menu

Rush - Snakes & Arrows (2007)

mijn stem
3,73 (207)
207 stemmen

Canada
Rock
Label: Atlantic

  1. Far Cry (5:21)
  2. Armor and Sword (6:36)
  3. Workin' Them Angels (4:47)
  4. The Larger Bowl (4:07)
  5. Spindrift (5:24)
  6. The Main Monkey Business (6:01)
  7. The Way the Wind Blows (6:28)
  8. Hope (2:02)
  9. Faithless (5:31)
  10. Bravest Face (5:12)
  11. Good News First (4:51)
  12. Malignant Narcissism (2:17)
  13. We Hold On (4:13)
totale tijdsduur: 1:02:50
zoeken in:
avatar van deric raven
3,0
Rush zet in op dezelfde lijn als voorganger Vapor Trails.
Het begint net zo lomp, maar al snel gaat het de meer melodieuze kant op, zeker ook vanwege het achtergrondkoortje bij Far Cry.
Heerlijke opener weer, het geluid klinkt vol en aangenaam.
Een prima keuze om toch een doorstart te maken na het meer persoonlijk gerichte Vapor Trails.
Armor and Sword heeft van die mysterieuze Oosterse invloeden zoals een band als The Mission deze in de jaren 80 wist te gebruiken; ik ben hier absoluut een groot liefhebber van.
Workin' Them Angels is ook sterk, maar net wat minder dan de eerste twee nummers, wel een meer opbeurende sound.
Bij The Larger Bowl is het moeilijker om mijn aandacht erbij te houden, het wowwowwow had voor mij achterwege mogen blijven, had hier een sterke tekst geplaatst, toch echt een van de mindere Rush nummers, al maakt de Fleetwood Mac achtige solo aardig wat goed.
Spindrift begint mooi mysterieus, en ook hier zijn de Oosterse invloeden weer aanwezig; het is allemaal net wat zwaarder aangezet dan Armor and Sword, en bevalt mij net zo goed.
Blijkbaar als single uitgebracht, al vind ik het persoonlijk niet echt een single track.
Het instrumentale tussenstuk The Main Monkey Business doet mij denken aan de Moving Pictures periode, maar dan net wat steviger, mooi geheel.
Vervolgens een heus blues begin bij The Way the Wind Blows, van mij had het helemaal in die stijl door mogen gaan, beviel mij prima.
Dit is ook niet verkeerd hoor, maar was wel benieuwd hoe dat zou uitvallen.
Vervolgens in Hope weer een instrumenteel nummer, nu in de folkstijl; ik weet het niet, er volgt blijkbaar nog een instrumenteel nummer; drie vind ik wel veel, misschien toch een gebrek aan inspiratie?
Na een pauze van 5 jaar verwacht je meer.
Faithless geeft mij ook niet het WOW gevoel, na het sterke begin van het album zakt het later voor mijn gevoel wel steeds meer weg; maar ik denk dat ik gewoon teveel verwachtte.
Bravest Face heeft een leuke start, maar vervolgens komt er geen beweging in, hopelijk sluit het nog sterk af, want tot nu toe zitten de toppers vooral bij de eerste 5 songs.
Helaas vind ik Good News First nog zwakker dan de voorganger.
Van de instrumentale nummers vind ik Malignant Narcissism nog de beste; een mooi samenspel tussen drums, gitaar en bas, dit miste ik dus, al doet het toch wat jamsessie aan.
We Hold On is een wat rommelige afsluiter, al wil het nog wel aardig knallen.
Snakes & Arrows spreekt mij iets meer aan dan Roll the Bones, maar voor mij behoort deze ook tot de minste Rush albums.

avatar van RuudC
4,0
Na een reeks tegenvallende albums van Rush kneep ik 'm toch wel een beetje voor Snakes & Arrows. Het was ten tijde van dit album dat ik me wat in de band ging verdiepen, maar toch heb ik dit album tot vandaag al een aantal jaren niet meer gehoord. Dat Far Cry een goede opener was, wist ik nog wel. Wat daarna komt staat in mijn herinnering te boek als aardig. Maar ja, dat gold voor de vorige platen ook wel.

Far Cry is nog altijd te gek. Met enige opluchting kan ik zeggen dat Armor & Sword en Workin'Them Angels ook ijzersterk zijn. Prachtige composities waar je dynamiek weer terugkeert. Hier en daar hoor ik hints naar het werk uit de jaren zeventig, maar er wordt vooral teruggegrepen naar de eerste helft van de jaren tachtig. Ik ben ook dol op Spindrift dat met de baspartijen van Geddy Lee prachtig dreigend is.

Ik merk dat ik erg gelukkig wordt van Snakes & Arrows. Alles waar ik moeite mee had; gebrek aan afwisseling en dynamiek, de missende kwaliteit, zit hier plots weer goed. Het is niet het beste werk van Rush, maar hier mogen de Canadezen trots op zijn.

