menu

Joe Satriani - What Happens Next (2018)

mijn stem
4,00 (31)
31 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sony

  1. Energy (3:27)
  2. Catbot (3:38)
  3. Thunder High on the Mountain (4:46)
  4. Cherry Blossoms (4:29)
  5. Righteous (3:34)
  6. Smooth Soul (3:51)
  7. Headrush (3:35)
  8. Looper (3:43)
  9. What Happens Next (4:24)
  10. Super Funky Badass (7:35)
  11. Invisible (4:11)
  12. Forever and Ever (4:04)
totale tijdsduur: 51:17
zoeken in:
avatar van Sir Spamalot
4,0
Album zestien komt eraan met medewerking van... Chad Smith op drums én Glenn Hughes op bass.
Verdere info: Joe Satriani Collaborates With Glenn Hughes, Chad Smith On 'What Happens Next' Album - Blabbermouth.net.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Aan sommige titels te zien drukt Hughes zijn funky sound er zeker doorheen en de combinatie met Satriani lijkt me briljant! Dit album kan nu al het beste van volgend jaar gaan worden, de verwachtingen zijn wat mij betreft dit keer hoog! Beide zijn ze mijn muzikale helden. Please, breng dit album op vinyl uit heren!

avatar van hellboy123
Thunder High on the Mountain klinkt in ieder geval erg lekker: Joe Satriani - Thunder High On The Mountain (Audio) (Pseudo Video) - YouTube

avatar van Sir Spamalot
4,0
Via een omleg langs zijn website zijn op Youtube ondertussen al vier nummers te horen: Energy, Thunder High on the Mountain, Cherry Blossoms en Headrush. Link: Joe Satriani - discography > what happens next. Deze staat torenhoog op mijn verlanglijst.

avatar van The_CrY
4,0
Ik luister eigenlijk vrijwel nooit naar Joe Satriani, maar als ik dat dan uiteindelijk wel doe, dan realiseer ik me waarom hij zo'n befaamd muzikant is. De composities zijn catchy, strak, en de melodieën zijn echt mooi. Knap om een instrumentaal rock album zo boeiend te houden.

avatar van Dukebox
4,5
Goeiendag, wat een spetterend album. Veel spelvreugde, en zoals The_CrY al zegt: catchy, melodieus, en erg verfrissend ook. En net als je gewend bent aan de melodie, dan gooit Satriani cs er nog een heerlijke wending erachteraan. Dus ook wat mij betreft erg afwisselend, een supermooi palet aan muziekkleuren. Doet me ook denken aan The Extremist. Die was uiteraard anders, maar wel met ongeveer dezelfde impact. Ik hoor ook humor erdoorheen. Zie in gedachten de heren dubbel liggen om flauwe grappen (met the Red Rocker en Anthony erbij...), en de goeie vibe vertalen in dit geweldige album. Ik hoef geen super vernieuwend album van deze man, als hij deze kwaliteit aanhoudt. Hij doet met dit album waar hij onovertroffen in is. Tsja en die Smith, wat een onweerstaanbare klappen heeft die gast weer op dit album. Ik hoop dat deze heren snel naar Europa komen.

avatar van pos
4,0
pos
Helemaal eens met The Cry. Heb best een aantal albums van hem die ik niet al te vaak luister. Laatst weer een dvd van hem gedraaid en dan kan ik daar vol bewondering naar kijken. Prachtig die melodie in zijn gitaar. Gebeurt me zelden met instrumentale muziek. Dit is ook weer een erg sterk album. Alleen dat eerste nummer al. Lijkt wel een logisch vervolg op het nummer Surfing with the Alien.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Heerlijk album dit! Voor mij zijn beste na Black Swans! Misschien omdat hij dit keer met andere muzikanten samen werkt? Geen idee? Maar Satriani klinkt weer lekker fris en inspiratievol op dit album! Mijn uitgebreide review volgt nog, moet dit album eerst nog een beetje eigen maken.

