menu

The Vryll Society - Course of the Satellite (2018)

mijn stem
3,56 (9)
9 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Deltasonic

  1. Course of the Satellite (5:01)
  2. A Perfect Rhythm (3:26)
  3. Andrei Rublev (4:34)
  4. Glows and Spheres (4:26)
  5. Tears We Cry (2:40)
  6. When the Air Is Hot (2:40)
  7. The Light at the Edge of the World (3:48)
  8. Shadow of a Wave (3:16)
  9. Soft Glue (4:44)
  10. Inner Life (4:44)
  11. Give in to Me (4:40)
  12. Cosh *
  13. Self Realization *
  14. Deep Blue Skies *
  15. Beautiful Faces *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 43:59
zoeken in:
avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Ja daar is die eindelijk, het lang verwachte debuut van the Vryll Society. Erg benieuwd naar.

avatar van Premonition
3,0
Daar hebben ze lang over gedaan, veel nummers zijn ondertussen al 2 jaar oud. Na hun Glastonbury optreden in 2016, dacht ik al dat ze hun debuut snel wilden uitbrengen. Waar is hun fantastische single La Jetee gebleven, staat hier niet op?

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Schijnbaar niet, ik vind ook dat het erg lang heeft geduurt.
Lang genoeg met The Vryll Society - Pangea (2015) moeten doen.

avatar van Mausie
3,5
Mausie (crew)
Erg fris klinkende band zeg! Heb kort 2 nummers geluisterd, maar dat was genoeg om de hele plaat aan mijn verzameling toe te voegen. Interessante zanger, zijn stem is erg vrouwelijk. Verder valt op dat het instrumentaal goed in elkaar zit. Gitaarpartijen die de aandacht meteen grijpen en prima drumwerk. De komende dagen dit plaatje maar eens goed gaan luisteren voordat ik er een cijfer aan vastplak.

avatar van blur8
3,5
Academisch gevormde IdiePop. Er wordt op alle fronten werkelijk prima gespeeld maar albumtitle en hoesontwerp verraden het al. een beetje. Alles zit zo keurig binnen de geometrische lijnen dat er geen spannend avontuur op komst is. Klankkleur en composities doen mij denken aan de progressieve rock van Steve Hackett. Het is met veel zorg en toewijding gemaakt; ik zal er geen kwaad wordt over zeggen.

avatar van Mausie
3,5
Mausie (crew)
blur8 schreef:
Academisch gevormde IdiePop. Er wordt op alle fronten werkelijk prima gespeeld maar albumtitle en hoesontwerp verraden het al. een beetje. Alles zit zo keurig binnen de geometrische lijnen dat er geen spannend avontuur op komst is. Klankkleur en composities doen mij denken aan de progressieve rock van Steve Hackett. Het is met veel zorg en toewijding gemaakt; ik zal er geen kwaad wordt over zeggen.


Op zich snap ik je punt wel, het is idd tot in de puntjes verzorgd en wellicht iets te 'klinisch' daardoor. Ik mis ook iets bij dit album, vandaar geen al te hoge score. Maar er zitten genoeg mooie melodieën en zanglijnen in, dat er toch genoeg valt te genieten. Een aantal losse nummers misstaan niet in mijn playlist. De 2 drieluiken 1/2/3 en 7/8/9 zijn favoriet.

avatar van Tubanti
3,5
Recensie ROAR E-Zine:
The Vryll Society – Course Of The Satellite | ROAR E-Zine - roarezine.nl

In 2015 deed The Vryll Society met de ep Pangea voor het eerst van zich spreken. Pas drie jaar later ligt de eerste langspeelplaat, Course Of The Satellite, in de winkels: een interessant debuut dat zich door veel genres laat beïnvloeden.

Course Of The Satellite begint meteen met de titeltrack, dat misschien ook wel het beste nummer van de plaat is. Beginnend met het geluid van schelle synthesizers krijgt het album onmiddellijk de elektronische tint die bijna constant hoorbaar is. Het prettige popdeuntje vloeit na tweeëneenhalve minuut over in een sfeervolle ambient-track, die een minuut later nóg interessanter wordt door de inmenging van een scheurende gitaar. Door een laatste tempowisseling naar een subtiel einde sluit de band dit kleine kunstwerkje op fraaie wijze af.

The Vryll Society is een vijfkoppige formatie uit Liverpool, bestaande uit frontman Michael Ellis, gitaristen Ryan Ellis en Lewis McGuinness, bassist Lloyd Shearer en drummer Benjamin Robinson. De band heeft na de ep Pangea en verschillende tournees al een aardige fanschare, die nu eindelijk met het eerste studioalbum wordt beloond.

Naar eigen zeggen is het rijke geluid van The Vryll Society beïnvloed door een groot aantal artiesten, waarvan Funkadelic, Aphrodite’s Child en Air slechts enkele voorbeelden zijn. Maar de lijst van verwante artiesten en genres is er een die bij elke luisterbeurt blijft groeien; van krautrock tot funk en van Tame Impala tot Sigur Rós, Course Of The Satellite heeft het allemaal.

