menu

Anat Fort - A Long Story (2007)

mijn stem
3,23 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten / Israƫl
Jazz
Label: ECM

  1. Just Now, Var. I (4:16)
  2. Morning: Good (7:23)
  3. Lullaby (5:55)
  4. Chapter-Two (5:58)
  5. Just Now, Var. II (5:26)
  6. Not a Dream? (4:01)
  7. Rehaired (3:46)
  8. As Two / Something 'Bout Camels (6:01)
  9. Not the Perfect Storm (4:17)
  10. Chapter One (7:25)
  11. Just Now, Var. III (2:14)
totale tijdsduur: 56:42
zoeken in:
avatar van The Scientist
3,0
Deze gevonden en opgezet, israelische jazz-pianiste die begeleid door drums (Motian), bas (Schuller) en klarinet (Robinson) een prachtig geheel bij elkaar weet te musiceren, nu pas bij het 3e nummer, en als de rest van het album een beetje zo doorgaat gaat deze het heel goed doen dit jaar. De rust en vrijheid die er vanaf straalt doet het heel goed bij me.

4,0
heerlijke jazz plaat, hoewel pas na enige keren luisteren pas echt overgehaald om hoog te waarderen. Net wat oppervlakkig, niet gravend naar uitgesponnen melodien zoals ik dat in veel ecm platen herken. Daardoor wat toegankelijker misschien.

fredpit
dizhurtz schreef:
Net wat oppervlakkig, niet gravend naar uitgesponnen melodien zoals ik dat in veel ecm platen herken. Daardoor wat toegankelijker misschien.


Dreuteljazz zegt mijn vriendin dan.

Maar je hebt gelijk...dit neigt naar achtergrondmuziek. Ik mis ook wat spanning (opbouw) en samenhang. Heeft binnen de ECM catalogus ook weinig nieuws te bieden.

3,5

avatar van unaej
3,5
Er zijn al meer dan genoeg verhandelingen geschreven over wat ECM nu precies tot ECM maakt. Bestaat er eigenlijk wel iets als "een geluid" dat louter aan "een label" gekoppeld kan worden; en hoe onstaat zoiets? Het zouden geloofsvragen kunnen zijn waar de jazz-parochiaan mee worstelt. Ik worstel, maar geloof tegelijk.

Neem nu Anat Fort. Langzaam maar zeker dompelt deze dame ons onder in haar eigen wereldje, haar hoogst persoonlijke, weliswaar "gekuiste" (we hebben het immers over ECM ), universum. Een leidmotief loopt als rode draad doorheen zachte memoires, kleurenspelletjes als het ware. ECM ontstijgt eens te meer zijn status als 'jazz'-label, juist omdat hier zo weinig muzikale 'jazz' inzit. Alleen ademen we wel de "juiste" sfeer, ruiken we het 'vrije' boeket en voelen we de 'tedere' streling.

Geen eenzijdig lofzang echter voor Anat Fort. Daarvoor is 'A Long Story' te weinig een pulserend geheel: Fort"s notenspel als vallende bladeren ontroert mij, maar ik heb niet het geval naar iets organisch te luisteren dat zich daadwerkelijk ontwikkelt. Wat bindt het leidmotief uiteindelijk samen? Ik vind er geen antwoord op. Het bakent louter de grenzen af van een aangename plaat, een lang 'sketchbook' - om in de verhalende terminlogie te blijven. Eenmaal de rode draad verstek geeft is het weer tijd om te ont-waken. Dank je, ECM, het was een fijne droom.

avatar van blabla
3,5
Is idd weer een typisch voorbeeld van het ECM geluid.
Aangenaam album om op de achtergrond aan te hebben staan, maar op het moment dat ik er naar ga luisteren weet hij m'n aandacht niet echt lang vast te houden.
Paul Motian is aan het pushen zoals alleen hij dat kan.
Ed Schuller klinkt volwassener en donkerder als dat ik 'm ooit heb gehoord, ook goed te merken dat hij en Motian elkaar muzikaal gezien al lang en goed kennen.
De clarinet vind ik enigsinds saai en overbodig, doet gelukkig niet te vaak mee.
En dan Anat zelf op piano, hmmm, er bekruipt mij vaak een gevoel dat ik Paul Bley hoor, ik vind het allemaal niet erg origineel, er word netjes en vakkundig gespeeld maar pakken doet het me niet.
Al met al geen slechte plaat, maar ook geen uitschieter.

avatar van Carolaah
3,5
Heerlijk voor op de zondagochtend.. Zoals vandaag dus (A)

Ben geen echte jazz-kenner, eigenlijk totaal niet, maar ik vind dit wel een mooie plaat. Just now var II vind ik ook heerlijk klinken..
Moet wel zeggen dat ik het vaak niet volhoud om het hele album achterelkaar te draaien..
Daarvoor duurt het me wat te lang en is het iets te rustig en klinkt het een klein beetje als hetzelfde naar mijn oren, dit zal wel komen omdat ik niet heel erg, tot nu toe, into jazz ben en dan niet snel onderscheid zal kunnen maken tussen de nummers..

