menu

Dimmu Borgir - In Sorte Diaboli (2007)

mijn stem
3,71 (108)
108 stemmen

Noorwegen
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. The Serpenitine Offering (5:09)
  2. The Chosen Legacy (4:17)
  3. The Conspiracy Unfolds (5:24)
  4. The Ancestral Fever * (5:51)
  5. The Sacrilegious Scorn (3:59)
  6. The Fallen Arises (2:59)
  7. The Sinister Awakening (5:09)
  8. The Fundamental Alienation (5:17)
  9. The Invaluable Darkness (4:44)
  10. The Foreshadowing Furnace (5:49)
  11. Black Metal * (3:22)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 42:47 (52:00)
zoeken in:
avatar van Sir Spamalot
Godverdomme of potverdomme of wat dan ook, ik ben geen black metal fan (juiste schrijfwijze?) maar waarom luister ik er dan naar? Gaat erin als een Vedett op een zomerse avond. Die drummer, ja man!

avatar van vork666
3,0
Eigenlijk weet ik niet waarom ik dit album slechts 3.0* geef, het "grijpt" me gewoon minder dan een DCA of een SBD. The Sinister Awakening en The Fundamental Alienation zijn dan wel weer erg leuk.

4,5
Super bruut album! Deze lijn mogen ze van mij door zetten.

avatar van Spock2011
3,5
Naarmate je deze vaker hoort, zul je steeds vaker erachter komen dat de plaat eigenlijk best inspiratieloos klinkt. Op veel punten was het voor de hand liggend dat Dimmu Borgir niet meer verder kon met de huidige line-up. De eerste paar zijn goed, maar het zwakt geregeld af en klinkt niet bijzonder origineel. Het is echt veel minder als voorganger Death Cult Armageddon, en ook lang niet zo sterk als opvolger Abrahadabra. De special edition was overigens wel mooi uitgevoerd.

avatar van Don Cappuccino
4,0
Hier ben ik het echt compleet niet met je eens, Spock2011. Dit is misschien wel mijn favoriete album van Dimmu Borgir met alleen maar ijzersterke nummers. De opener The Serpentine Offering is echt super en vooral de zang van Vortex kan mij enorm kippevel geven. En wat kan die Hellhammer drummen zeg!

Ik heb eigenlijk het omgedraaide, ik vind deze heel erg sterk en Abrahadabra echt zwaar inspiratieloos. Maar smaken verschillen en dat is maar goed ook.

avatar van Spock2011
3,5
Vortex is inderdaad een groot pluspunt voor de plaat, en Hellhammer speelt ook beter dan de drummer van de voorganger. The Serpentine Offering klinkt best grootschalig en een favoriet is The Sinister Awakening. Maar toen ik de plaat na de twintigste keer nog eens draaide, begon ik hem toch minder te vinden. De artiesten zijn goed, maar de nummers vervelen me na enige tijd. Maar verschillende meningen zijn uiteraard prima.

4,5
1 van hun beste albums naar mijn mening.

avatar van Firequest
Firequest
1 van de betere albums van deze Noorse heren!

avatar van RuudC
4,0
Ten tijde van dit album was ik al afgehaakt bij Dimmu Borgir. Ik heb het tot vandaag nooit geluisterd. Op zich geen probleem, want ik zat in die jaren redelijk diep in de obscuurdere black metal en ik had Dimmu Borgir deze handreiking naar het grote(re) publiek vast niet vergeven. Inmiddels beschouw ik mezelf een stuk ruimdenkender dan zestien jaar geleden en vind ik In Sorte Diaboli toch wel een van de betere albums van de band.

Ik heb het al gezegd: Dimmu Borgir probeert hier heel duidelijk zieltjes te winnen. De muziek is minder extreem. Er is meer afwisseling, meer melodie en qua zang leunen de heren veel op Puritanical Euphoric Misanthropia. Naar mijn idee het meest succesvolle album. Het aantrekken van Hellhammer na het vertrek van Nick Barker draagt hier ook aan bij. Barker zorgde met zijn stijl voor veel agressie in de muziek. Hellhammer haalt dat niet, maar wisselt wel meer af.

