menu

Aldous Harding - Designer (2019)

mijn stem
3,75 (173)
173 stemmen

Nieuw-Zeeland
Folk
Label: 4AD

  1. Fixture Picture (4:07)
  2. Designer (4:16)
  3. Zoo Eyes (5:17)
  4. Treasure (4:11)
  5. The Barrel (4:59)
  6. Damn (6:27)
  7. Weight of the Planets (4:43)
  8. Heaven Is Empty (3:19)
  9. Pilot (3:13)
totale tijdsduur: 40:32
zoeken in:
avatar van Venceremos
4,0
Mooie mellow plaat waarop Harding zichzelf geen moment herhaalt (misschien toch een beetje met de laatste 2#). Het eerste, wat vollere, gedeelte doet mij wat denken aan The Delta Sweete maar dan een treetje hoger en gevuld met cryptische teksten ("show the ferret to the egg") en andere lichte vervreemdingen, kijk de clip van The Barrel er maar op na.

Mijn partner gruwt trouwens van Aldous' stem, krijg altijd commentaar als ik dit opzet. Benieuwd hoe dit album valt want de maniertjes zijn wat uit Aldous' geluid; komt meer naturel over.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Aldous Harding - Designer - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Aldous Harding - Designer
Album nummer drie alweer van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Aldous Harding, die op Designer kiest voor een net wat zonniger maar nog altijd intrigerend geluid

In de laatste weken van 2014 maakte ik kennis met het op dat moment nog nauwelijks in Nederland verkrijgbare debuut van Aldous Harding. De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter maakte op haar debuut indruk met aan psychedelische Amerikaanse folk uit de jaren 60 herinnerende muziek, die op opvolger Party uit 2017 werd voorzien van donkere en indringende klanken. Opvolger Designer klinkt een flink stuk opgewekter, maar Aldous Harding is nog altijd niet vies van een flinke dosis melancholie, die vooral in de meer ingetogen tracks aan de oppervlakte komt. Het zorgt er voor dat ook Designer weer flink onder de huid kruipt en bij iedere luisterbeurt weer net wat meer indruk maakt.

Het titelloze debuut van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Aldous Harding ontdekte ik pas in de laatste weken van 2014, maar het album maakte zoveel indruk dat het niet veel later opdook in mijn jaarlijstje over het betreffende jaar.

Het debuut van de singer-songwriter die werd geboren in Lyttelton, herinnerde nadrukkelijk aan de indringende en psychedelisch aandoende folk van illustere Amerikaanse voorgangers uit de jaren 60 als Linda Perhacs, Karen Dalton en Judee Sill, maar raakte ook aan eigenzinnige folkies uit het heden als Joanna Newson.

Het debuut van Aldous Harding was in eerste instantie alleen via het Internet verkrijgbaar in Nederland, maar het album van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter kreeg ook hier gelukkig al snel de waardering die het verdiende. Het in het voorjaar van 2017 verschenen Party trok hierdoor direct een wat breder publiek en terecht. Ook het door de vooral van PJ Harvey bekende John Parish geproduceerde Party herinnerde aan psychedelische folk uit vervlogen tijden, maar klonk een stuk donkerder dan het debuut van de singer-songwriter uit Christchurch.

Ook voor het deze week verschenen Designer deed Aldous Harding een beroep op de productionele vaardigheden van John Parish, maar de Nieuw-Zeelandse klinkt op haar derde album toch weer anders dan op de donkere voorganger. Designer laat vergeleken met deze voorganger een wat lichtvoetiger en zonniger geluid horen, maar het gaat te ver om Designer direct een lentealbum of zomeralbum te noemen.

John Parish verdient ook dit keer waardering voor zijn productiewerk. Designer is voorzien van een warm geluid dat aan de ene kant herinnert aan de sobere folkies van weleer, maar dat ook is voorzien van allerlei fraaie accenten, waaronder accenten van gitaren, piano en strijkers. Het album schuift hierdoor wat op van psychedelische folk uit de jaren 60 en 70 richting de Laurel Canyon singer-songwriter muziek uit dezelfde periode.

Designer klinkt, zeker vergeleken met zijn twee voorgangers, verrassend vrolijk en zonnig, maar een flinke dosis melancholie is nooit ver weg. Designer is in muzikaal opzicht een aantrekkelijk en interessant album en de warme klanken passen ook nog eens prachtig bij de vaak fluisterzachte vocalen van Aldous Harding, die nog altijd herinneren aan vergeten folkzangeressen uit het verleden.

Designer klinkt qua instrumentatie en productie voller dan zijn twee voorgangers, maar er is ook dit keert volop ruimte voor uiterst ingetogen passages, waarin alles aan komt op de opeens wat donkerder klinkende stem van Aldous Harding (die opschuift richting Nico) en de duisternis het toch even wint van het daglicht.

Het debuut van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter en opvolger Party waren allebei albums die zich langzaam maar zeker steeds meer opdrongen en dat geldt ook weer voor Designer, dat ik inmiddels een aantal weken in mijn bezit heb en in die weken alleen maar mooier en indringender is geworden. Het onderstreept het talent van Aldous Harding die alleen maar beter lijkt te worden en een album aflevert dat er deze week flink uitspringt. Erwin Zijleman

avatar van dafit
3,5
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier):

Na haar prachtige duet met ex Marlon Williams en de uitstekende singles The Barrel en Fixture Picture keek ik reikhalzend uit naar het nieuwe album van de Nieuw-Zeelandse zangeres Aldous Harding. Helaas viel de lovend ontvangen plaat Designer me in eerste instantie wat tegen. Luisterend op mijn werk met hoofdtelefoon op gleden de nummers voorbij, zonder dat ik echt gepakt werd zoals bij die eerste single.

