Black Country Communion - BCCIV (2017)

Gekozen tot CD van de maand bij Aardschok;
CD van de Maand - aardschok.com

Gewoon weer een super gaaf album.!!!

Nog niks van gehoord. Ik vond de laatste (Afterglow) bijzonder matig om eerlijk te zijn. Hopelijk ligt deze meer in lijn met de eerste twee albums.

Naar mijn mening is dat ook zo. Sterke afwisselende nummers! Goeie recensie van aardschok!

Wauw! Nu Coverdale er nog aan laten schuiven

Het album groeit alleen maar als je het meerdere keren beluistert...

Heb me nooit zo verdiept in deze band maar ben wel fan van vooral Glenn Hughes. Eerste nummer wat ik hoorde Collide is wel ijzersterk zeg. Van het weekend even beluisteren.

Wat is September een mooie maand kwa muziek, wat nog mooier is, is dat deze 4de plaat van BCC super tof is!

Klopt!!

Nu een aantal keren beluisterd en ik ben zeer positief verrast! 'Sway' is een heerlijk nummer, doet me wat denken aan California Breed.

Voor nu zet ik het op 3,5*, het kan voor mij BCC2 nog niet overtreffen. Misschien komt dat nog...

Wat een heerlijke plaat zeg! Wat mij betreft misschien wel hun beste...

Ik ben blij dat de heren Hughes en Bonamassa weer de tijd hebben gevonden om een nieuw album op te nemen. Het blijft vooral mooi om laatstgenoemde in een hardrockband en buiten de gebaande paden van de blues te horen.

Ik had via Spotify al een en ander gehoord maar vandaag heb ik het vinyl binnengekregen en voor het eerst het album in z’n geheel gehoord. Ook het vierde album is weer uitstekend maar kan vooralsnog niet tippen aan II en Afterglow. Derhalve op dit moment een 3,5*.

Als je muziek al een exacte wetenschap beschouwt, dan ben je eraan voor de moeite. Muziek heeft de eigenschap om je te verrassen en vaak zijn dat voor mij de mooiste albums. Tot voor een dik jaar sleurde ik nog altijd een vooroordeel mee betreffende twee zangers: Graham Bonnet en Glenn Hughes.

Sinds het livealbum Michael Schenker Fest - Live (2017) ben ik weer dikke vriendjes met Graham Bonnet, die nog niets van zijn power heeft verloren maar mij nu de indruk geeft dat hij er nu beter mee om kan. Hetzelfde geldt trouwens voor Glenn Hughes bij dit album. De vorige albums van BCC vond ik goed maar dit album slaat voor mij alles. Wat een geweldige peil etaleren de vier heren hier.

Vijf keren heb ik deze afgespeeld vorige week, om zeker te zijn dat ik het wel juist voor had. Het zal bij mij niet bij die vijf keren blijven: "indrukwekkend" is de korte samenvatting van mijn gevoel hierbij. Indrukwekkend is het omdat vier doorwinterde muzikanten zorgen voor één van de leukste albums tot nog toe in 2017. Soms kwam het haar recht op mijn armen bij het drumwerk van John Bonham, omdat ik voor mij zijn vader zag spelen in mijn geestesoog. Het geeft me trouwens vanwege een collega ook de tip opgeleverd om eens het werk van Joe Bonamassa te beluisteren.

Maak nu zijn eerste draaibeurt, vandaag op oranje vinyl gekocht.
Had hem op YouTube al diverse keren beluisterd!
Erg goed album van deze super groep. Heerlijke loge nummers afgewisseld met mooie rustige nummers. Lekkere classic rock, vleugje led zeppelin beetje black sabbath maar uiteraard n eigen identiteit. Glenn hughes goed bij stem, gelukkig niet te veel gekrijs en van die hoge uithalen. Hij zingt sterk, en goed gitaar ? werk van Joe bonamassa heerlijke solo's en strak drum werk van Jason plus mooi toetsen ? werk. En ijzer sterk classic rock album.

Te gekke band en een heerlijke blues/rock plaat!

Ik heb al een aardige collectie Bonamassa in mijn CD kast .
En was toch wel nieuwsgierig geworden naar deze nieuwe van BCC. En ja hoor.
Klinkt vet en energiek !
Het is de eerste CD van BCC die ik nu heb . Toch misschien de vorige cd's eens beluisteren van BCC.......
Een 4 !

