Ghost - Prequelle (2018)

Scheldbericht en reacties daarop verwijderd.

It's a Sin is één van de bonustracks op de 7" single die bij mijn LP zit. Inderdaad: het nummer van the Pet Shop Boys, maar dan op z'n Ghost. Voor sommigen zeker een zonde, maar ik vind het geweldig deze keuze en uitvoering.

Het is ook één van de cd bonustracks. Past mijns insziens uitstekend bij Ghost. Ik vind hem leuker dan de versie die Kai Hansen er ooit van maakte.

In mijn jaren als tiener en vroege twintiger was ik een fervent metalliefhebber en dan met name van legendarische bands als Iron Maiden, Accept en Judas Priest, die hun hoogtijdagen in de jaren ’80 hadden. Ook de hardrock uit die tijd van bijvoorbeeld Def Leppard en Whitesnake kon ik altijd wel redelijk waarderen. Gaandeweg ebde mijn interesse in die genres wat weg en ben ik veel andere muziek gaan ontdekken.

Op de een of andere doet Ghost me ook wat denken aan de genoemde bands, hoewel de Zweden beduidend radiovriendelijker klinken dan de genoemde metalbands. Dat werd me al duidelijk met de voorgaande plaat Meliora, die duidelijk naar meer smaakte. Ghost slaagde er daar in om haar songs te verpakken in melodieuze, pakkende ritmes, zonder daarbij te vervallen in cliches.

De single Dance Macabre was mijn kennismaking met Prequelle, een sterk en catchy nummer dat me direct beviel. Ik was benieuwd of de rest van Prequelle ook een beetje in die lijn zou liggen. Uiteindelijk vind ik het album net iets minder sterk dan de voorganger. De sound is zo mogelijk nog meer gekruid met poppy elementen, maar wat mij betreft net te veel. Daardoor zijn nummers als het Life Eternal en Pro Memoria niet echt aan mij besteed. Faith, Rats en Miasma daarentegen hebben wat meer power en behoren voor mij tot de sterkere tracks, waardoor deze plaat uiteindelijk nog wel een ruime voldoende krijgt. Ik twijfel tussen 3* en 3,5*, maar laat ik de band hier het voordeel van mijn twijfel geven: 3,5*