Tussenstand:
1. A Farewell To Kings
2. Permanent Waves
3. Hemispheres
4. 2112
5. Moving Pictures
6. Snakes & Arrows
7. Fly By Night
8. Power Windows
9. Grace Under Pressure
10. Caress Of Steel
11. Signals
12. Rush
13. Roll The Bones
14. Counterparts
15. Hold Your Fire
16. Test For Echo
17. Presto
18. Vapor Trails

avatar van lennert
4,0
Weer een positieve verrassing, want de afgelopen jaren kreeg ik buiten opener Far Cry vrij weinig van de nummers mee. Nu valt het me eigenlijk lekker op hoe de band weer wat van de jaren '80 warmte terugbrengt en ook weer een paar mooie uitschieters schrijft. De instrumentaaltjes zijn weer om je vingers bij af te likken en met Armor And Sword en Faithless zijn er ook weer twee lyrische pareltjes te horen. Het album heeft wel een stevige productie, maar ademt meer dan Counterparts en Vapor Trails deden. In dat opzicht is het een album denk ik voor de oude fans een fantastische comeback geweest. Live klinken de songs allemaal wederom nog een tandje beter. En dan moet het echte klapstuk nog komen!

Tussenstand:
1. Signals
2. A Farewell To Kings
3. Permanent Waves
4. Hemispheres
5. 2112
6. Grace Under Pressure
7. Power Windows
8. Fly By Night
9. Moving Pictures
10. Snakes & Arrows
11. Hold Your Fire
12. Counterparts
13. Vapor Trails
14. Caress Of Steel
15. Rush
16. Roll The Bones
17. Presto
18. Test For Echo

avatar van Sir Spamalot
4,0
Album nummer achttien is dit natuurlijk in mijn nogal complete Rush verzameling. Het is een album dat ik heb moeten herontdekken want in vergelijking met mijn favoriete albums van hen heeft deze weinig beurten gedraaid in al die jaren. Voordien was het een album dat je natuurlijk koopt, een aantal keren beluistert maar verder in die cd kast ligt te sluimeren tot...

Tot je ergens in januari 2023 beslist om meer dan ooit te koesteren wat je hebt, om eens meer te grasduinen in wat je hebt en om jezelf vaak te verbazen waarom je dit of een ander album zo lang hebt laten liggen. Herkenbaar? Ongetwijfeld. Vergelijkbaar met andere albums is dit niet, er komen een aantal nieuwe zaken naar boven.

Het tempo ligt algemeen lager hoewel Rush nooit een “speedy” groep is geweest, ik hoor een nog iets lager zingende Geddy Lee wat hem goed afgaat (en mij bijzonder bevalt), ik hoor ook meer akoestische zelfs folky elementen waarin de klasse van gitarist Alex Lifeson nog meer naar boven komt en ik geniet van “hem”, Neil Peart (RIP), en hoe hij toch alles weer met bijzonder veel klasse inspeelt. Ook staan hier twee korte en één langere instrumentale nummers op, nog een première voor Rush.

Maar het volgende is mijn grootste voldoening: dat prachtig open geluid. Hoe definieer je dat? Ik omschrijf dat als een albumgeluid dat je nergens aanvalt, dat je nergens tegenvalt maar dat je overal bevalt. Ik vraag me dan af of dat de heilzame werking is van de EP Feedback. Zo wil ik ze (ook) horen. Wat een verschil is dit natuurlijk met versie 1 en 2 van voorganger Vapor Trails.

Tot en met nummer zeven... Wat bedoel ik? Tot en met nummer zeven is het weer bijzonder genieten vanaf de glorieuze prachtig klinkende opener en nummers met prachtige herkenningspunten en melodielijnen, nadien verslapt de aandacht alweer, spijts de soms prachtige stukken muziek nadien. Kan ik de voorgaande paar honderd nummers vanaf seconde één, twee, drie, vier, vijf met naam benoemen, dan ligt dat hier iets moeilijker. Je mag er maar drie aanduiden, je favoriete tracks, ik neem er vier: Far Cry, Workin' Them Angels (uitleg staat in zijn boeken), The Main Monkey Business en Malignant Narcissism. De teksten van Faithless zijn een schot in de roos. Meer en meer beschouw ik dit album als de voorbode van Clockwork Angels, deze Snakes & Arrows is een hardere noot om te kraken. Moeilijk te doorgronden.

Het zal nooit één van mijn favoriete Rush albums worden, daarvoor is de concurrentie in die decennia voordien toch van een heel ander kaliber, natuurlijk heeft elkeen haar / zijn favorieten maar het siert hen toch om iedere keer er voor te gaan. Het betekent ook dat ze weer gaan optreden met als resultaat “Snakes & Arrows Live”, opgenomen in Rotterdam, opgenomen op 16 en 17 oktober 2007. Nog altijd een gemiste kans, maar ik had in die donkere periode andere prioriteiten en zorgen, 2007 als annus horribilis met een geweldige afsluiter, net zoals zij een geweldige afsluiter zouden maken met Clockwork Angels.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:06 uur

geplaatst: vandaag om 12:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.