Maar vind het geen slechte plaat alleen kan er ook niet echt heel erg veel uitschieters op vinden waardoor ik het lastig vind de plaat aan 1 stuk door te luisteren..

voor nu even een 3,5

avatar van sq
sq
Eenmaal gehoord op de mp3 speler en ik wilde vast brutaal in mijn post zetten dat het me deed denken aan het album van Paul Motian, pas geleden immers nog leren kennen als jazzalbum van de maand juni. Nu lees ik dan dat Paul Motian gewoon in de bezetting zit. Frappant nietwaar? Soms denk ik nog wel dat ik er ooit verstand van krijg.

Maar goed. Een lekker plaatje bij eerste beluistering. Mooie drums en piano en ik vind de klarinet ook wel prettig.

avatar van sq
sq
aanvullend ..

Vooral mooie piano, niet revolutionair alternatief, maar apart toch zeker wel, raakt mij wel.

Morning: Good vind ik het beste nummer en het driemaal voorkomede Just Now met dat hele aanstekelijk thema, is ook iets wat dit album prettig maakt. Op Rehaired is de ritmesectie lekker bezig. Andere nummers vind ik bij herhaaldelijke beluistering toch wat minder.
In zijn totaliteit misschien voor mij net iets te rustig/leeg om te spreken van een geweldig album, maar dus wel zeker met enkele echt mooie stukken, waar ik ook nog wel op terug op zal komen.

avatar van korenbloem
3,0
ik ben het met fredpit zijn vriendin eens: Dit is dreutel jazz. vanaf het eerste nummer heb je gelijk een beeld van het totale album. Ik zat bij mijzelf te bedenken, dat dit muziek is die je prima in een restaurant kunt horen. Toen ik naar de album pagina ging hier op MUME, zag ik dat sommige mede users die conclusie ook al maakten: Dit neigt meer naar achtergrond muziek.

Voor mij is dit: een standaard album, een beetje saai hier en daar. de piano speel somst leuk, maar nergens uitdagend, of spannend. Over het algemeen klinkt het als een " oosterse-mediatie sound". Begrijpelijk want dit komt ook uit het midden oosten. "De bas springt er hier en daar nog wel eens boven uit, maar ook nie noemens waardig naar mijn mening. Een aantal bepaalde nummers hebbenleuke uitspringers zoals in,; As Two / Something 'Bout Camels. MAar dat zijn echt uitzonderingen. De uitschieters zijn vaak echt te kort om dit echt als een goede of leuke plaat te kunnen bestempelen
Het totaal plaatje van deze plaat is: vooral layback en neigt mijn inziens soms een beetje te veel naar geneuzel.

Conclusie: Een 3*

3,0
Dat het uit het oosten komt ben ik niet helemaal met Korenbloem eens. Nog minder dat het over het algemeen klinkt als een oosterse meditatie sound. De titels zijn al engels, het album is opgenomen in New York en Anat Fort is de enige die uit Israel komt. Hoewel zij de composities heeft gemaakt hoor ik dat Oosterse toch pas in de improvisaties en dan vooral door de klarinet. Toch overheerst dat Oosterse gevoel nergens en blijft het toch vooral gewoon een typisch ECM geluid. En inderdaad ECM is uitermate geschikt voor achtergrondmuziek. Toch biedt deze plaat wel iets meer dan dat.

Wat ik wel met je eens ben is dat de piano als een soort rode draad door het album heen loopt. Het is vooral de sfeer die Anet Fort creeert en de toch wel erg mooie gevonden melodieen die dit album meer maken dan achtergrond muziek. Vooral het vooruistuwende spel van de piano is wat de klok slaat. De interactie van de 3 mede muzikanten, die toch niet de minste zijn: Ze lopen er meestal achteraan of soms, meestal de drummer, erop vooruit. Hoewel dat achteraan lopen wel op de juiste manier gebeurt en ze toch een de pianiste weer naar voren stuwen.

Of zoals ik het zag en voelde. Misschien wat vergezocht maar wel wat in me opkwam toen ik het hoorde..

Een vrouw die door het bos loopt onder vallende herfstbladeren, klarinet, samen met haar zoontje en de hond. Ook een paar keer langs komen op het zelfde punt. Een veldje in het bos dat Just Now heet.

De pianiste die toch wel het middelpunt vormt met de bladeren die daar overheen vallen. De bassist het zoontje: Vooral afhankelijk van de vrouw maar zeker in dit geval toch van enorme waarde voor de pianiste. De af en toe bijzondere vondsten zoals paddestoelen die de jongen vindt zijn de soms zeer goede bassolo's. Dan nog de hond die er vooral omheen cirkelt maar wel altijd trouw blijft aan de pianiste. Het is wel een oude hond die zich vooral vrij kalm houdt en soms zijn eigenschappen pas echt laat horen.

Conclusie.. Best passend voor op de achtergrond, tijdens reizen en 's nachts. Maar vooral heel erg mooi. Daarom 4* ..

Gast
geplaatst: vandaag om 23:32 uur

geplaatst: vandaag om 23:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.