Steve Hackett - At the Edge of Light (2019)

Hij poept ze wel uit, he! Die Steve!

Under the Eye of the Sun is een mooi nummer zeg!

Allereerst mijn complimenten voor de zang van Steve. Hij klinkt nu echt volwassen. Daarnaast blijft zijn gitaargeluid herkenbaar en top. Oosterse invloeden zijn hoorbaar. Eenmaal gedraaid en hij kan alweer niet stuk. In de Boerderij 3(!) dagen uitverkocht in mei!! Zwakke nummers ben ik nog niet tegen gekomen!

Zo.. ‘Those Golden Wings’ is toch echt wel een Klassieker ! Damn.. Dat klinkt goed Ik vind het zelfs één van zijn beste nummers ooit ! Zit alles in wat hij doet, kan en vat heel veel samen uit de progwereld.

68 jaar inmiddels Neal. Het was nu of nooit voor Steve om volwassen te klinken

Nou Broem, ik vond zijn stem altijd verreweg het minste en klinkt zijn stem als een klok!!

Daar kan zijn oude Genesis-maatje Peter Gabriel nog wat van leren...

Inderdaad Peter heeft een studio aan huis notabene...

het zou toch interessant kunnen zijn als ze eens bij elkaar zouden gaan zitten

Was dat maar zo'n feest! ( ik zal het wel eens aan hem vragen als hij optreedt in de Boerderij, dan heb ik bardienst)

Hmm, Peter Gabriel en Steve Hackett die samen een album opnemen. Dat zou fantastisch zijn.
Ik zie de line-up al voor me:

Zang: Peter Gabriel
Gitaar: Steve Hackett
Bas: Tony Levin
Toetsen: Nick Magnus, Dave Kerzner
Drum: Nick D'Virgilio

Hoe zou zoiets klinken? En is het realistisch?
Van Phil, Mike en Tony valt niet veel meer te verwachten ben ik bang.

Over dit album van Steve Hackett: ik moet hem nog vaker horen, maar je hoort direct dat de kwaliteit er is. Zelf ben ik niet zo dol op die oosterse geluiden steeds. Deze gimmick heb ik nu wel vaak genoeg gehoord. Over Steve z'n gitaarspel kan ik kort zijn (al zou ik er ook lang over kunnen doorgaan!), dit is altijd emotioneel en vol passie. Steve is een van de weinige gitaristen die mij weet te ontroeren met een gitaarsolo, zelfs wanneer deze eigenlijk vrij eenvoudig is. Er staan wel een paar prachtige nummers op, Those Golden Wings werd al genoemd. Ja, Steve doet nog steeds mee. Toch lijkt het me leuk als ie zich weer eens zou toeleggen op een samenwerking. Wat dat betreft vond ik Squackett erg leuk!

Nu er toch gedroomd wordt van zaken die wel nooit zullen gebeuren ...
Een tournee van de oude formatie van Genesis, met dus Gabriel als zanger, Hackett als gitarist, Banks aan de toetsen, Collins aan de drums en Rutherford aan de bas.
Setlist: alleen nummers uit hun eerste 6 albums.

Wat betreft leeftijd zouden ze het nog misschien wel willen maar al die oude nummers in dezelfde tempo’s en niveaus nog beheersen ? Dat denk ik niet.

Collins 2018

Gabriel 2018

Oud zonder Gabriel

Oud met Gabriel

Kom jongens, jullie blijven al te lang hangen in jullie dromen. Luister liever naar dit album en review wat Hackett (nog zeker wel) kan !

Eens. Ik ben met name geinteresseerd in nieuw materiaal van deze heren. Het is wel erg jammer dat alleen Steve nog inspiratie heeft... Gabriel is altijd wel een nog grotere held van mij geweest.

Afijn... Na een paar keer luisteren ben ik blij verrast door de kwaliteit van dit album. Hij zingt inderdaad beter dan ooit (is dat Steve die klinkt als Jon Anderson???). Stylistisch gaat het alle kanten op, maar dat is dan ook Steve's definitie van Progressive Rock.