Doordat er meer melodie en meer afwisseling is, is er ook meer ruimte voor sfeer. De orkestraties zorgen voor de elementen waar het grote publiek van smult. Het antichristelijke themaatje komt dan wel weer wat kinderlijk op me over. Overall is dit een mooi gebalanceerde plaat met prima liedjes. Het is wat veilig, want echt sterke momenten blijven uit. Gewoon een prettig werkstuk van Dimmu Borgir.

Tussenstand:
1. Puritanical Euphoric Misanthropia
2. Enthrone Darkness Triumphant
3. In Sorte Diaboli
4. Spiritual Black Dimensions
5. Death Cult Armageddon
6. Stormblast
7. For All Tid

avatar van Edwynn
3,0
RuudC schreef:
k zat in die jaren redelijk diep in de obscuurdere black metal en ik had Dimmu Borgir deze handreiking naar het grote(re) publiek vast niet vergeven.


Zo grappig en zo illustratief voor datgene wat ik op vele metalfora en concertbezoeken tegenkwam. Niets zo grappig als devoot (jong) bm-publiek. Zo ben ik ooit aangesproken op mijn Emperorshirt door gastjes die zich ten tijde van het verschijnen van Nightside Eclipse nog insmeerden met olvarit en kleuterkots in plaats van corpsepaint. Te grappig.

Het mooie van Dimmu Borgir is dat ze wegdreven bij het blackmetalgebeuren maar het image wel behielden en exploiteerden. Je hoort een invloedrijke band die gewoon lekker doet waar ze zin in heeft. En puristen trekken dat niet. Zulk soort metal kan door een breder publiek gevreten worden maar is natuurlijk niet zo commercieel in de zin van een Bon Jovi die samen met Desmond Child een hitje schrijft.

Zoals eerder gezegd stoor ik me soms wel aan de dichtgesmeerde producties waardoor ik een haat/liefde verhouding met de band heb. Jullie recensies zetten mij ook weer aan het luisteren en In Sorte Diaboli klinkt weer wat meer naturel maar zakt wel wat terug qua aansprekende composities in vergelijking met Puritanical Euphoric Misanthropia en Spirtual Black Dimensions. Enfin, ik kan er wel weer een beetje van genieten.

avatar van andnino
3,0
RuudC schreef:
Het antichristelijke themaatje komt dan wel weer wat kinderlijk op me over.

Hoe bedoel je, ik vond het als zestienjarige bijzonder episch dat deze cd boekwerk had in spiegelschrift, en gebundeld was met een spiegel (!) zodat je zelf de decryptie kon doen. Echt des duivels!

avatar van Edwynn
3,0
Haha ja, die digipackuitgave is epischer dan de muziek inderdaad.

avatar van RuudC
4,0
Oh, daar heb ik echt geen idee van joh, maar ik herinner me nog wel de interviews en de reviews waarin het verhaal naar voren komt over een priester die een satanist wordt. Daar haakte ik toen al op af.

avatar van lennert
4,0
Middle of the road Dimmu-kwaliteit. Het is allemaal goed, maar springt er nergens echt uit. Echter, in vergelijking met Death Cult Armaggedon zijn de 'liedjes' wel iets aanstekelijker. Black metal is het hier verder al lang niet meer, of dat concept over een satanische priester (gaap) moet je heel erg graag mee willen nemen. Ik herinner me verder ook hilarisch slechte videoclips met raar kijkende bandleden. Maar muzikaal staat het toch echt wel weer als een huis. Was tevens ook het laatste album dat ik daadwerkelijk herinner als een album dat door de band is uitgegeven, dat ze hierna nog twee platen hebben uitgebracht was echt compleet langs me heen gegaan.

Tussenstand:
1. Puritanical Euphoric Misanthropia
2. Spiritual Black Dimensions
3. Enthrone Darkness Triumphant
4. In Sorte Diaboli
5. Death Cult Armaggedon
6. Stormblast
7. For All Tid

3,0
Voegt voor mij niets toe aan het ouvre van deze band.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:15 uur

geplaatst: vandaag om 08:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.