Ace of Base - Happy Nation [US Version] (1993)

jeugd sentiment!

Paar nummers zijn me altijd bij gebleven: wheel of fortune, the sign, all that she wants.

Laatst hoorde ik All that she wants op de radio en ik merkte dat ik nog bijna helemaal mee kan zingen

3,5*

Ik vind All That See Wants nog steeds een lekker nummer. In de tijd dat het vaak op de radio en tv kwam was ik ook erg op mijn hoede voor femmes fatales. Voor de rest stelt de muziek van Ace of Base volgens mij bar weinig voor.

De reggae-melodietjes van All That She Wants en The Sign vond ik destijds best wel fris, maar bijna alles wat toen in de top-40 stond was wel beter. Wat een verscrhikkelijke hoes eigenlijk ook, en wat een gezichtloos gezicht hebben de bandleden toch? Ik snap niet dat m'n zus dit kocht, als ik Wheel Of Fortune weer hoor, ga ik bijna over m'n nek, negatieve jeugdsentiment dus... maar ik heb eigenlijk geen associaties met bepaalde herinneringen, het zal daarom wel gewoon slechte muziek zijn dus.

Oei, ik heb dit album ook nog ergens op een bandje. Ooit in een vlaag van verstandsverbijstering gekopieerd van een klasgenootje. Misschien wel alleen maar omdat ze leuk was ofzo, want in die tijd luisterde ik ook al - zij het voorzichtig - naar alternatieve herrie (Rage Against The Machine enzo).

Ik had me daar toch ook een partijtje dit album. Ik weet niet wat het is met Ace of Base. Maar tegenwoordig kan ik er nog steeds met gepassioneerde nostalgie op terug krijgen. Oja, en er was er eentje een Neo-nazi. Dat verhaal hoor je ook altijd nog.

:O
Ace of base..

'Happy nation' en 'All that she wants'.. ja leuk op gedanst enzo met m'n zus.
Geweldig.
Vroeger.
Ik vond ze zo goed zingen, haha.

In het genre toch echt best leuk hoor, kan het ook niet helpen

Ik vind Wheel of Fortune stiekem nog steeds wel leuk.

All that she wants had ik ook op bandje op mn walkman. Maar ik hoef het nu niet meer te horen.

Vooral die cover van Don't Turn Around vond ik tenenkrommend slecht. Was toen wel leuk idd, maar nee, nu kan dit echt niet meer. 1*

ik vind all that she wants nog steeds een aardig nummer,maar de rest van dit album vind ik stukken minder

Ik heb een andere versie van dit album, met drie tracks meer en verder nagenoeg dezelfde hoes. Bij mij heet het 'Happy Nation - U.s. Version'.

Een album uit mijn jeugdjaren. Dit zal een van de weinige albums zijn waarop (All that she wants uitgezonderd) het juist álbumtracks zijn die eruit springen. Te weten 'Fashion party' (een van de tracks die niet op de versie hierboven staan), 'Dancer in a daydream' en 'My mind' (Mindless Mix). Echte guilty pleasures van mij, die nummers.

Inderdaad TNF, je had destijds drie versies van het nagenoeg zelfde album. Ik had de pech dat ik meteen de eerste Happy Nation versie had gekocht .

Ondanks dat het natuurlijk hopeloos gedateerd is zitten er toch nog wel geinige liedjes tussen en verder schaar ik het ook onder de noemer jeugdsentiment.

Dit album heeft mijn vader toendertijd nog gekocht. Een aantal erg leuke nummers die ik nu nog steeds wel goed kan horen.

Wheel of Fortune is in een nieuw jasje gestoken.

Wheel Of Fortune 2009

Lijkt aardig populair momenteel om muziek uit die periode nu opnieuw uit te brengen. Zoals meestal vind ik ook in dit geval dat het overbodig is.

Waarom staat dit tussen mijn reggae classics ?

Omdat All That She Wants een reggae-ritme heeft?

Nou je het zegt best een lekker nummer toch

Laatst hoorde ik een nummer van hun voorbij komen in de film Night at the Roxberry. Dit triggerde me om weer eens mijn cd kast in te duiken. Ik had dit album al 15 jaar niet meer gehoord maar was blij verrast dat het me nog zoveel deed. Ik ontdekte dit toen ik een jaar of 11 was en werd toen ontzettend verliefd op Linn (de blonde zangeres). Puppy Love zullen we maar zeggen.

Nu jaren later klinkt dit enigsinds gedateerd maar nog altijd prima. Vooral Happy Nation blijf ik een indrukwekkend nummer vinden. Maar ook de niet singles zijn nog altijd van uitstekend niveau.
Het luisterd nog altijd prima weg en is heerlijk voor bij de afwas of iets dergelijks.