Een reünie met oude nummers hoeft voor mij ook niet direct (hoewel ik wel degelijk zo gaan kijken, hoor). Maar het lijkt me wèl heel interessant wat beide heren hedentendagen samen zouden kunnen schrijven. Ze zijn allebei een carrière verder (een leven misschien wel), met enorm veel bagage. Ik ben benieuwd wat daar uit zou kunnen komen. Hoewel ik Phil als één van de grootste artiesten van de vorige eeuw zie (en dat heeft niet zozeer met smaak te maken), vind ik datgene wat Gabriel en Hackett geschreven hebben veel interessanter.

Deze van Hackett heb ik overigens nog niet geluisterd, maar ben wel erg benieuwd, gezien de huidige hoge score.

Prachtig album met Oosterse invloeden dat toegankelijk blijft want uiteindelijk brengt zijn gitaarspel de songs tot een mooi geheel. Beasts in our time is mijn favoriet..

Een van zijn betere albums. Top zang!!!!!!!!!!!!!! en dat voor Steve Hackett....

Het is absoluut klasse wat de man maakt maar eerlijk gezegd zijn alle trucjes, tempo, koortjes, tromgeroffel al voorbij gekomen in eerder werk. De cd ligt naadloos in het verlengde van Wolflight. Niks mis mee want die was ijzersterk. Er staan een aantal fraaie nummers op zoals Those golden wings maar het gevoel van herhaling blijft toch het meest hangen. En zijn stem is nog steeds een zwakte mijn inziens.

Op dit album is zijn stem juist duidelijk veel en veel beter!

Zijn stem kent nauwelijks expressie. Het is misschien beter als het ooit was maar het blijft erg vlak.
Zoals iemand al eerder opperde zou een samenwerking met Gabriel wellicht iets heel moois opleveren op dat gebied.

Beast in our time ( hele fraaie sax solo) en Those golden wings zijn echt waanzinnig mooi. De rest blijft wat achter maar is ook okay. Ik verhoog hem naar 4 sterren.

Hackett komt weer met een album dat aan de verwachting voldoet. Precies wat je kan verwachten, misschien gemiddeld wat steviger en iets meer orkest/koor achtig dan normaal waardoor het soms ook wat als soundtrack zou kunnen fungeren, en ook het te verwachten hoge niveau wordt behaald.

Avontuurlijk herschikken van je bestaande muziekideeën is al een kunstvorm op zich. Als de basis kwalitatief genoeg is, kan je daar heel lang mee doorgaan; blijkt maar weer. Niets nieuws, wel zeer beluisterbaar.
Nieuw zou je het gebruik van koor kunnen noemen, letterlijk gekopieerd van de klassieke inspiratiebronnen. Ook is het gebruik van orkestratie nog niet eerder zo prominent geweest. Hoor ik nu letterlijke verwijzingen naar ELO arrangementen uit de Eldorado tijd. Ook dat is inmiddels al 45 jaar oud. Heel klassiek dus.
Jeff Lynne zal er trots op zijn.

Puntje jammer: De lelijke fade-out van Those Golden Wings. Kon Steve na 11 minuten echt geen fraaie slotsolo bedenken. Tijd genoeg zou je zeggen.

Tegen beter weten in maar weer eens geprobeerd deze. Hmmm, inderdaad beter dan z'n vorige werken, vooral erg knap deze. Steve is een virtuoos maar het neigt naar mijn smaak te veel naar technische krachtpatserij, Het raakt me niet (meer). Zo jammer dat z'n oude maatje PG droog staat.

haka komt dat niet doordat de vrouw van PG ziek is (geweest)? Heeft een studio aan huis, dus zal heus wel zit te pielen op zijn tijd. Maar geef je gelijk hij staat (te) lang droog. lijkt Steely Dan wel.

In 1 woord .... prachtig album.