menu

Fish - A Parley with Angels (2018)

mijn stem
3,72 (25)
25 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chocolate Frog

  1. Man with a Stick (6:29)
  2. Little Man What Now (13:39)
  3. Waverly Steps (10:53)
  4. Circle Line [Live] (5:26)
  5. State of Mind [Live] (7:11)
  6. Voyeur [Live] (6:10)
  7. Emperors Song [Live] (4:46)
totale tijdsduur: 54:34
zoeken in:
avatar van meneer
De herfst valt vandaag het land in en wat krijg ik zowel op mijn MuMe als op mijn Spotify in de schoot geworpen door de eerste herfststorm... ! Wat een geschenk ? !

bas1966
zijn laatste worp. ben benieuwd binnenkort in Paradiso.

avatar van bonothecat
3,5
Dit is volgens mij het voorproefje op zijn laatste worp. Overigens heb ik wel vaker gehoord dat er een laatste worp was, en toen kwam er toch een vervolg.

bas1966
laten we het hopen

IsAllGoodMan
Deze staat als EP te boek. De laatste worp gaat Weltschmerz heten, voor zover ik weet.

avatar van janneman
2,5
Fish oh Fish mijn oude held wat glij je toch langzaam af. Waarom toch al die zoetgepolijste wannabe drama maken. Vanaf Raingods with zippos ben ik je geheel kwijt. Tekstueel blijft het kundig vaak en dat zal ook je nalatenschap aan Marillion zijn. Je teksten.

Kan dit echt niet meer dan 2.5 ster geven.

avatar van vigil
4,0
De EP ligt inmiddels een aantal weken bij mij in huis en ook met zeer grote regelmaat in de cd-speler. Deze EP is eigenlijk een soort van goedhoudertje omdat er besloten is om het volgende en tevens laatste album van Fish Weltschmerz een dubbel album te maken en daar zit nu eenmaal meer werk in. Het afscheidsalbum moet in mei 2019 het levenslicht zien en aangezien de tour al geboekt was waarop belooft was dat er nieuw materiaal voorbij zou komen vond Fish het verstandig (ook om het een en ander te bekostigen) om alvast een EP los te laten op de mensheid.

Ondanks dat het enkel op cd verschijnt bestaat deze EP eigenlijk uit twee kanten. Kant A bevat drie nieuwe nummers en kant B een kwartet met live nummers. Het geheel is in een redelijk dunne digipack gestoken en bevat uiteraard het artwork gemaakt door Mark Wilkinson.

De EP, met een speelduur van een klein uur, trapt af met Man With a Stick. Een ode aan zijn nog niet zo erg lang geleden overleden vader. Een man die een stok nodig had om nog te kunnen bewegen. Uiteraard laat Fish het daar niet bij en legt hij ook de link naar onderdrukking waar de stok als wapen werd ingezet om mensen dingen te laten doen waar ze vast zelf niet achterstaan. Het is redelijk monotoon gezongen donkere rocker. Redelijk straight forward al is de solo halverwege wel meer dan de moeite waard. De muzikanten van dienst zijn over het algemeen al lang bij Fish aangesloten. Foss Paterson is weer terug op het oude nest. Hij vervangt It Bites toetsenist John Beck die iets te vaak lichamelijke en psychische problemen bleek te hebben. Ik ben daar wel blij mee, Foss heeft behoudens een fijne synth sound ook altijd een redelijke vinger in de pap met de hele muzikale gang van zaken. Hij brengt een bepaalde warme sfeer in de muziek. Het tweede nummer is Waverley Steps, helaas klopt dit op de hoes (en ook hier) niet want daar staat het als 3de nummer. Waverley Steps begint ook ingetogen/donker om in de loop van het lied over te gaan in een stuk uitbundigere muziek. Een beetje folkachtig en muzikaal afwisselender dan de eerste track. De derde track is Little Man What Now (dus die staat op de hoes en hier als tweede) en die hangt een beetje tussen beide tracks in. Muzikaal erg gedetailleerd en met een prominente rol voor Dave Jackson die allerlei blaasinstrumenten bespeelt. Ook is hier de sfeer redelijk donker (wat gaat dat voor album opleveren?) en jaagt Fish er op verhalende manier hele lappen tekst doorheen. Hoe deze nummers uiteindelijk op het album komen blijft even afwachten. Staan deze her en der verspreid over het album of vormen deze drie nummers een blok? Dit trio geeft in ieder geval wel aan dat Fish nog wat te vertellen heeft al mag de muziek op andere tracks nog wel wat uitbundiger zijn.

