Apollo Brown & Joell Ortiz - Mona Lisa (2018)

Oeh, dat is interessant!

Alles wat de altijd sterke MC Joell Ortiz nodig had voor een goed album was een goede producer. Ik moet het nog beter beluisteren, maar zo op het eerste gehoor klinkt het erg fijn.

Eens. Ik vond hem nooit zo bijzonder, maar dit klinkt bijzonder goed.

Dit klinkt zelfs beter dan alle samenwerking albums van Apollo

Heb Joel altijd een bijzonder saaie mc gevonden. Maar hier is het dus wel de moeite?

Zeker de moeite waard! Brown & Ortiz is een match made in heaven. Nooit echt een fan geweest van Joell Ortiz, maar na dit gehoord te hebben begin ik me af te vragen waarom ook alweer. Vond Apollo Brown altijd al een sterke producer, maar hier legt ie de lat bijzonder hoog. Ook veel meer variatie dan we van hem gewend zijn. Cocaine Fingertips en Decisions hebben zelfs het duistere sfeertje ala Muggs.

Dit is zeer dope.

Heel erg tof album zeg! Ook ik had voorheen niks met Joell Ortiz maar hij rapt hier sterk en de beats zijn echt heel lekker!

Joell Ortiz is een altijd wel een sterke, maar vaak onopvallende en soms zelfs saaie rapper. Over de beats van Apollo Brown komt hij echter wel goed uit de verf en laat zelfs zien een diverse rapper te zijn; van boom-bap en sterke storytelling tot grimmige, bijna 'vieze' tracks als Cocaine Fingertips en Decisions.

Na Skyzoo weet Apollo Brown er ook voor te zorgen dat Joell Ortiz opvallend goed klinkt. The Easy Truth is nog steeds mijn favoriete Apollo Brown-album, maar deze komt er dicht in de buurt.

Zo hoort rap te zijn! Geen gedoe, gewoon sterke beats en een lekkere flow. 4 sterren.

Lekkere plaat ja, al ben ik nog niet zo overtuigd dat ik dit beter vind dan Apollo's eerdere werk. Joell Ortiz had hem wel nodig ja, daar was ik al ruim 10 jaar op afgeknapt vanwege karige beats.

Apollo Brown & Joell Ortiz - Cocaine Fingertips | Official Music Video

Love this track!! Album trouwens ook.

Wat een heerlijk album is dit geworden. Het enige minpuntje van Apollo Brown vind ik toch altijd dat al zijn producties zo op elkaar lijken. Zelfde drum loopje met weer een soulsample. Het zijn fijne beats, maar een beetje diversiteit kan geen kwaad. Joell Ortiz is echt in topvorm op Mona Lisa. Hoe hij moeiteloos alles bij elkaar rijmt op een manier dat het zo simpel en smooth lijkt. Echt Chapeaux.

Dit stond mij ook altijd tegen, maar dat is wel hetgeen waar hij goed in is. Op Anchovies probeerde hij een wat andere stijl en dat beviel mij niet. En ik vind het hier nog wel redelijk divers met tracks als Cocaine Fingertips en Decisions.

Ja dat's waar en summier bij dit album stoor ik me er ook niet aan. Vandaar ook mijn hoge rating. Dit heeft natuurlijk ook te maken met een Joell Ortiz die in topvorm is. Maar als je Apollo's hele discografie in acht neemt dan lijken veel van deze beats weer heel veel op andere beats van hem.

Oeh, fijn dit. Apollo Brown, altijd goed. Klinkt weer als een klok op het eerste gehoor.

Ah de eeuwenoude discussie, is het herhaling van zetten of zijn signature sound? Snap de kritiek overigens wel hoor overmars89, maar merk vanaf The Easy Truth dat Apollo Brown steeds meer nieuwe dingen uitprobeert. Wat wel een constante lijkt te zijn is dat hij het beste naar boven weet te halen uit de rappers waar hij mee werkt. Guilty, Journalist 103, Pill & Kent, Ras Kass (op Soul on Ice na mss), Skyzoo, Planet Asia en nu Ortiz, komen allemaal stukken beter uit de verf op de albums met Apollo Brown. En Anchovies is echt enorm gegroeid bij mij! Heerlijk hoe Planet Asia flowt op die tracks. Zijn stem lijkt bijna een verlengstuk van de beats. Fanatisch album om op te chillen na een drukke dag!!

