Ongetwijfeld zullen de meeste die-hard Quofans dit album echt vreselijk vinden. En eerlijk is eerlijk toen ik hem voor de eerste keer vanmiddag in zijn geheel beluisterde moest ik er ook behoorlijk aan wennen. Inmiddels ben ik 3 luisterbeurten verder en ben ik toch wel blij met deze plaat. Een album met pop rock country dat Rossi nu eenmaal hoog heeft zitten. Ik kan de 'good old Rossi' geen ongelijk geven. De beste man wordt dit jaar 70 lentes en heeft vrijwel alles gezien en meegemaakt. Ondanks dat Rossi veel commentaar over zich heen krijgt doet hij precies waar hij zelf zin in heeft. Niet voor iedereen weggelegd maar ik kan het wel waarderen. De man geniet, maakt nog steeds muziek, is met Quo nog steeds op pad en brengt zo nu en dan nog eens soloalbum uit. Ik vind het prima.. Niet de beste Rossi soloplaat, dat is voor mij nog steeds 'One Step At A Time' uit 2009 maar wel een aardige verzameling van 'Rossi Country deuntjes'. Quo zelf zit overigens ook niet stil, naar verwachting verschijnt er dit jaar nog een nieuw studioalbum. En ondanks dat Parfitt (die ik heel hoog heb zitten) er niet meer is vind ik het nog steeds mooi dat Quo (en Rossi) gewoon doen wat ze zelf willen.... Van mij mogen ze.. Vandaag verscheen overigens ook de autobiografie van Rossi (I Tallk Too Much) Heel benieuwd naar Rossi's verhaal....