Aanvankelijk had ik dit album links laten liggen om redenen die hier al genoemd worden. Het mist een beetje eigen smoel en in het aanbod van progressieve muziek baart het wat weinig opzien.
Nu de stroom aan goede nieuwe releases, altijd al wat minder als de zomer begint, door corona behoorlijk aan het opdrogen is, heb ik dit album toch een nieuwe kans gegeven. Ik moet zeggen dat het album me toch meer kan bekoren dan bij eerste beluistering. Muzikaal klinkt dit als een kruisbestuiving van Seventh Wonder en Kamelot, waarbij af en toe stevig van leer wordt getrokken. Henrik Bath heeft een prettige zangstem die me in de verte doet denken aan Tommy Karevik en zijn voorganger bij Kamelot. Niet dat hij hetzelfde niveau heeft, maar in het genre zijn er genoeg band die met mindere zangers tevreden zijn.
Score: 79/100