Zo is ‘A Perfect Rhythm’ een heerlijk up-tempo indierocknummer dat zijn naam eer aan doet, horen we in ‘Tears We Cry’ een heel klein beetje blues en komt de krautrock het meest naar voren in het verslavende ‘Shadow Of A Wave’, die in ‘Soft Glue’ zijn ideale vervolgnummer kent. Met het duistere discodeuntje ‘Inner Life’, dat wat aan Michael Jacksons ‘Thriller’ doet denken en het op synths gefundeerde ‘Give In To Me’, dat zowel aan de Pet Shop Boys als M83 doet denken, eindigt The Vryll Society hun indrukwekkende debuutplaat met hun eigen, typische mix van muziekstijlen.

Hoewel Course Of The Satellite veel interessante nummers bevat, is vooral het middengedeelte wat aan de veilige kant, waardoor het hoge niveau net niet constant genoeg is voor een topalbum. Vooral met de eerste drie en de laatste vier nummers brengen de mannen uit Liverpool een enorme bak aan potentie ten gehore, waardoor we in de toekomst nog veel van The Vryll Society kunnen verwachten.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Vryll Society - Course Of The Satellite - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Vryll Society is een band uit Liverpool, die al een paar jaar onder de grote beloften van de Britse stad met de imposante muziekgeschiedenis wordt geschaard. De band heeft de tijd genomen voor haar debuut, maar onlangs verscheen dan eindelijk Course Of The Satellite.

In veel van de recensies die tot dusver over de plaat zijn verschenen wordt melding gemaakt van dominante invloeden uit de Krautrock, terwijl ook de naam van Kraftwerk zo nu en dan opduikt, waardoor ik met extra veel belangstelling begon aan de beluistering van het debuut van The Vryll Society.

Bij eerste beluistering hoorde ik inderdaad wel wat invloeden uit de intrigerende Krautrock, maar heel dominant vond en vind ik de invloeden niet. Invloeden van Kraftwerk heb ik eerlijk gezegd nog niet kunnen ontdekken. Bij beluistering van Course Of The Satellite hoor ik vooral zeer verzorgde en hier en daar zelfs wat gepolijste popmuziek met vooral invloeden uit de (neo-)psychedelica, de 80s pop en de progrock.

Het is absoluut een bijzondere combinatie van invloeden, waardoor ik de muziek van The Vryll Society niet direct kan vergelijken met de muziek van anderen. En als het al lukt houdt de vergelijking meestal niet lang stand. Bij beluistering van Course Of The Satellite domineren wat mij betreft invloeden uit de psychedelica, waarbij de band uit Liverpool vooral raakt aan neo-psychedelische bands als Mercury Rev, Tame Impala en zeker ook aan The Coral in haar beste dagen.

Course Of The Satellite heeft hiernaast met grote regelmaat een 80s geluid, waarbij ik in het begin wat associaties had met een band als China Crisis, maar die vergelijking houdt uiteindelijk geen stand. Wanneer wordt gekozen voor wat complexere muziek kan ook zomaar een vleugje Yes opduiken, maar The Vryll Society draait ook haar hand niet om voor invloeden uit de 70s jazz-rock of kan opschuiven richting de zweverige klanken van bijvoorbeeld Sigur Rós.

Het maakt van het debuut van de band uit Liverpool een vat vol tegenstrijdigheden, maar zo voelt de muziek op de plaat zeker niet aan. Course Of The Satellite is voorzien van een warm geluid dat is volgestopt met lome zang en prachtige gitaarlijnen, die in meerdere lagen zijn opgenomen.

Het doet zeker op het eerste gehoor wat gepolijst aan, maar het debuut van The Vryll Society is ook een plaat die steeds nieuwe dingen en nieuwe lagen laat horen. Het zijn ook nog eens dingen en lagen van grote schoonheid, waardoor de plaat veel interessanter is dan je bij eerste en oppervlakkige beluistering zult vermoeden.

Course Of The Satellite valt bij aandachtige en herhaalde beluistering niet alleen op door de even verzorgde als fraaie instrumentatie, maar blijkt ook steeds meer invloeden in haar muziek te hebben verstopt, waarbij de band uit Liverpool met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek loopt.

Ik weet nog dat ik het debuut van The Vryll Society een week of drie geleden vluchtig beluisterde en het allemaal net wat te glad en netjes vond, maar inmiddels kan ik geen genoeg krijgen van de veelkleurige muziek van de band. Zeker op de vroege ochtend en late avond is het heerlijk wegdromen op de aangename klanken van The Vryll Society, maar na enige gewenning is het een plaat voor alle momenten. Ik ben in ieder geval om. Erwin Zijleman

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Mijn verwachtingen van deze plaat zijn niet beantwoord. De vooruitgesnelde singles waren fantastisch hier is het Shadow of a Wave dat daar aan kan tippen. Ik heb natuurlijk ook de bonus cd, daar staan de beste nummers op

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Toch half punt verhoogd. Klinkt steeds beter.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:30 uur

geplaatst: vandaag om 21:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.