De extreme en intense deathcore van deze amerikaanse band begint langzaam maar zeker meer mainstream en dus toegankelijk te worden. Op het vorige album waren voor het eerst cleane zangpartijen te horen, op één track, maar hier duiken ze regelmatig op. Niet dat dit vervelend is, Phil Bozeman blijkt naast een eersteklas grunter ook een prima zanger te zijn, maar het geluid van de band verschuift hier wel door, richting midtempo en meer ingetogen werk. Niettemin zijn er nog steeds een aantal bikkelharde, ouderwets verwoestende tracks aanwezig die de oude garde ook zullen aanspreken, zoals het geweldige The Other Side en Lovelace. Qua teksten is het album ook erg sterk. Phil Bozeman keert zichzelf binnenstebuiten.