menu

Moses Sumney - Aromanticism (2017)

mijn stem
3,76 (86)
86 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Folk
Label: Jagjaguwar

  1. Man on the Moon [Reprise] (0:36)
  2. Don't Bother Calling (3:59)
  3. Plastic (3:08)
  4. Quarrel (6:45)
  5. Stoicism (1:02)
  6. Lonely World (4:48)
  7. Make Out in My Car (2:35)
  8. The Cocoon-Eyed Baby (1:09)
  9. Doomed (4:27)
  10. Indulge Me (3:16)
  11. Self-Help Tape (3:01)
  12. Untitled * (3:54)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 34:46 (38:40)
zoeken in:
avatar van Appels123
4,5
Doomed is echt een fantastisch nummer. Kijk hier heel erg naar uit.

avatar van Appels123
4,5
Verdomme, Quarrel is net zo goed.

avatar van aERodynamIC
4,5
Vergeet Indulge Me niet. De EP Lamentations was uitstekend dus ik ben erg benieuwd.

avatar van Lura
4,5
Zijn twee voorafgaande EP’s Mid-City Island en Lamentations waren mij ontgaan. Ze werden blijkbaar lovend ontvangen op Pitchfork. Nu zegt mij dat niet zoveel, want de meeste muziek die daar besproken wordt, kan mij totaal niet bekoren.

Het debuutalbum van deze moderne, in Californië woonachtige troubadour met Ghanese roots heet Aromanticism. Voor er een noot op papier stond was er al de albumtitel. Volgens Moses is het een concept album over de aantrekkingskracht van romantiek en de overschatting ervan en over mensen die het niet hebben.

Het schrijven van de liedjes nam drie jaar in beslag. Op diverse plaatsen over de hele wereld schaafde hij aan zijn muziek, zelfs aan boord van een vrachtschip op de Stille Oceaan. Het album bevat een bijzondere mix van soul-, folk-, indie- en experimentele elementen.

Hij maakt veel gebruik van zijn kopstem, iets wat een bepaalde groep potentiële luisteraars, mogelijk zal afschrikken. Zijn stem is net zo flexibel als die van Al Green.

Drie nummers werden reeds vrijgegeven, waaronder een van de prijsnummers, Quarrel. De opbouw is fantastisch, met een smaakvol gebruik van onder anderen harp, blazers en de finishing touch aan het eind door de piano.

Ook duiken er geregeld strijkers en synthesizers op in zijn muziek. Veelal blijft hij het dichtst in de buurt van de soul, zoals in Plastic. De tekst van het korte Stoicism wordt gesproken, overduidelijk geïnspireerd door de wijze waarop Leonard Nimoy (beter bekend als Spock in Star Trek) lang geleden verhalen insprak.

Op Aromanticism is Moses Sumney op zoek gegaan naar een eigen muzikaal universum, iets wat mijn inziens voortreffelijk gelukt is. Imponerend debuut, waarin je volledig opgezogen wordt. Binnenkort is deze bijzondere zanger te zien in Nederland en België.

Moses Sumney live:

03 - 11 BRUGGE : Cactus
05 - 11 EINDHOVEN : So What's Next?
16 - 11 AMSTERDAM : Vondelkerk (SuperSonicJazz)
20 - 11 BRUSSEL : Rotonde

4,5
Concertdata alvast genoteerd.......misschien mooie combi met weekendje Brugge

avatar van aERodynamIC
4,5
Moses Sumney.... waar ken ik de naam toch ook al weer van? Eigenlijk niet best als dat de eerste gedachte moet zijn. Gelukkig ging het lampje branden: de EP Lamentations kende ik al en ook Doomed was me al bekend.

Sterker: het was een artiest naar wiens solo-album ik behoorlijk uitkeek. De black-out van mijn kant dan maar even vergeten.

