Het zal zeker wat zeggen als velen dit album als hét beste soulalbum aller tijden zien. Natuurlijk heb je één van de beste stemmen ooit en ook een album boordevol met grote hits. Toch is het vooral het totale gevoel dat dit album zo hoog doet scoren. Een juweeltje in de soulgeschiedenis.
Respect – origineel van Otis, maar de vocale kracht van Aretha doet veel goeds
Drown in My Own Tears – vocaal zo sterk, dat het niet uit lijkt te maken wat ze zingt
I Neder Loved a Man (the Way I Love You) – één van mijn alltime favorieten van Aretha. Vooral ook weer door het vocale, dat zo sterk ondersteunt wordt door het muzikale
Soul Serenade – blijft wat kleiner, maar pakt dan uiteindelijk toch nog aardig uit met de blazers
Don’t Let Me Lose This Dream – wat lichter qua sfeer, en die stem blijft verbazen
Baby, Baby, Baby – Aretha knalt de noten en de urgentie er goed uit hier
Feelgood – nog zo’n persoonlijk favorietje dat voorbij komt
Good Times – een covertje dat blijft swingen
Do Right Woman, Do Right Man – als ik het over persoonlijke favorieten van Aretha heb, dan komt dit nummer standaard voorbij.
Save Me – de groove zit er duidelijk lekker in, dit past Franklin ook goed
A Change is Gonna Come – veel gecovered en dat is gevaarlijk, maar Aretha is natuurlijk vaardig genoeg hiervoor.
(bron:
Opus de Soul)