De eerste keer dat ik de single 'Always Ascending' hoorde, was ik niet bepaald overtuigd. Dat veranderde echter al gauw. Dat intro is prima, misschien iets te lang, maar bouwt op naar wat er na komt en dat zijn genoeg ideeën voor twee nummers en nog feestnummers ook.
Wat daarna komt, heeft me diverse keren op en neer doen slingeren. Van wat moet ik hiermee, naar geweldig en vice versa. Daar ben ik inmiddels overheen. Iedere keer weer vielen me briljante stukjes op die me op deden veren, die nummers op hun plaats deden vallen. Kortom, de plaat groeide bij de draaibeurt. Als dat zo blijft, dan gaan die vier sterren binnenkort simpelweg omhoog. Het vinyl komt vandaag in huis.
Ja, Franz Ferdinand heeft zichzelf opnieuw uitgevonden met de nieuwe gitarist (waar niet zo heel veel van te merken is), maar vooral de nieuwe toetsenist. Hij drukt een stevige stempel op de plaat, met veel (oude) synthgeluiden.
De aankondigingen lezend, vreesde ik een discoplaat te mogen gaan aanhoren, maar daar is geen sprake van. Wel van discogeluiden, maar veel nummers hebben daar niets mee van doen. (Gelukkig.) Wel van nummers die mij regelmatig op het verkeerde been zetten, een aparte wending nemen, anders gaan dan verwacht. Dan maakt de plaat soms raar, in de zin van moeilijk aan een nummer kunnen wennen, als spannend. Na een aantal luisterbeurten slaat dat voor mij in het voordeel van de plaat uit. Als gevolg daarvan zou de Always Ascending wel eens langer mee kunnen gaan dan 'Tonight' en 'Right Thoughts Right Words Right Action'. Dat laatste gaat de tijd leren. Eerst later vandaag maar eens van het vinyl gaan genieten en de vast prachtige hoes. En over vier weken het optreden.
Het hele verhaal staat
hier op WoNoBlog.