Super album. Geheel in lijn met de voorgaande. Dit moet je op oorligssterkte draaien.

In 2009 ontstond een bijzondere samenwerking tussen de muzikanten Glenn Hughes en Joe Bonamassa. Allebei populair om hun muzikale talenten en ervaringen binnen de blues en hard rock. Met de aanvulling van drummer Jason Bonham en toetsenist Derek Sherinian werd het viertal als de Black Country Communion gepresenteerd. Vanaf het eerste album uit 2010 komt hun muzikale klasse duidelijk naar voren, met zijn vieren laten ze de classic rock van bands als Led Zeppelin en Deep Purple weer tot leven komen. Na een korte onderbreking wegens de drukke solocarrière van Joe Bonamassa en het bekvechten met Hughes gingen ze in 2016 de studio in voor het werken aan hun vierde album. Onder het toeziend oog van vaste producer Kevin Shirley heeft de band weer een bijzonder fraai album in elkaar gezet.

De basis van het album ligt nog steeds in de blues en hard rock, maar de composities doen inhoudelijk veel meer genres aan. Zo wordt er met de banjo en violen in The Last Song for My Resting Place een slag gemaakt naar de folk muziek. Het album hangt tegen hoop en vrees aan, maar laat de menselijke angsten het nooit winnen van het vertrouwen. Opvullers zijn er niet op BCCIV, elk nummer is volledig uitgedacht en voorzien van klankrijk gitaargeweld. Luisterend naar Awake doen de opbouwende drumpartijen en prachtige toetspartijen zelfs een diepere complexiteit aan. De krachtige uitlatingen en de verscheidenheid aan verhalen die ze in hun nummer verwerken maken het tekstueel gezien ook een zeer interessante plaat. Van een ode aan violist Wallace Hartley, welke ten onder ging toen de Titanic zonk, tot aan The Cove, met daarin een rol voor het uitmoorden van zeldzame diersoorten. Black Country Communion bewijst met het album dat het niet langer een supergroep in wording is, maar een supergroep die tot de huidige muzikale top behoort.

4*


Afkomstig van mijn site Platendraaier

Prima album van BCC.

In 2017 op de een of andere manier niet aan toegekomen, maar deze week eens rustig voor gaan zitten; voor zover dat kan met dit gitaargeweld. Deze band is een mooi voorbeeld van Synergie, iets wat lang niet alle superbands kunnen zeggen. Collide, de opener, is mijn favoriet. Geweldige strot van Glenn Hughes met die stuwende drums van Bonham. Led Zeppelin meets Purple.

Hoop dat er nog een in het vat zit, toch een paar puike albums afgeleverd.

No New Black Country Communion Album Before 2022 At The Earliest

Goeie god, wat een plaat. Hoorde 'm van de week pas voor het eerst, steeds voor me uit geschoven op één of ander manier. Hun meest afwisselende album en misschien ook wel hun beste, maar een ieder kijkt daar weer anders tegenaan. Verrast me wel hoe weinig mensen hier op gereageerd hebben, toch onbekender dan ik had verwacht kennelijk.
Het geluid is ook heerlijk, veel meer open dan de platen hiervoor, alles komt mooi en helder door, chapeau ook hiervoor. Wat me opvalt is dat Hughes steeds beter in zijn rol valt. Bij de eerste overschreeuwde hij zich nog wel eens, bij de tweede was dat al voorbij eigenlijk, maar hier zingt hij goddelijk.
Veel funky elementen op deze plaat ook, heel subtiel en ook late Zeppelin, minder de typische bluesy stijl alleen, meer experimenteren. Open aanslag en beetje AC/DC ook. Echt genieten, ik wil zeggen dat de schoonheid "The Last Song For My Resting Place" mijn favoriet is, maar daar heb je dan weer "The Cove" of het catchy en subliem gezongen "Wanderlust" dat voorbij komt. Ik kom er niet uit, maakt ook niet uit, zet ik hem gewoon nog een keer aan. "The Crow" is een echte beuker, zalig baswerk en een verrukkelijk zuigend orgeltje en de solo's smelten je oren.
Wat een plaat.