Devin Townsend - Empath (2019)

Een nieuw Devin Townsend album...…. yes, ik kijk hier heel erg naar uit maar dan vooral ook naar de limited 2 cd edition.

Altijd weer een verassing hoe de nieuwe plaat van Devin Townsend gaat klinken. Nog even geduld.

Het eerste nummer; Genesis' is vrij gegeven. Het is weer typisch Devin, groots, bombastisch en veel tempowisselingen. Niks nieuws onder de zon. Ik hoop op een album dat qua productie minder vol en dichtgesmeerd is in vergelijking met zijn voorgaande albums, Casualties of Cool niet meegerekend.

DEVIN TOWNSEND - Genesis (OFFICIAL VIDEO) - YouTube

Video voor Genesis. Lekker weird zoals gewoonlijk. Mooie Ziggo muts.

haha, die muts was me niet eens opgevallen. Die man is zo lekker modieus he. Zit met een pyjamabroek met witte cartoon doodshoofdjes en crocs aan in het vliegtuig, omdat het gewoon lekker zit Zal met die muts wel soortgelijk zijn.

Hoe dan ook, met een glimlach zitten luisteren/kijken weer

DEVIN TOWNSEND - Evermore (OFFICIAL VIDEO) - YouTube
Video voor Evermore

Tamelijke schizofrene plaat (zelfs voor Devin), bij vlagen geniaal, catchy (Borderlands na 2.30 bv.) grotendeels een wtf gevoel (Sprite).

Leuk experiment om al z'n facetten door elkaar te haspellen, het levert een plaat op die zeer druk aanvoelt & her en der lijkt te gaan door de verschillende stijlen die haasje over spelen...

De eerste online reviews zijn zeer lyrisch, bij de eerste luisterbeurten kon ik hierin niet meegaan maar stilaan begint het kwartje toch te vallen (maar ik ben er nog lang niet uit of het nu een geniale plaat is of eerder gemiddeld)

Kan mij bij bovenstaande reactie aansluiten. Devin heeft weer een tamelijk vreemd album uitgebracht. Empath is hard en zacht, dromerig dan wel in your face, snel en weer traag om tot epische proporties uit te groeien. Waar ik echter de voorganger redelijk compact vond klinken en iets meer song gericht is dit weer een allegaartje van alles. Ik kan er echter weinig mee, het handelsmerk van Devin - platen dicht plamuren op productioneel gebied - is ook nu weer van toepassing. Het moet gezegd, het begin mij tegen te staan, ik ben op zoek naar de muzikale groei van Townsend, zijn talent is onmiskenbaar, hetzelfde geldt voor het neerzetten van sfeer maar de schijf mist een bepaalde richting voor mijn gevoel. Voor de Townsend liefhebbers die man's meest veelzijdige kant terug willen horen kunnen hun lol op. Ik wacht echter op een hernieuwde samenwerking met Che Dorval (Casualties of Cool). Deze combinatie heeft geleidt tot een subtiel, ademend en productioneel geheel waarin Devin's talent juist tot volle wasdom komt. Het adagium minder is meer is wat mij betreft de muzikale kant van Townsend die ik het liefste hoor.

Het album klinkt helemaal niet dichtgesmeerd. Een beetje druk, dat wel. Of bedoel je de blastbeats. Steve Via doet ook nog een stukje mee, tijd voor een Sex and Religion ll ?

De productie klinkt wel wat transparanter dan zijn voorgaande vehikel, ik doel inderdaad met name op de drukte en de blastbeats die het allemaal wat aandikken. En nee, geen Sex and Religion II, hoewel geen slecht album kwam Townsend daar niet zo geweldig uit de verf, hij was nog zoekende naar zijn stem voor mijn gevoel (luister Pig bijvoorbeeld). Ik kijk uit naar een nieuwe samenwerking met Che Dorval.

Hear Me is echt een topnummer, keihard metalnummer wat zo op City van SYL had kunnen staan en dan Why erachteraan, wat een klassiek/musical achtig nummer is... en het past perfect!