Overigens heb ik hierna ook nog het tweede album gekocht maar was daar wat minder over te spreken. Toen Linn uiteindelijk uit de band stapte verloor ik mijn belangstelling. Enig zoekwerk op het internet leert dat de reden voor dat vertrek nog altijd onbekend is.

M'n zus draaiden cassettebandjes van deze cd echt helemaal grijs... Probeer je al 10 jarige de nr's zo goed mogelijk mee te bleren... Heel cliché natuurlijk... Maar nog steeds vind ik dit een sterk album, ook al draai het echt niet meer elke dag like the old days... Pop, Dance, lichtje Trance, vette beats... dit was toch wel dé soundtrack van de jaren 90 eigenlijk.... Alles wat de charts destijds sierde met acts als 2 Unlimited, Capella, Snap!... een mix hiervan hoor je hier nog altijd terug...

In 1993 was alles Ace of Base. Je kon er eigenlijk niet onderuit. Gelukkig hadden ze pakkende hits en ook ik heb ze grijs gedraaid. Deze hele CD lijkt eigenlijk op elkaar maar aangezien het destijds vrij nieuw was was dit oke. Nu is het echter een beetje vergaande glorie.

Dit was en is nog best leuk. All that she wants is een van de radioplaten van zijn tijdperk. lekker luchtig en zonder gezeik.

Ik heb dezelfde versie van dit album als "tnf" hierboven met 15 nummers dus.
Ook een van die CD's waarvan je je afvraagt waarom je het ooit hebt gekocht.
Waarschijnlijk een poging om toch maar proberen voeling te houden met moderne dansmuziek.
Deze plaat leverde in Nederland maar liefst 6 hitsingles op tussen maart 1993 en december 1994, waarvan All That She Wants het langste genoteerd stond (20 weken) en Wheel Of Fortune de hoogste notering haalde (nummer 2).
Deze hitsingles zullen wel nooit meer uit iemands hoofd verdwijnen vrees ik, ook al klinkt het inmiddels wat gedateerd.
En dat wil dan dus zeggen dat het dan toch ergens verrekt goed in elkaar zit.
Ook de niet hitsingles kunnen er best mee door. Beetje pop/disco/house door elkaar.
Nergens goed of bijzonder, maar het stoort ook niet.
Vandaag deze nog eens opgezet terwijl ik in huis vanalles aan het doen was.
Dan is het goed te doen, maar om echt te luisteren moet je dit niet opzetten.
Ondanks dat dit mijn genre niet is, wil ik hier nog wel 2,5* aan kwijt.
De nu begin 30'ers zullen meer voeling bij deze plaat hebben, vanwege jeugdsentimentredenen.

Voor de grap deze cd bij de kringloop meegenomen voor 75 cent. Maar dat zijn duurbetaalde 75 centen. All That She Wants En The Sign zijn fout, maar de rest is bagger. 15-jarige bakvissen vonden dit 27 jaar terug misschien leuk, meer kan ik er niet van maken.

ik heb niets met Ace of Base, maar ook totaal niets tegen ze. Als het weer eens voorbij komt, prima, alleen valt het me op dat All that she wantS wel errug vaak voorbij komt. Zojuist weer en altijd maar die, nooit eens die andere grote hitsingles. Voor een liedje van inmiddels bijna dertig jaar oud is dat opvallend veel, ik hoorde tien jaar geleden anders veel minder favoriete nummers uit de jaren tachtig.
Zoals boven beschreven heerste er hier destijds de ACE OF BASE MANIA met vijf of zes singles, maar in het buitenland liep de koorts hoger op, All that she wantS scoorde nog beter in Belgie; #1, Duitsland: #1 ~maar wel veertig weken, vergeleken met de twintig in NL. Verder ook #1 in Oostenrijk, Zwitserland en Australie. En dat is nog maar alleen All that she wantS. Happy Nation deed het goed in Frankrijk #1, met veertig weken in de hitlijsten.

In de jaren 90 leek het twee keer heel even of er in Zweden een nieuwe Abba was opgestaan. Je had Army of Lovers (Crucified!) en deze Ace of Base, de minst grappige van die 2 bands maar wel succesvoller en muzikaal met iets meer inhoud. Want stiekem staan hier toch wel behoorlijk wat dansbare hits op. In retrospect is deze muziek wellicht wel typerend voor de wat armetierige 90s: wegwerp pop met af en toe een aardig deuntje maar in het algemeen van weinig waarde. Toch vind ik dit qua dansbare pop een van de betere 90s acts en de score van 2,62 is schandelijk laag. 3,5 ster verdient dit nog wel. Waarvan akte!