Dan de live tracks. Deze zijn opgenomen op 15 december 2017 in Londen. Hier is John Beck nog wel te horen. Er is gelukkig voor gekozen om niet met al te voorspelbare live nummers aan te komen (zoals Credo, The Company en de diverse Marillion nummers) maar met een leuk afwisselend paletje Fish tracks. Natuurlijk kan je State of Mind, tekstueel immer actueel, ook bij het standaardwerk van onze Schotse vriend rekenen maar deze iets afwijkende versie is zeer weinig mis, sterker nog... Het fraaie akoestische gitaarspel en de fijne percussie zorgen voor een uitstekende versie van de Vigil classic. Een andere fijne verrassing is Emperor's Song. Een lied van het enigszins terecht geflopte Suits album komt hier voorbij in een zeer fijne stampende versie. Misschien Suits toch weer eens een kans geven, misschien ook niet en hier gewoon dik tevreden mee zijn. Voyeur (het normaliter tussen haakjes staande "I like to watch" is blijkbaar verdwenen) en het ook niet al te vaak voorbij komende Circle Line (13th Star) klinken ook prima. Natuurlijk heeft Fish wel eens beter geklonken in het verleden maar zeer zeker ook minder dus daarover geen klagen.

Als EP is dit voor mij prima in orde. Als basis voor het nieuwe album hoop ik op nog wel meer.

avatar van meneer
vigil: mooi stuk beschreven achtergrond. Informatief en goed ! Redenen om (weer) eens te gaan luisteren en ook voorbereiden op het concert over twee weken in Heerlen. Dank je

avatar van riesj68
4,0
Hij heeft er maar wat veel moeite mee: afscheid nemen. Al jaren moppert hij over dalende interesse voor zijn producten en zijn concerten. Zo erg dat ik me bijna nog schuldig voel dat ik ook iedere keer weer alles koop en zijn concerten trouw bezoek; helpen doet mijn inzet van tijd en geld (toch veel maandsalarissen sinds 1985) hem blijkbaar niet.
Nu zijn gezondheid hem toch regelmatiger in de steek begint te laten ("if you maintain this lifestyle, you won't reach 30") en ook de muzikale ideeën opgedroogd lijken, is het misschien maar goed ook dat mijn "held" er mee gaat stoppen. Met de nieuwe nummers is niks mis, menig band zou graag op dit niveau musiceren, maar het klinkt ook een beetje moe. Waarom dan toch 3,5 ster? Het is verdorie wel Fish! En de man vertelt nog steeds mooie verhalen in een prima te pruimen omlijsting. Stiekem blijft het wel lekker om te luisteren en beginnen de nieuwe nummers te wennen. De intensiteit is minder, qua presentatie en beleving, maar nergens gaat hij door een ondergrens en ben ik toch weer gewoon nieuwsgierig naar mei volgend jaar, want het moet (nog) beter kunnen!

Zo, en nu nog een rondje Clutching at straws voor de broodnodige dosis intensiteit!

avatar van meneer
riesj68 schreef:
Hij heeft er maar wat veel moeite mee: afscheid nemen. Het is verdorie wel Fish! En de man vertelt nog steeds mooie verhalen in een prima te pruimen omlijsting.

Zo, en nu nog een rondje Clutching at straws voor de broodnodige dosis intensiteit!
Mooi, en herkenbaar stukje !
Vanavond het aquarium in om de man weer eens bewonderen in een moeilijke omlijsting vastgeklemd tussen de rietjes..

avatar van vigil
4,0
riesj68 schreef:

Nu zijn gezondheid hem toch regelmatiger in de steek begint te laten ("if you maintain this lifestyle, you won't reach 30") en ook de muzikale ideeën opgedroogd lijken, !

