menu

Tyler, the Creator - Flower Boy (2017)

mijn stem
3,80 (135)
135 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Odd Future

  1. Foreword (3:14)
  2. Where This Flower Blooms (3:14)

    met Frank Ocean

  3. Sometimes... (0:36)
  4. See You Again (3:00)

    met Kali Uchis

  5. Who Dat Boy (3:25)

    met A$AP Rocky

  6. Pothole (3:57)
  7. Garden Shed (3:43)

    met Estelle

  8. Boredom (5:20)

    met Rex Orange County en Anna of the North

  9. I Ain't Got Time! (3:26)
  10. 911 / Mr. Lonely (4:15)

    met Frank Ocean en Steve Lacy

  11. Droppin' Seeds (0:59)

    met Lil' Wayne

  12. November (3:45)
  13. Glitter (3:44)
  14. Enjoy Right Now, Today (3:55)
totale tijdsduur: 46:33
zoeken in:
avatar van Appels123
3,5
Tyler heeft verdomde veel talent in het trekken van aandacht - in de goede zin van het woord. Hij kan nummers maken die wellicht niet kwalitatief fantastisch zijn maar die wel weten te boeien, met natuurlijk als grote voorbeeld Yonkers. Dat is ook waarom ik dit album (en Cherry Bomb) totaal niet snap. De jaren dat Tyler angsty tienermuziek liggen natuurlijk achter hem, maar ik hoor nog steeds voldoende potentie om een goed album te maken. Een album dat pakt. Zoals al eerder gezegd - Flower Boy doet dit totaal niet. Na het horen van Who Dat Boy en 911 / Mr. Lonely had ik goede hoop dat er nu eindelijk een album zou komen waarin Tyler van begin tot eind de aandacht vast wist te houden. Dat is echter totaal niet het geval. Nummers als Boredom, Glitter, November en Pothole zijn vlak, muzikaal ondermaats en missen ook maar enige vorm van thematiek. Het is beluisterbaar, zeker, maar daarmee is ook alles gezegd. En als ik dan terugkijk op alles wat Tyler tot nu toe heeft uitgebracht in zijn gehele carriere lijkt me dit toch wel een breekpunt. Zijn relevantie was hij al grotendeels verloren en, hoewel die nu enigszins weer is aangewakkerd door zijn coming out (als het al een coming out is) lijkt me dit misschien ook wel het begin van het einde.

avatar van DopeLemon
4,5
Deze is blijven groeien bij mij. Tyler blijkt zeker muzikaal te zijn en op die manier weet hij verschillende genres samen te brengen tot iets unieks wat blijft beklijven. Ook de bijdrage van Rex Orange County vind ik hier heel lekker. Toch maar op vinyl aangeschaft. Favorieten blijven November, Boredom, en See You Again

avatar van Gyzzz
3,5
Ik beluisterde dit album voor het RYM top-250 review topic – anno augustus 2022 was dit RYM #195

In mijn middelbare schooltijd, en zeker de eerste helft daarvan, luisterde ik nagenoeg exclusief naar HipHop. Het format van een rapper of groep en een of meerdere producers had op de een of andere manier iets prettig overzichtelijks. Pas rond 2006, niet geheel toveallig parallel met mijn eerste activiteiten op musicmeter, begon ik andere muziekstijlen in meer detail te verkennen. Dus toen Tyler, the Creator rond 2010 kwam bovendrijven – toch alweer 13 jaar geleden, terwijl ik zelf misschien net 21 was – voelt hij als een artiest van ‘na mijn tijd’. Raar eigenlijk. Nou heb ik ‘Yonkers’ ook altijd wel een onwaarschijnlijk succesnummer gevonden: in al zijn abstractie, ongemakkeljkheid en doelbewuste afstoting, heeft het me altijd verrast dat het voor veel non-hiphoppers toch een schot in de roos was. Een favoriet van mij is het dan ook nooit geworden, al intrigeert de track me wel al zolang ik hem ken. Toch ben ik met Tyler nooit verder gekomen dan wat vluchtige beluisteringen, alle positiviteit over zijn recentere albums ten spijt.

Al bij de eerste beluistering wordt me duidelijk waarom Flower Boy een relatieve publiekslieveling is: er wordt een kleurrijk, coherent en waanzinnig toegankelijk landje gesmeed door de hoofdpersoon met zijn karakteristieke, wat verwrongen stem, daarbij doorlopend ondersteund door gasten, hetzij om zijn mijmeringen aan elkaar te knopen, hetzij in nadrukkelijk samenspel. Hoewel Tyler ontegenzeggenlijk een rapper is, en nog wel een van de minder pleasende soort, voelt de plaat aan als pure pop van minstens zoveel kleur als de hoes etaleert. Enerzijds door de aanwezige en warme productie, anderzijds doordat coupletten nooit lang duren en in haast vloeibare overgangen overlopen in nieuwe filmische passages. De plaat luistert wonderlijk eenvoudig en heeft iets haast ongemakkelijk behaaglijks. Mede daardoor beroert hij evengoed niet heel erg en staan er in mijn optiek ook geen memorabele bangers op.

Al weken kan ik Flower Boy op ieder moment draaien, maar nog steeds haal ik tracks amper uit elkaar en voelt het als een lekker warm soepje. Zo’n track als ‘Garden Shed’ sleept lekker voort, klopt aan alle kanten, maar voelt ook iets te vloeibaar voor mij om me echt te kunnen grijpen. En als Frank Ocean binnenkomt, klinkt die vooral heel erg als Frank Ocean, maar zonder de tijd om op je in te werken en te varieren die zijn eigen platen zo goed maken. De plaat is nadrukkelijk prettig en klopt aan alle kanten. Dat is bewonderenswaardig en ik begrijp de hoge positie in de RYM-lijst dan ook helemaal. Maar ik blijf na afloop ook enigszins onverzadigd achter.

Typische 3.5*

Gast
geplaatst: vandaag om 10:21 uur

geplaatst: vandaag om 10:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.