd voor langzamere nummers zoals Tennis Court en het o zo populaire Royals. Doordat de nummers redelijk rustig verliepen, kwam de stem van Lorde op een positieve eigen manier naar boven. Nadat ook Melodrama enorm veel aandacht kreeg en Pure Heroine mij voor een popplaat niet heel verkeerd viel, besloot ik ook Melodrama ook een kans te geven.

In Melodrama is er voor de rustigere nummers een minder prominente rol weggelegd. Daarentegen is de focus meer komen te liggen op cliché top 40 Dance Pop / Synthpop. De stem van Lorde verliest in deze nummers het unieke, persoonlijke geluid dat Pure Heroine nog ietwat aangenaam maakte. Deze nummers kunnen als het ware door elke willekeurige popzangeres worden gezongen met dezelfde uitkomst. En voor de uitkomst 'standaard top 40 dancepop' ben ik niet bereid een cijfer boven te 1,5 te geven.

Ik geef het album toch nog een iets hoger cijfer omdat de rustigere nummers best redelijk klinken, denk aan de tweede track Sober en de ballad Liability. Ik hoop dat Lorde in de toekomst terugkeert bij de 'slow burners' en de dancepop aan een van de andere dertig popvrouwen overlaat; misschien is er dan toch nog een top 40 popzangeres met een unieke (in de goede zin van het woord) stem en persoonlijkheid.

4,0 / 10

Beste Nummers: Sober en Writer In The Dark

avatar van Vinck
4,0
Ella Yelich-O’Connor, beter bekend als Lorde, bracht op 16 juni haar tweede plaat genaamd ‘Melodrama’ uit. De single ‘Green Light’ werd als voorsmaakje op de wereld losgelaten en oogstte meteen succes (de YouTube-teller staat momenteel op bijna 90 miljoen views). De Nieuw-Zeelandse ster was dus nog zeker niet vergeten. Op 16-jarige leeftijd debuteren met een knappe EP en de wereld veroveren met een monsterhit als ‘Royals’, je moet het maar doen. Lorde’s eerste LP ‘Pure Heroine’ mocht ook op lovende kritieken rekenen, waarnaast ze ook nog eens gesteund werd door legendes als David Bowie en Bruce Springsteen, die hun bewondering voor deze jongedame niet onder stoelen of banken staken. Het is mensen al voor minder naar het hoofd gestegen. De vrees dat ook Lorde vroegtijdig de pedalen zou verliezen zat er dus zeker in, maar met ‘Melodrama’ worden al deze angsten tot bedaren gebracht: dit is pure pop met een extra gedurfd laagje, gebracht door een zelfverzekerde jonge artieste die nog lang van zich zal laten horen.

Wat meteen opvalt bij opener ‘Green Light’ is dat er voor een andere aanpak is gekozen qua productie. De plaat klinkt warmer en voller dan voorganger ‘Pure Heroine’. Zoals vaak het geval is bij sterke albums geeft de hoes een mooie indruk van de ‘kleur’ van de muziek. Voor ‘Melodrama’ werd de hulp ingeroepen van een indrukwekkend aantal producers, die elk hun steentje hebben bijgedragen zonder overkill te plegen. ‘Green Light’ is een heerlijke single geworden met een oorwurm van een refrein en boordevol dynamiek.

‘Sober’ begint ook erg leuk met een sampletje dat gedurende het hele nummer als leidmotief weer komt opduiken. Lorde zingt met haar kenmerkende, indringende stem en is ook op vocaal vlak goed gerijpt. Ze heeft nu al wat van de wereld en het leven gezien en verwerkt al haar indrukken in haar sterke teksten. Thema is hier de rollercoaster van emoties waarop men als jonge adolescent tegen wil en dank belandt. Feestjes, drank, drugs, vluchtige romantiek op een fuif. Maar wat als het feest afgelopen is? ‘Melodrama’ zou volgens sommige bronnen trouwens een conceptalbum zijn dat zich afspeelt op en rondom een ‘house party’.

“We’re King and Queen of the weekend
Ain’t a pill that could touch our rush
(But what will we do when we’re sober?)
When you dream with a fever
Bet you wish you could touch our rush
(But what will we do when we’re sober?)”


Eén van mijn favorieten is ongetwijfeld track 3: ‘Homemade Dynamite’. Lorde opent het lied vol overtuiging en zelfvertrouwen en sleept de luisteraar mee in haar spannende pop-universum waar bruisende feestjes en treffende zelf-reflectie hand in hand gaan. Na een aantal luisterbeurten merk je dat er van elk nummer wel een melodietje of stuk tekst blijft hangen; dit is meteen ook de kracht van Lorde als songwriter.