Aromanticism is exact wat ik verwacht en gehoopt had. Het doet me denken aan het album van Petite Noir. Het artwork sowieso, maar ook de broeierigheid, de onderhuidse spanning die het oproept en het ietwat stroperige karakter ervan.
Verder zijn het toch wel twee verschillende albums, maar ik voel raakvlakken.

De falsetto zang van Sumney is iets waar je tegen moet kunnen, en ook muzikaal gebeurt er veel. Elk nummer barst van de ideeën. Het is ook moeilijk in een hokje te plaatsen. Toch vind ik het niet heel erg ontoegankelijk. Björk doet het ook, maar die vind ik de laatste albums net iets te veel doorslaan qua experimenteerdreeft. Moses Sumney blijft ondanks alle avontuur nog redelijk binnen de grenzen waardoor het album ademt en betovert i.p.v. schurend irriteert.

Aromanticism is een fijn, spannend album waar ik wel even aan toe was in een jaar waar voor mij op muzikaal gebied niet zo heel veel gaande was. Dit intrigeert en ik hoop dat ik daar nog wel even zoet mee zal zijn.

avatar van Lura
4,5
De muziek van Björk op haar laatste albums vind ik een heel stuk minder toegankelijk. Voor mij is er trouwens wel genoeg gaande op muziekgebied.

avatar van aERodynamIC
4,5
Lura schreef:
De muziek van Björk op haar laatste albums vind ik een heel stuk minder toegankelijk.

Wat ik dus ook bedoel te zeggen

avatar van repelstefan
Niet echt iets voor mij dit, ben na een paar nummers afgehaakt. Het deed me flink denken aan Dirty Projectors trouwens.

avatar van Lura
4,5
repelstefan schreef:
Niet echt iets voor mij dit, ben na een paar nummers afgehaakt. Het deed me flink denken aan Dirty Projectors trouwens.

Dirty projectors?! In welk opzicht?

avatar van repelstefan
Lura schreef:
(quote)

Dirty projectors?! In welk opzicht?

Dat openingsnummer bijvoorbeeld, met name de manier van zingen. Maar ook het gitaartje, het zou een Dirty Projectors nummer kunnen zijn ten tijde van Bitte Orca ontdaan van al het bombastische. De algehele vibe, geen idee. Heb het na je quote nog eens geluisterd maar voel er nog steeds hetzelfde bij

avatar van peterjames777
4,0
Daar is eindelijk het fel begeerde debuut van deze man! En het zijn beeldschone, kleine, intense liedjes. Die heel af en toe bombastisch uit de hoek mogen schieten. Lonely World is net zoals op EP lamentations het hoogtepunt maar de rest is ook niet mis. Quarrel, Make Out In My Car, Indulge Me doen me ook veel.

avatar van Appels123
4,5
Het kan haast niet dat dit album niet in mijn top 10 van dit jaar komt. Moses weet fragiliteit en emotie te tonen op zoveel verschillende manieren - dan weer bombastisch, dan verschrikkelijk klein. Maar op elk punt van dit album hoor je een geweldige mix van muzikaliteit, bravoure en kwetsbaarheid. Heerlijk album.

avatar van Venceremos
4,0
M.u.v. het mooie Quarrel (waarik mijn verwachtingen op baseerde) een nogal eenvormige plaat waarop weinig spannends gebeurt.

avatar van midnight boom
4,5
Eerder dit jaar zei Moses Sumney last-minute twee festivaloptredens af die makkelijk als springplank naar een groter publiek hadden kunnen fungeren. Geen Motel Mozaïque of Transition voor de in Ghana geboren Amerikaan, meer tijd in de agenda om te sleutelen aan het langverwachte debuutplaat. Dat Moses Sumney over een buitengewoon karaktervolle stem beschikt wist je al langer, toch overtreft Aromanticism de verwachtingen. Het is namelijk een mystieke plaat geworden met soms een bijna spookachtige sfeer. De productie is kaal en modern, hetgeen neo-soul artiesten als Lianne La Havas en Solange ook ver bracht. Toch is deze plaat een slag ontoegankelijker. Nummers missen vaak beats of drums, waardoor liedjes creatiever ingevuld moeten worden, wat resulteert in texturen met sferische geluiden. Hier en daar zijn de arrangementen wijds en jazzy, dan weer zwelt de muziek langzaam aan tot een niveau dat alle aandacht opgeëist wordt. Het slot van het sterke 'Quarrel' bijvoorbeeld, of in 'Lonely World', het nummer dat eindigt in met een flink orkestrale finale. Fascinerend is ook 'Doomed', een donker romantisch liedje dat zijn gelijke niet kent. Toch blijft het de hese, breekbare falsetstem van Sumney die constant de tijd stil zet. Het is een bedachte, soms wat lastig te doorgronden plaat die nieuwe deuren opent voor de luisteraar.