Mijn favorieten op dit momnent zijn: Catbot & Cherry Blossoms, maar dat kan nog met gemak veranderen. Binnenkort meer.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Dit album nog steeds met regelmaat op de draaitafel en alle puzzelstukjes vallen precies zoals ik graag van Satriani mag horen.
De nieuwe band toont duidelijk nieuwe energie, geen wonder dat het eerste nummer onder de naam Energy gaat! Het doet mij sterk terug denken aan het heerlijke Premonition op Black Swans in 2010. Satriani heeft duidelijk een hoop nieuwe inspiratie, en dat is natuurlijk ook niet zo gek als een grootheid als Glenn Hughes je band komt versterken.
Dit album heeft voor mij geen zwak nummer, het luistert als geheel erg fijn weg en de songkeuzes passen perfect achter elkaar.
De eerste 4 nummers van dit album zijn mijn persoonlijke favorieten, de 3 energievolle nummers waar het album mee begint en vervolgens het eerbetoon aan Santana.

Satriani is back wat mij betreft, zijn 2 voorgaande albums waren prima maar dit album gaat daar nog net een streepje boven.

4,5*

avatar van OzzyLoud
4,5
Bij dit album ben ik nog steeds geneigd te denken dat dit het 3e Chickenfoot album had moeten/ kunnen zijn. Niet alleen omdat een aantal tracks vrij pittige zijn, niet alleen omdat Chad Smith er aan meewerkt maar ook omdat Michael Anthony begin 2017 erop hintte dat het zomaar kon gebeuren! Niets bleek minder waar helaas. Een ander grootheid werd binnengehaald want Glenn Hughes kan ook een partijtje aardig bassen. En zo was er een supertrio die een g e w e l d i g album afleverde! De eerste 3 tracks zijn machtige harde rockers, maar ook Cherry blossoms kent heftige momenten. laatstgenoemde is qua compositie best apart te noemen en kent meerdere stijlen in 1 nummer. Het nummer is dan ook gebaseerd op de herinneringen die Joe heeft aan het land Japan. De volgende 2 nummers zijn dan wat meer ingetogen om dan weer vol gas te gaan op harde boogie leunende Headrush. Looper doet me dan weer een beetje denken aan een ander geweldig album van weleer The Extremist. Wat me dan heel sterk doet denken aan Chickenfoot is Super Funky Badass met zn jamsessie- achtige feel. Ondanks zn dikke 7 minuten verveelt het geen moment omdat er genoeg afwisseling in zit. Direct hierna volgt dan het volgend hoogtepunt met het fantastische Invisible! Op het oog een simpele songstructuur (iets waarvoor ik Joe in het verleden weleens bekritiseerde) maar er wordt onwijs mooi/prachtig gitaar gepeeld, niet eens zo spectaculair maar wel weer zo bijzonder.
Ik ben er nog steeds niet uit of dit wel zijn beste solo werk is. Maar 2 grootheden in zijn gelederen helpt dus wel.

avatar van Wyverex
Om de een of andere manier dit album bij release altijd links laten liggen. Door de Olifantjes van Mars had ik toch het gevoel dat ik de twee voorgaande albums (deze en Shapeshifting) nog eens moest luisteren.

En wat was mijn oordeel verkeerd zeg. Heb geen verklaring voor waarom ik het niet ten volle beluisterd heb maar het zal niet nog eens jaren duren eer ik het nog een kans geef.

avatar van Rainmachine
Deze laatst vanuit de grabbelbak meegenomen. Ik heb Satriani altijd braaf gevolgd tot Crystal Planet (1998) maar ben daarna afgehaakt. Het is op een gegeven moment toch wel veel van hetzelfde. Dit is (weer) een prima album van de sympathieke snarenvirtuoos, zeer herkenbaar en Satriani blijft een supergitarist. Klikt ook allemaal prima, vraag blijft ook nu weer, hoe vaak ga ik dit nog draaien? Maar toch weer een dikke voldoende voor ome Joe.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:11 uur

geplaatst: vandaag om 11:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.