“Might get your friend to drive,
But he can hardly see
We’ll end up painted on the road
Red and chrome, all the broken glass sparkling
I guess we’re partying”


Met ‘The Louvre’ zijn we al bij nummer 4 aanbeland en we hebben ons nog geen moment verveeld. Wat ik daarnet al aanhaalde is ook hier weer van toepassing: dit album zit bomvol geweldig catchy hooks die zorgen voor een zeer aangename luistertrip. Puntje van kritiek hier is dat de productie vooral in de eerste helft van het nummer iets te dik is aangezet. Een beetje kaler had hier gemogen. Halverwege komen er echter nog allerlei leukigheidjes voorbij en we eindigen met een glorieuze outro die eveneens tot mijn favorieten behoort.

Dan is single ‘Liability’ aan de beurt, een sterke break-up ballad waarin Lorde vol gevoel mijmert over scheefgelopen relaties. Ze analyseert wat er precies fout gelopen is en hier hoort natuurlijk een dosis ‘melodrama’ bij. Merk op dat Lorde en haar vriendje James Lowe in 2015 uit elkaar gingen; waar de inspiratie vandaan komt mag dus duidelijk zijn.

“The truth is I am a toy
That people enjoy
‘Til all of the tricks don’t work anymore
And then they are bored of me
I know that it’s exciting
Running through the night, but
Every perfect summer’s
Eating me alive until you’re gone
Better on my own”


Tot nu toe heb ik alleen maar enorm sterke popsongs gehoord met genoeg laagjes en pit om gedurende de hele zit te boeien en zelfs te intrigeren. Ook het vrij lange centerpiece ‘Hard Feelings/Loveless’ (eigenlijk twee liedjes in één) stelt niet teleur, ook al blijven vooral de laatste twee minuten van het stuk nazinderen dankzij een beat en pre-chorus om van te smikkelen en smullen.

“Bet you wanna rip my heart out
Bet you wanna skip my calls now
Well guess what? I like that
‘Cause I’m gonna mess your life up
Gonna wanna tape my mouth shut
Look out, lovers”


‘Sober II (Melodrama)’ heeft een prachtige intro die de albumtitel alle eer aandoet. Ik ben op dit moment best onder de indruk van Lorde’s lyrics en haar zangprestaties: bij elk nummer is het menens, er worden geen compromissen gesloten. Echt genieten, dit.

Alsof het nog niet genoeg is krijgen we op nummer 8 nog een heerlijke ballad getiteld ‘Writer In The Dark’. Vanaf de eerste luisterbeurt rekende ik dit nummer tot één van mijn favorieten. Wellicht komt dit door het majestueuze refrein. Hier ga ik van zweven.

Na de zware emotionele stukken is ‘Supercut’ een broodnodig uptempo nummer met een iets vrolijkere ondertoon. Het nummer is sterk verwant aan ‘Green Light’ (een neef ofzo) maar is iets makkelijker te vergeten. Toch nog steeds erg lekker!

‘Liability (Reprise)’ is een leuke reprise die vooral de brug maakt naar het laatste nummer. Dit versterk het gevoel van een soort conceptalbum, wat ik altijd erg leuk vind. De songs horen bij elkaar en vertellen één verhaal.

Vrij snel komen we dan bij het slot, ‘Perfect Places’. Op dit moment valt er niet veel nieuws meer te vertellen. Het lied kan zich perfect meten met de rest van de singles en sluit het album af met een upbeat noot. ‘Perfect Places’ klinkt als een smaakvol party-anthem: ik kan niet meteen een betere afsluiter voor deze plaat bedenken.

“’Cause all of the things we’re taking
‘Cause we are young and we’re ashamed
Send us to perfect places
All of our heroes fading
Now I can’t stand to be alone
Let’s go to perfect places”


Ik trek de conclusie dat Lorde haar vak meesterlijk beheerst, en dit al op erg jonge leeftijd. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de van deze pop-belofte nog allemaal mogen verwachten. Met ‘Melodrama’ belandt Lorde hoogstwaarschijnlijk alvast in mijn eindejaarslijstjes. Een speekselmedaille is op zijn plaats.

Eindscore: 8/10

Deze recensie is afkomstig van mijn muziekblog Pop-Pourri , ook terug te vinden op facebook

avatar van Film Pegasus
4,0
Ik was bij Pure Heroine meteen verkocht als ik Lorde hoorde zingen. De sound van haar album was ook best goed. Met Melodrama heb ik dat minder, maar de zangeres is qua songs wel gegroeid, alleen maakt de jonge sound wat plaats voor een minder evenwichtig album. Nog wel enkele sterke nummers die laten horen dat ze een sterke singersongwriter is. De lat lag ook wel hoog na Pure Heroine en het siert Lorde dat ze geen Pure Heroine 2 heeft gemaakt.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:44 uur

geplaatst: vandaag om 12:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.