De schoonheid van dit door John Parish (PJ Harvey) geproduceerde album openbaart zich pas als je er rustig voor gaat zitten. Dan valt pas op hoe de stem van Harding steeds van kleur veranderd. Zo klinkt haar zang op de twee singles dromerig als Beth Hirsch op Airs Moon Safari en is haar stem elders laag en donker - zoals op Weight of the Planets en Pilot. Ook hoor je dan pas mooie details van de sobere instrumentatie op deze fraaie folkplaat. Uiteindelijk zijn het best zonnige Designer en Zoo Eyes met fluit de twee nummers die naast de singles het meest beklijven.

avatar van WoNa
4,5
De combinatie van de donkerte van 'Party' en de enorm donkere hoes van Designer maakte dat ik afzag van beluistering van het laatste album van Aldous Harding. Ten onrechte, zo bleek nadat ik het toch een keer probeerde. De jaarlijstjes hier en daar zullen daar bij geholpen hebben.

Het eerste nummer 'Fixture Picture' viel me meteen op, omdat met zo weinig middelen een prachtig resultaat wordt behaald. Nadat de titelsong hetzelfde effect op me had, ben ik er eens echt goed voor gaan zitten. Eigenlijk scoort de hele plaat goed, al heb ik moeite met de manier waarop Aldous Harding zingt in de songs 'Damn' en 'Pilot'. Het is knap dat haar stem zoveel verschillende klankkleuren heeft, maar deze werkt voor mij wat minder.

Dan blijven er zeven songs over, waarin dat niet het geval is. De een nog mooier dan de andere en of het nu bijna volledig kaal is of dat er een bescheiden bandgeluid om Harding opgetrokken wordt, het effect is geserreerde schoonheid. Pracht die achter een sluier is gestopt, maar niet tegen te houden is. Een paar pianonoten zijn vaak al voldoende.

Inmiddels heb ik de plaat op LP aangeschaft, kan ik hem heerlijk hard afspelen en alle details ondergaan. Wat is het toch leuk om zo af en toe heerlijk muzikaal verrast te worden.

Dit is bewerking van een Engelstalig post op WoNoBloG.

avatar van deric raven
4,0
De Nieuw Zeelandse zangeres Hannah Harding uit Lyttelton brengt als Aldous Harding haar derde langspeelplaat uit. Na haar gelijknamige debuut verruilde ze met Party van maatschappij. Het vertrouwelijke Flying Nun Records werd het toepasselijke 4AD. Alsof ze het broednest heeft verlaten om haar vleugels uit te slaan, om de wereld te verkennen.

Uitgaande van de nieuwe single The Barrel verwacht je dat ze meer de elektronische kant op gaat. Toch is dit niet representatief voor de rest van Designer. Fixture Picture heeft die subtiliteit waarmee ze zichzelf bij het vorige werk al mee op de kaart zette. Uiteraard zijn dit haar heldere vocalen, waarmee ze schijnbaar meer dan genoeg indruk maakte bij het 4AD label. Ze past hiermee perfect tussen de acts die zich in de hoogtijdagen van de platenmaatschappij aan het publiek presenteerden. Verder gebruik makend van minimale drums en een terug kerend gitaar melodietje. De strijkers zijn het extra folky element.

Nog meer schud ze het grimmige imago van zich af, door een meer toegankelijkere sound. Waren de eerste twee albums vooral perfect gemaakt om in de avond en nacht te draaien. Nu durven planten hun knoppen te openen, en verlaten dieren uitgerust van de winterslaap de holen. Het is allemaal veel vrolijker en toegankelijker. Deze kan het zonlicht een stuk beter verdragen. Het is veel lichter verteerbaar, al krijg je wel het gevoel dat ze zich steeds meer schikt aan het label. Gelukkig zonder haar eigenheid te verliezen.

Designer zet je op het verkeerde been, na een roots getint intro wordt er vervolgens een zijstap gemaakt naar meer hedendaagse beats en zomerse percussie. Je krijgt steeds sterker het gevoel dat de singer-songwriter het stoffige zolderkamer bestaan verruilt voor een open vriendelijke benadering.

Het belangrijkste vernieuwende element lijkt een bijna overdosering aan vitamine D. Het is vooral zonlicht en warmte wat terug te horen is. Het is allemaal meer ruimtelijk georkestreerd. Door het klein te houden komt het allemaal nog meer tot zijn recht. De pianoklanken zijn de voedende katalysator die de vocalen als een dynamo aansturen.

The Barrel past beter tussen de overige tracks dan wat de single release deed vermoeden. Alleen de kinderlijke tweede stem had achterwege mogen blijven, maar verder is het een prima track om de zomer mee in te luiden. Het verleden kan ze nog niet helemaal van zich afschudden. Het afsluitend tweetal Heaven Is Empty en Pilot hebben nog genoeg zwaarmoedigheid in zich, maar ook hierbij ontbreekt het beklemmende van haar vorige werk. Een nieuwe lente met een herboren Aldous Harding.

Aldous Harding - Designer | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 07:06 uur

geplaatst: vandaag om 07:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.