menu

Better Oblivion Community Center - Better Oblivion Community Center (2019)

mijn stem
3,81 (157)
157 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Dead Oceans

  1. Didn't Know What I Was in For (4:03)
  2. Sleepwalkin' (3:12)
  3. Dylan Thomas (3:36)
  4. Service Road (3:44)
  5. Exception to the Rule (2:51)
  6. Chesapeake (4:04)
  7. My City (4:04)
  8. Forest Lawn (3:46)
  9. Big Black Heart (3:26)
  10. Dominos (4:32)
totale tijdsduur: 37:18
zoeken in:
avatar van jerome988
4,5
Mijn twee dierbaarste ontdekkingen van 2017, al samen zingend op Would You Rather van Phoebe Bridger's album, nu een volledig album samen. Het zwijmelende openingsnummer met de typisch intrigerende teksten van Conor raakt me al meteen. Naast een experimenteel uitstapje op Exception to the Rule klinken de eerste 6 nummers heerlijk nostalgisch en de kristalheldere stemmen van Conor en Phoebe klinken prachtig samen. My City is iets ruiger en wordt gedragen door een typisch Bob Dylan-riffje. Na wederom een mooi zwijmelliedje, Forest Lawn, zijn de twee afsluitende nummers een mooie combinatie van de uitbundige en ingetogen momenten over het gehele album.

Phoebe en Conor hebben beiden zonder twijfel een inspiratiepiek gehad gedurende het schrijven en opnemen van dit album. Ruim 37 minuten gevuld met passie, oprechtheid en doortastende melodieën
/ instrumentatie. Na een ietwat stroef begin van dit muziekjaar brengt Better Oblivion Community Center voor mij het eerste echt goede album van 2019. Nu is mijn jaar ook echt begonnen!

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Better Oblivion Community Center - Better Oblivion Community Center - dekrentenuitdepop.blogspot.com

De samenwerking tussen Conor Oberst en Phoebe Bridgers zat er aan te komen, is er opeens vrijwel uit het niets en stelt zeker niet teleur. Integendeel.

Ik ben een groot fan van Phoebe Bridgers. De jonge singer-songwriter uit Los Angeles leverde met haar debuut een van de mooiste platen van 2017 af en verraste in 2018 met het debuut van de gelegenheidsband Boygenius. Ook in 2019 duikt ze op met een gelegenheidsband en dit keer werkt ze samen met Conor Oberst. Het is een samenwerking die uitstekend uitpakt. De twee maken indruk met laid-back folkrock en prachtig bij elkaar kleurende stemmen, maar het debuut van Better Oblivion Community Center mag af en toe ook heerlijk ontsporen. Direct bij eerste beluistering was ik onder de indruk van de samenwerking van de twee, maar hoe vaker ik naar de plaat luister, hoe mooier en indrukwekkender hij wordt.

Vorige week verscheen het titelloze debuut van Better Oblivion Community Center. Dat zei me eerlijk gezegd niets, tot ik me realiseerde dat dit het debuut is van de vorig jaar al aangekondigde samenwerking tussen Conor Oberst en Phoebe Bridgers.

Het tweetal werkte al incidenteel samen op hun laatste soloplaten, maar de naam van hun gelegenheidsband werd tot het laatste moment geheim gehouden, waardoor Better Oblivion Community Center vorige week wat traag uit de startblokken is gekomen.

Conor Oberst heb ik al sinds de tweede helft van de jaren 90 hoog zitten dankzij bands als Bright Eyes en Desaparecidos, terwijl Phoebe Bridgers een van grootste mijn muzikale helden van het moment is. Als Better Oblivion Community Center combineren de twee Amerikaanse muzikanten hun talenten op indrukwekkende wijze.

In de instrumentatie op het debuut van het gelegenheidsduo domineert Conor Oberst, die zorgt voor een wat rauwer, steviger en voller geluid dan op het debuutalbum van Phoebe Bridgers. Het is in folkrock gedrenkt akoestische geluid, waarin de elektrische gitaren af en toe stevig uit mogen halen en net wat meer invloeden uit de rootsmuziek doorklinken dan in de muziek van zijn jongere collega, maar ook uitstapjes richting een groots rockgeluid niet worden geschuwd.

Ook in vocaal opzicht sleurt de muzikant uit Omaha, Nebraska, Phoebe Bridgers meer dan eens uit haar comfort zone. Ook op het debuut van Better Oblivion Community Center excelleert Phoebe Bridgers in songs die overlopen van melancholie, maar ook in het wat stevigere werk houdt ze zich makkelijk staande. De stemmen van Conor Oberst en Phoebe Bridgers overtuigen individueel makkelijk, maar kleuren ook nog eens prachtig bij elkaar, waardoor het totaal de som der delen makkelijk overtreft.

Phoebe Bridgers maakt voor de derde keer op rij indruk met muziek die veel volwassener en doorleefder klinkt dan haar leeftijd zou rechtvaardigen. Na haar uitstekende debuut Stranger In The Alps en de geweldige EP die ze samen met Julien Baker en Lucy Dacus maakte als Boygenius, is ook het debuut van Better Oblivion Community Center weer een voltreffer.

Zowel Conor Oberst als Phoebe Bridgers tekenen voor een serie geweldige songs, waarna eerstgenoemde zorgt voor rauwere en vollere klanken, terwijl Phoebe Bridgers betovert met de onderkoelde melancholie in haar stem. Wanneer gas wordt teruggenomen zijn we vooral aangewezen op de stemmen van de twee en die lijken voor elkaar gemaakt.

Of het debuut van Better Oblivion Community een eenmalig uitstapje is of nog een vervolg gaat krijgen weet ik niet, maar de samenwerking tussen de twee Amerikaanse muzikanten bevalt me zo goed dat ik hoop dat de samenwerking tussen Conor Oberst en Phoebe Bridgers wordt gecontinueerd. Het is knap hoe Conor Oberst en Phoebe Bridgers hun totaal verschillende stemmen samen laten smelten en het is ook knap hoe de twee een geluid creëren dat het ene moment ingetogen en laid-back is en het volgende moment zomaar uit de bocht kan vliegen.

Phoebe Bridgers en Conor Oberst waren in het verleden allebei goed voor muziek die zich steeds nadrukkelijker opdrong en ook het debuut van Better Oblivion Community Center is een groeiplaat. Bij eerste beluistering vond ik het mooi en aangenaam, maar hoe vaker ik naar de plaat luister, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat ook het derde project van Phoebe Bridgers een voltreffer is en dat Conor Oberst weer een mooie naam aan zijn indrukwekkende CV kan toevoegen.

Veel aandacht krijgt de voorlopig alleen digitaal uitgebrachte plaat (de fysieke release volgt eind deze maand) nog niet, maar geloof me, dit is een van de eerste hele grote releases van 2019. Erwin Zijleman

avatar van ZERO
3,5
Aanvankelijk kwam het allemaal een beetje vlak over bij me. Iets teveel van hetzelfde en weinig nummers die echt bleven hangen.

Na een aantal luisterbeurten moet ik die mening echter herzien. Er is zeker wel afwisseling op het album en er staan ook zeker heel wat goede nummers op. Het stemgeluid van Conor en Phoebe past ook mooi samen.

Wel blijf ik erbij dat dit niet het niveau haalt van het betere Bright Eyes- of solowerk van Conor Oberst. Met het solowerk van Phoebe Bridgers ben ik niet bekend.

Favorieten zijn Dylan Thomas en Chesapeake.

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 11:00 uur

geplaatst: vandaag om 11:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.