The Stooges - The Weirdness (2007)

Zelf zeggen ze dat het het beste is dat ze gemaakt hebben - ok ok er moet wat marketing gedaan worden - ik hoop alleen maar dat de legende niet aangetast wordt. Altijd tricky, comeback-albums.

Ik vind het nummer My Idea of Fun een flinke tegenvaller. Als dit representatief voor het hele album....

Ik ben zelden zo sceptisch geweest over de goede afloop van een comeback. Ik zweet peentjes.

Ik eigenlijk ook.

Aan de andere kant ben ik ook razend benieuwd. Laat de boel maar snel lekken!

dit is spannend natuurlijk: zullen ze, of zullen ze niet??

hij is gelekt

EN?

De eerste luisterbeurt valt alleszins niet mee


Da's nog één van de betere nummers...

Nog te vroeg om te stemmen.
De nummers klinkten bij de eerste luisterbeurt nogal veel op mekaar. Maar bij wijlen rocken ze wel lekker door.

klonken*

leken*

een slecht gevoel bij deze, ik geloof niet echt in de revival, ook niet bij een fantastische groep als The Stooges

niemand heeft dit ooit aangekondigd als een revival

iggy doet gewoon weer met de stooges wat ie 30 jaar eerder ook deed, was toen niks mis mee, nu ook niet

tussen al die zogenaamde punkbandjes anno 2007 door is iggy met zijn stooges de enige echte

Niet verkeerd, helemaal niet verkeerd!!
Iedereen die de laatste FallOutBoy wil kopen zou verplicht moeten worden dit eerst te luisteren. En dan zijn keuzes ineens heel simpel.

Met dit album doen de Stooges toch een beetje afbraak aan hun eigen mythe. Ze klinken hier net als al die zogenaamde punkbandjes. Iggy lijkt te zingen omdat dat van hem verwacht wordt, niet omdat hij dat wil of omdat hij iets te vertellen heeft. De deuntjes zijn zo afgelikt als maar kan. Just another punkrock record. 2/5

Ik kan niet geloven dat dit The Stooges zijn , zo onorigineel en afgepolijst. Wat een afknapper, maar dat was wel te verwachten... Zoals Teun als zegt; nu ontkrachten ze hun eigen mythe een beetje.

Tja... die vent is bijna 60. Jan Wouters wordt toch ook niet meer geselecteerd voor Oranje?

Dit soort reunies zetten de luisteraar ook flink voor het blok... hoe deze deze platen in godsnaam te beoordelen? De klassieke Stooges-platen staan diep in het collectieve geheugen gegrift en passen perfect bij de chaotische tijdsgeest waarin zij uitkwamen. De Vietnam-oorlog, de hallucinerende klanken van LA Blues", de ondertoon van gevaar in de muziek, dat plaatje klopt helemaal... wat denken de heren Stooges hier met deze cd eigenlijk zelf aan toe te kunnen voegen? Dat zou ik wel eens willen weten... er zou bij elke reuniecd een verantwoording geleverd moeten worden!

Het redelijk verpletterende Lowlandsoptreden verschafte nog wel wat valse hoop (ook dankzij het ontbreken van nieuwe nummers op de setlist) maar deze plaat klinkt als een tweederangs soloplaat van Iggy... the horror, the horror!

En nu ga ik snel weer naar Dinosaur Jr. luisteren, die hebben een alleraardigste reuniecd gemaakt (het kan dus wel )

Nee dit is toch echt een tegenvaller. Het rauwe en ruige wat the Stooges eens zo interessant maakte, is hier niet terug te vinden. Het is alsof je een plaatje luistert van een willekeurig punk bandje van de laatste jaren. Ik kom helaas niet verder dan 2*

Deel de kritiek hier. Toch klinkt het af en toe best lekker energiek. Jammer alleen dat ik na 6x draaien eigenlijk nog steeds geen nummer kan onderscheiden. 13 in een dozijn dus.

2,5*

Klopt de releasedatum wel want ik zie dit al in de winkel liggen?

Slecht.

jammer

Een keer of 5 gedraaid nu;

slecht? Nee

jammer? Wel een beetje

Er is niets wat er boven uitsteekt; wat opvalt, wat een "hee dat is lekker" gevoel geeft,
en wat me nog het meeste stoort is Iggy's stem: the power is gone.
Derhalve: hoewel ik al een beetje bang hiervoor was, kan ik het ook geen bagger noemen.
Maar je hoopte toch op meer...
Een mager drietje

De tijd heeft de Stooges ingehaald; dat is het denk ik.

Pitchfork geeft een 1.0 voor deze cd. :+
Als ik alles hoor hoef ik hier niet eens naar op zoek. Ik verwachtte er ook niet veel van, eigenlijk.

Ik ben een groot Iggy fan, maar de keuze is inderdaad simpel: de nieuwe Fall Out Boy.

Wat een deceptie dit, 2* voor de moeite.

terecht.

Nog een paar keer gedraaid;
het is meestal geen goed teken dat het me moeite kost het het hele album vol te houden;
lichte irritatie maakt zich af en toe van me meester: halfje er af: 2,5