Van: Daans Muziek Blog

avatar van Lura
4,5
In tegenstelling tot jou, midnight boom vind ik het album wel erg toegankelijk.

Mooi blog heb je trouwens! Volgens mij heb ik weleens contact met je gehad over het instellen van die menubalk, is mij nooit gelukt.

avatar van aERodynamIC
4,5
Prachtig vormgegeven vinyl met boekwerk, schitterende cover en een album dat perfect klinkt (en dat is met nieuw vinyl regelmatig ver te zoeken helaas). Een album die per draaibeurt blijft groeien. Echt schitterend!

ohmusica
Na Benjamin Clementine, Melanie de Biasio nu binnen korte termijn alweer zoiets fraais met spaarzaam begeleidend spektakel maar des te meer vocaal met veel spanning, bezieling.en muzikaliteit. Topstuk: Quarrel

avatar van aERodynamIC
4,5
ohmusica schreef:
Na Benjamin Clementine, Melanie de Biasio nu binnen korte termijn alweer zoiets fraais met spaarzaam begeleidend spektakel maar des te meer vocaal met veel spanning, bezieling.en muzikaliteit. Topstuk: Quarrel

Zo te zien gaan we dezelfde topplaten hoog laten eindigen dit jaar

avatar van Lura
4,5
Ga nog naar zijn optreden in Eindhoven, aERodynamIC?! Er zijn op dat festival nog meer interessante artiesten te zien.

Overigens valt het stemgemiddelde voor dit album me hier bitter tegen. In de pers zijn ze bepaald een stuk guller in hun beoordelingen.

avatar van aERodynamIC
4,5
Lura schreef:
Overigens valt het stemgemiddelde voor dit album me hier bitter tegen. In de pers zijn ze bepaald een stuk guller in hun beoordelingen.

Ik zit in een vinyl groep op Facebook en daar waren de reacties vrij negatief. Blijkbaar is het meer een press-darling (en van jou en mij)

Maar de beoordelingen hier zijn toch niet slecht?

avatar van Don Cappuccino
4,5
Dit is echt een ontzettend intrigerende en smaakvolle soulplaat. Prachtige ruimtelijke en subtiele instrumentatie en vooral de stem van Sumney is wonderschoon. Ik ben allesbehalve een fan van kopstemmen/falsetto, maar deze man is weer een uitzondering op de regel. Hij vermijdt hysterie en zweeft boven de instrumentatie en laat veel verschillende klankkleuren in het hoog horen, dat is ontzettend knap. Zeker geen plaat voor een groot publiek.

avatar van vinylbeleving
Moses Sumney levert een mooi debuut af. Maar hoe goed en inventief deze plaat ook gemaakt is, gek genoeg raakt het me niet en blijft het album niet echt bij me hangen. Misschien is het de wat onderkoelde manier van zingen ( lees: z'n ijle falset ) maar het blijft allemaal behoorlijk afstandelijk.
Misschien toch maar blijven proberen. De taaiste albums blijken later meestal de grootste parels te zijn.

avatar van Reijersen
3,5
Een album dat ik tussen alle releases een beetje vergeten ben. Vaak klinkt de vergelijking met Benjamin Clementine. Vooral op het maken van een eigenzinnige sound kan ik die vergelijking wel maken, qua sound is het wel degelijk anders. Een rijk album, Moses zingt zelf veel op falsetto en dat past goed bij de sfeer die de nummers neerzetten. Een heel constant en aardig sterke plaat.