Ligt dit niet in het verlengde van elkaar? De signature sound van de één is misschien wat subtieler, maar het blijft het herhalen van hetzelfde trucje. Het 'nadeel' bij Apollo Brown is dat zijn signature sound gebaseerd is op een specifiek type bombastisch samples die heel snel op elkaar lijken. Er valt natuurlijk wat van te zeggen dat hij vaak heel netjes binnen die sound blijft. Tot nu blijft dat voor mij wel de reden dat zijn muziek lekker klinkt, maar tegelijkertijd is dat, tot nu toe, ook de reden dat ik hem geen topproducer vind. Al weet hij inderdaad wel het beste in artiesten naar boven te halen. Al wordt dat langzaam ook een herhalend trucje...

Zeker! En kan me ook goed vinden in je opmerking. Betrapte me er ook op dat ik steeds minder enthousiast uitkeek naar nieuw werk van hem, maar moet toegeven dat hij me met zijn laatste projecten toch positief heeft verrast en weer benieuwd ben hoe die ontwikkeling zich doorzet. Tot dusver is dit in ieder geval een van mijn favoriete albums van dit jaar en daar wordt ik alleen maar blij van

Heerlijk plaatje, staat geen minder nummer op.

Ik luister relatief weinig hiphop, dus wellicht zegt mijn cijfer niet veel. Maar wat een heerlijk album zeg! Zoals hierboven al wordt gezegd, er staat geen zwak nummer op. Al vind ik Word... net ietsje minder dan de rest. Verder bijna alleen maar hoogtepunten en ook lekker gevarieerd, heerlijk opeens dat donkere Cocaine Fingertips. Echt heel veel props voor de producties. Daar valt of staat hiphop bij mij wel bij, omdat ik lyrics niet zo belangrijk vindt. Maar als een album zo lekker flowt als deze, dan begin zelfs ik naar de lyrics te luisteren. En ook die vallen niet tegen, ik zit geboeid te luisteren. Storytelling on point.

De herhaling van Apollo Brown is me eigenlijk nooit opgevallen, maar dat komt denk ik omdat ik vaak de samenwerkingsalbums beluister en die eerder benader als albums van die betreffende artiest dan als een werk van Apollo Brown, maar nu ik even naar wat willekeurig werk luister, valt het eigenlijk meteen op.

Dan is het misschien juist erg goed dat hij vaak hele albums met anderen werkt waardoor zijn eigen gebrek aan variatie wat verbloemd wordt door de variatie aan artiesten waar hij mee samenwerkt (of, zo heeft het voor mij gewerkt).

Echt een erg sterk album dit. 4,0*

Apollo Brown flikt het weer. Ook Joell Ortiz excelleert in zijn omlijsting. Fijn plaatje voor mijn eindejaarlijst.

Inmiddels toch een van m'n favoriete platen van Apollo Brown geworden. En ook een die hoog in m'n jaarlijstje zal eindigen. Die beat van Grace of God is goddelijk.

Geweldig hardcore hiphop album.

Hardcore?

Ja, dit album gaat best hard toch?

Bedoel je niet gewoon ‘underground’?! Onder hardcore versta ik echt iets anders. Dat is hetzelfde als Kane een hardrock band noemen

Underground zou ik dit dan ook weer niet noemen. Wat versta jij onder hardcore dan?

The Geto Boys, Osdorp Posse, Necro, Gravediggaz, Wu-Tang and so on........

Wat een dope plaat is dit toch. Aantal van AB's beste beats staan hier op wat mij betreft. Gruwelijk mooie samples en eindelijk krijgt Joell de perfecte muzikale omlijsting voor zijn raps.