Wat een fantastisch album levert Devin Townsend af met Empath. Toegegeven, de eerste keer dat ik de plaat draaide dacht ik er totaal anders over, maar bij elke luisterbeurt vallen er meer puzzelstukjes op hun plek. Alles dat we horen op Empath is door Devin op een of andere manier al wel eens eerder gedaan, maar over verschillende albums. Nu komt alles tezamen in een waanzinnige collage waarbij kosten noch moeite zijn gespaard om het geheel zo perfect mogelijk uit te voeren.

In de kritiek op de productie kan ik mij niet vinden. In vergelijk met recente albums als Trancendence, Z2 en Epicloud is Empath een stuk dynamischer en veel minder vermoeiend om te luisteren. Knap, gezien de vele lagen in de muziek die hun plek in de mix moeten vinden. Maar wij zijn drukke stijl van arrangeren niet kan waarderen zal ook aan Empath weinig plezier beleven.

Devin Townsend levert met Empath een episch album af, dat misschien nog wel beter is dan zijn - in mijn ogen(oren?) - topwerk Terria.

Ik begrijp niet goed waarom dit niet onder de vlag van The Devin Townsend Project kon, maar alleszins weer een goede worp van deze zeer getallenteerde muzikant.

In een YouTubefilmpje heb ik ook gezien dat er drie drummers aan te pas zijn gekomen om het best mogelijke resultaat te bekomen.

Ik respecteer het verhaal om deze plaat heen enorm, maar ik besef me ook dat het deels marketing is van Devin Townsend. Het heeft me er immers toe gedreven om hier eens voor te gaan zitten, maar als je het mij vraagt is dit een beetje een allegaartje. Het ene moment zit ik op het puntje van mijn stoel, het andere moment verveel ik me dood. Devy gooit zijn producties altijd ramvol met effecten, geluiden en instrumenten, en dat doet mij na 75 minuten wall-of-sound helemaal niets meer. Jammer, want ik vond Genesis veelbelovend.

Al jaren zie ik de naam langskomen met goede verhalen. Zo af en toe heb ik eens een nummertje geprobeerd, maar nooit echt een album de kans gegeven. Goed een nieuw jaar nieuwe kansen dus waarom niet eens beginnen met dit album.

Een eerste luisterbeurt bevalt in ieder geval goed. Een fascinerende mix van stijlen die bij vlagen de spanning er goed in houden. Tegelijkertijd kan ik met best vinden in wat The_CrY zegt, soms is het ook wel saai. Ach ik ga het album in ieder geval een kans geven. En misschien dat ik dan eindelijk ook zijn muzikale geschiedenis induik.

Ik sluit me aan bij mijn voorgangers hier. Ik ben gek op veel van Devin Townsend maar kan nu ook weer niet al zijn experimentele driften waarderen. Hier wisselen zo op het eerste gehoor sterke stukken en langdradige stukken elkaar af. Ik heb altijd moeite om dit soort platen heel vaak te beluisteren. Ik ga vanmiddag wellicht nog een poging wagen.

In een sombere bui zag Townsend dit album ooit voor zich als een collectie van toegankelijke popliedjes, maar uiteindelijk is dit één van zijn meest experimentele werkstukken geworden. Geen makkelijke liedjes maar uitgesponnen, schizofrene tracks die heen en weer stuiteren tussen soundtrack-achtige soundscapes en bombastische opgefokte metal. Het steekt allemaal uiteraard weer fraai in elkaar en het album klinkt zeer verzorgd, al moet gezegd worden dat ik met een deel van het materiaal niet zo veel kan. Ik mis ook een beetje de meeslepende zanglijnen en songstructuren van eerder werk.

Ik vind het een geweldige plaat! Heerlijk gevarieerd. Typisch Devin, maar ook veel vernieuwing. Met elke luisterbeurt valt weer wat nieuws te ontdekken. Prachtig!