5,0
Gisteren voor het eerst gezien. Simpelweg briljante muziek, punt.

5,0
Lura schreef:
Ga nog naar zijn optreden in Eindhoven, aERodynamIC?! Er zijn op dat festival nog meer interessante artiesten te zien.

Overigens valt het stemgemiddelde voor dit album me hier bitter tegen. In de pers zijn ze bepaald een stuk guller in hun beoordelingen.


Dat mag je wel zeggen. Dankzij de eindejaarslijstjes is dit me opgevallen. Musicmeter was nochtans vroeger altijd mijn referentie

avatar van CHIEP
CHIEP (crew)
midnight boom schreef:
Geen Motel Mozaïque of Transition voor de in Ghana geboren Amerikaan, meer tijd in de agenda om te sleutelen aan het langverwachte debuutplaat.
Z'n geboorteland is Amerika; pas op z'n tiende ging hij naar Ghana.

avatar van Supersid
3,5
Te beluisteren op Bandcamp. Voorlopig nog niet helemaal mijn ding, maar wel best een aardige plaat.

avatar van JayM
4,5
Wat is Moses Sumney toch een fijne artiest en blijft dit een heerlijke plaat. Van mij mag de opvolger snel komen, maar wil er ook best nog even op wachten als ie vergelijkbaar (of nog beter) als deze wordt. Tot die tijd zal ik me zoet houden met deze en zijn ep’s. Halfje erbij

vinylbeleving schreef:
Misschien toch maar blijven proberen. De taaiste albums blijken later meestal de grootste parels te zijn.
Nog eens de kans gegeven? Dit lijkt me wel in jouw straatje passen. Indien niet gedaan, kies dan gelijk voor de vinylbeleving want zowel de verpakking als het geluid ervan is wonderschoon

avatar van JayM
4,5
Nieuwe dubbelalbum ‘grae’ wordt in 2 delen gereleased (februari en mei 2020) en eerste clip alvast te bewonderen: Moses Sumney - Virile [Official Video] - YouTube

avatar van Bobbejaantje
2,5
Eerste kennismaking. Piekfijne productie maar is mij veel te soft, te braaf en uiteindelijk te vervelend.

avatar van Don Cappuccino
4,5
Ik moet zeggen dat deze plaat echt een blijver is gebleken en extreem dicht tegen 5* aanleunt. Krankzinnig mooie plaat die uitblinkt in subtiele expressiviteit. Moses Sumney staat vocaal gezien op een kruispunt met Prince, Jeff Buckley en Thom Yorke en heeft muzikaal ook absoluut een mix van deze artiesten. Je kunt horen dat hij met gemak allerlei R&B-achtige zangcapriolen uit zijn mouw kan schudden, maar het gebeurt nergens. Sumney brengt een enorme fragiliteit met zich mee en buigt zijn stem op hemelse wijze allerlei kanten op, iets waar de instrumentatie ook prachtig op inspeelt, die ook groots maar ingetogen klinkt. De plaat levert in 34 minuten ontzettend veel facetten van het geluid van Moses Sumney: hij kan super-smooth R&B gaan op Make Out in my Car, een verstilde melancholische elektronische ballad dragen met Doomed, klinkt alsof Radiohead ten tijde van In Rainbows neo-soul zou maken op Quarrel en op Plastic hoor je Jeff Buckley-achtige nuanceringen in een neo-soulinvalshoek. Naast al die verstilling en fladderende instrumentatie weet Sumney ook uit te pakken met de euforische opbouw van Lonely World als climax op dat gebied. Toch maar Grae weer eens wat luistertijd gunnen, want Aromanticism is een belachelijk goed debuutalbum.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:48 uur

geplaatst: vandaag om 05:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.