Nu heeft zijn op dit moment laatste studioplaat van jou "gewoon" een 4,5* dus of dat opdrogen echt zo gaat zijn is nog maar de vraag

Waverly Steps begint me bij elke luisterbeurt steeds beter te bevallen en die schat ik inmiddels al echt heel hoog in.

avatar van Carilari
De live show in Doornroosje Nijmegen klonk alles behalve opgedroogd of getuigen van weinig intensiteit! Man, wát een artiest! Ik ga Weltschmertz sowieso kopen. Tevens de nieuwe Clutching at Straws en deze EP. Ik vind het geweldig!

avatar van meneer
Door het concert van gisteren in Heerlen ga je toch weer anders luisteren naar dit album. En dan heb ik het over de drie studio nummers. vigil heeft hierboven al prima om- en beschrijvingen van deze nummers gegeven. Fish gaf er gisteren ook nog wat achtergrondinformatie bij. Het mooiste vond ik toch wel dat hij zichzelf omschreef als een songwriter die toevallig zingt. Het gaat dus om de teksten (maar was Fish een rapper geweest dan had ik er weinig aan gevonden, voor mij is de muzikale omlijsting dus ook belangrijk).

Fish gaf gisteren aan dat hij eerst van plan was om een normaal album te maken, maar omdat er zoveel momenteel gebeurt in deze bijzondere, vreemde tijden is het een dubbelalbum geworden. Maar geen teksten over politiek, protesten tegen regeringen of de volksverhuizingen van vandaag de dag maar meer teksten over individuen en hoe ze vandaag de dag beleven in deze wereld. Ik vind dat, persoonlijk, wel een mooi gegeven.

Waverley Steps is daar een mooi voorbeeld van. Ik heb zeer genoten van dit nummer gisteravond. Een compleet, lekker lang en afwisselend lied waarbij ik het gevoel had dat de tekst zeer persoonlijk op de man zelf slaat. Het instappen in een trein die van het ene station naar het andere station gaat terwijl het leven voorbij ook komt en gaat. Ook de verwijzing naar The Black Dog (noemde Churchill zijn depressies ook niet zo ?) die terug blijft keren voelt aan als een eeuwige strijd die nooit beslecht zal worden. Het zit in je.. Een ware parel dit nummer in het oeuvre van de man. Fish gaf gisteren ook zelf aan dat het nummer door Progworld (toch ?) werd gereviewd als ergens een terugkeer naar zijn roots maar dan wel gegroeid en vooruitstrevend naar de toekomst. Mee eens !

En die toekomst gaat dus Weltschmertz brengen. Ik ben benieuwd want de man neemt afscheid (alhoewel hij ook aangaf dat dit misschien een eeuwigdurend ontwikkelend album zonder einde zou kunnen worden. Kan hij mooi steeds nieuwe nummers toevoegen op Screwify (hoe kom je er op... ).

Deze EP is dus een mooie introductie ! En afgezien van het feit dat we ons inderdaad in een steeds meer vreemde dreigende wereld aan het bevinden zijn levert dat juist wel de mooiste en spannendste creatieve situaties op door musicerende dichters zoals Fish.

avatar van vigil
4,0
I am a writer who can sing, not a singer who can write. That is a big difference!

Zo sprak hij vrijdag

avatar van riesj68
4,0
Shame on me! Na Fish gisteren live in Nürnberg te hebben gezien, de eerste keer deze tour, mag ik mijn oordeel over de nieuwe nummers herzien. Behalve C-song, niet op deze EP, overtuigde het nieuwe materiaal, vooral Waverly Steps lijkt nu al een klassieker! Staat als een huis, Robin's gitaarpartijen overtuigen en ook Fos legt een heerlijk tapijt neer. Tuurlijk overheerste gisteravond het sentiment, maar ik ben blij met het nieuwe werk "in progress".
Take care and stay alive, want ik verheug me nu op wat nog gaat komen!

Een halfje erbij dus.

avatar van Mr. Rock
4,0
Ik betrap me erop dat ik Little Man What Now maar blijf luisteren. Die tien minuten vliegen steeds voorbij. Ook de eerste twee nummers klinken bijzonder aangenaam. Fish combineert ingetogenheid en pit op een manier die perfect bij zijn gerijpte stem past. Tekstueel als altijd van een onnavolgbare creativiteit. Dit belooft veel goeds voor zijn naderende afscheidsplaat.

avatar van Mssr Renard
4,0
Ik had Fish nog nooit live gezien, dus vorig jaar (2018 dus) Fish maar liefst 2 keer gezien. Het was fenomenaal, al was hij wel wat negatief over van alles en nog wat. En hij claimde dat Misplaced Childhood meer dan 45 minuten lang is (en iedereen lachen, want dan past het niet op cassette), terwijl de plaat 41 minuten lang is, maar ik ben dan ook een kniesoor.

Toen deze uit kwam was ik op een Musicmeter-sabbatical, daarom een ernstig gebrek aan spam van mijn kant op deze EP.

Maar wat niet is kan nog komen. Shit wat heb ik deze op repeat afgedraaid in 2018 en 2019.
Ik ga niet naar zijn nieuwe concerten. Zoveel negativiteit kan ik niet aan, en ik heb al een mooie live-herinnering of twee aan hem, dus wil het daar graag bij houden, voordat het een Supersister-ervaring wordt.

avatar van vigil
4,0
Fish heeft zojuist de tekst vrijgegeven van de titeltrack van zijn nieuwe album. Natuurlijk is het enkel maar een tekst (nou ja in t geval van Fish...) Maar wat een tekst! Ik zie een verband tussen de titeltracks van Script, Vigil en deze.

Alleen dit al:

I am a grey bearded warrior, a poet of no mean acclaim
My words are my weapons that I proffer with disdain





Weltschmerz

Please let me introduce myself I’m simply a man of our time
Confused and bewildered I seem to live without reason nor rhyme
Betrayed by a system I’d given up trying to change
Let me tell you now for nothing, I’m back in the game

I’ve gorged on the knowledge feasted on the digital feed
I’ve discerned through my wisdom that all cannot be believed
I’ve reached the conclusion that we have all been deceived
And that our freedoms and democracy are not what they seem

Weltschmerz, weltschmerz, weltschmerz

I am a grey bearded warrior, a poet of no mean acclaim
My words are my weapons that I proffer with disdain
My melancholy aspect is something you can’t disregard
My motives you cannot question nor my strong sense of right and wrong

I’ve formed the opinion that things can’t stay as they are
My anger and my fury trapped like a wasp in a jar
it’s never too late to make a brave new start
When the revolution is called I will play my part

Weltschmerz weltschmerz, weltschmerz

There was a time my moral compass was spinning out of control
I retired from the barricades, dug myself a very deep hole
I came to in a country I once considered a home
That has been lost to the scoundrels and the rogues and a circus of clowns

The heavens roll thunder, I raise my face to the rain
With my feet in cold ashes of all that remains
If we’d listened to the children and heeded their call
Risen to the challenge at an earlier bell

The fight isn’t over, this war still has to be won
On an unlevel playing field the conflicts rage on
Stand up to be counted, stand up to be heard
Stand up at the barricades stand up for your world

Weltschmerz – the homeless and starving
Weltschmerz – the bombed and the burnt
Weltschmerz – the poor and the lonely
Weltschmerz – the forgotten and spurned

the shells of cathedrals .the yellowing grass
the plum dark tornadoes, fluttering flags
The queues at the foodbanks, the raging typhoons,
the gangs on the corner, the shadows that groom,
the fading of dahlias, , the forests of fire,
the walls in the desert,

the rapture is near

Lyric copyright D W Dick 2019

avatar van Mssr Renard
4,0
Ik kan me al helemaal voorstellen hoe hij op z'n schots Weltschmerz uitspreekt....

Gast
geplaatst: vandaag om 06:02 uur

geplaatst: vandaag om 06:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.