menu

Mariee Sioux - Grief in Exile (2019)

mijn stem
3,67 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Night Bloom

  1. Black Snakes (5:51)
  2. Baby Wave (1:21)
  3. Goose Song (2:26)
  4. Never Known (2:08)
  5. Grief in Exile (2:25)
  6. Behind the Veil (3:58)
  7. Snow Knows White (5:33)
  8. Coyote with the Flowering Heart (4:04)
  9. Love Like Water (2:55)
  10. My Birds (5:38)
totale tijdsduur: 36:19
zoeken in:
avatar van Ducoz
Mooi zo! Werd eens tijd.

avatar van staralfur
Zeg dat wel! Zin in...

avatar van Arrie
Nou, Koenr, we hadden het er van de week nog over...

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
De single Snow Knows White is voorlopig alleen via haar Bandcamp pagina te beluisteren. Heel mooi. Fijn akoestische gitaarspel

avatar van Koenr
Arrie schreef:
Nou, Koenr, we hadden het er van de week nog over...

Ha, wat toevallig.

Ben benieuwd. Eerste single is wel mooi, maar grijpt me nog niet helemaal.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Sinds vandaag is de single ook te vinden op streamingplatforms en is er een video voor uitgebracht.

Volgens iTunes komt het album al eind mei uit, maar bij de video houden ze 7 juni aan.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Ze maakt het de fans lastig... de tweede single Baby Wave is al ruim een maand uit op YouTube maar dus niet op Spotify of iTunes. Zie het ook pas vandaag op haar Bandcamp pagina

Mariee Sioux - Baby Wave - YouTube

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mariee Sioux - Grief In Exile - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mariee Sioux - Grief In Exile
Mariee Sioux maakt het je lang niet altijd makkelijk, maar neem de tijd voor dit album en er komt steeds meer schoonheid aan de oppervlakte

Ik heb Mariee Sioux inmiddels al heel wat jaren hoog zitten, maar toch moet ik altijd weer wennen aan haar albums. Ook haar nieuwe album klinkt soms als een traditioneel folk album en soms als een alternatief folk album, maar het is ook een album dat durft te experimenteren, waardoor je toch opeens aan Kate Bush moet denken. Het maakt de songs van de Amerikaanse muzikante niet altijd even makkelijk, maar het zorgt er wel voor dat het songs zijn die je nieuwsgierig maken en die je wilt doorgronden. Als dat eenmaal gebeurd is kun je alleen maar concluderen dat Mariee Sioux wederom een razend knap album heeft gemaakt.

Mariee Sioux dook een jaar of vijftien geleden op in het kielzog van andere alternatieve folkies, onder wie Joanna Newsom, die net als Mariee Sioux opgroeide in Nevada City, California. Met haar debuut sloot Mariee Sioux aan bij folk uit vervlogen tijden en bij de alternatieve folk van dat moment, maar de singer-songwriter liet ook een bijzonder eigen geluid horen.

Het is een geluid dat deels werd bepaald door de afkomst van Mariee Sioux, die werd geboren uit een vader met Hongaars en Pools bloed en een moeder met Spaanse en Mexicaanse genen en wortels die teruggaan naar de Indianen. Met name invloeden uit de inheemse Amerikaanse cultuur kregen naast alle folk een plek in de muziek van Mariee Sioux, maar ondanks het bijzondere eigen geluid trok de singer-songwriter uit Nevada City helaas minder aandacht dan haar soortgenoten. Mariee Sioux is tot dusver ook niet al te productief. Grief In Exile is pas het vierde album van de singer-songwriter, die Nevada City inmiddels heeft verruild voor de Californische kust, en volgt op het alweer zeven jaar oude Gift For The End.

Ik ben tot dusver zeer gecharmeerd van de albums van Mariee Sioux, maar bij eerste beluistering van Grief In Exile was ook direct weer duidelijk dat ze het de luisteraar niet altijd makkelijk maakt. Mariee Sioux is voorzien van een vrij hoge stem, die nadrukkelijk op de voorgrond treedt. Het is een stem die bestaat uit twee delen van de grote Britse folkzangeressen uit de jaren 70 en één deel Kate Bush. Het is een stem waar je van moeten houden, maar na enige gewenning vond ik het weer prachtig.

Mariee Sioux maakt het de luisteraar met haar zang niet altijd even makkelijk, maar ook haar songs zijn anders dan die van de meeste andere folkies en alternatieve folkies. Het zijn songs die steeds net wat anders doen dan je verwacht en die bovendien wat zweverig aandoen, zeker als je de muziek van Mariee Sioux nog niet kent. De Amerikaanse singer-songwriter doet met haar stem zoals gezegd af en toe denken aan Kate Bush en ook in de songs hoor ik wel wat terug van de Britse grootheid.

Grief In Exile is aan de andere kant diep geworteld in de folk. De instrumentatie is ingetogen en volledig akoestisch. Hier en daar duiken wat bijzondere en absoluut fraaie accenten op, onder andere van een mandoline en strijkers, maar de meeste versiersels komen toch van de stem van Mariee Sioux. Op haar vorige albums ging de Californische singer-songwriter nogal eens aan de haal met invloeden uit de muziek van de Amerikaanse en Mexicaanse Indianen, maar op Grief In Exile ontbreken deze invloeden vrijwel volledig.

Grief In Exile is vooral een folk album, maar het is wel een folk album dat anders klinkt dan de meeste andere albums in het genre. Ondanks mijn zwak voor de muziek van Mariee Sioux moest ik er wel weer even aan wennen, maar hoe vaker ik haar nieuwe album hoor, hoe mooier en bijzonderder het wordt. Grief In Exile van Mariee Sioux is verplichte kost voor folk liefhebbers die niet bang zijn voor een beetje experiment, maar ook fans van Kate Bush zouden de muziek van Mariee Sioux als zijuitstapje best interessant kunnen vinden. Erwin Zijleman

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
De wat dunne ijle stem van Mariee Sioux past perfect bij Folk. Het maakt het wel lastiger om de teksten goed te verstaan ook al staat die stem voor in de mix. Het is een album waar je echt voor moet gaan zitten om het goed te kunnen waarderen.

Met een achternaam als Sioux worden er verwachtingen gecreëerd over Native American invloeden maar die zijn slechts subtiel aanwezig. Jammer dat het niet meer is, want dat zou haar album meer bijzonder maken tussen de stortvloed aan getalenteerde vrouwelijke singer-songwriters van overal op de planeet die een plek in de harten van een wereldwijd publiek proberen te bemachtigen. Vrees dat de meesten van hen gedoemd zijn om slechts een niche publiek te bedienen. Die net dat ene kleine detail dat afwijk eruit pikken en enorm waarderen. Meer Native American invloeden zouden haar mogelijk meer onderscheidend en aantrekkelijk maken.

Met geweldige albums van Big Thief, Lucy Rose, She Keeps Bees, Aldous Harding en Weyes Blood zal deze net als de nieuwe van Bedouine waarschijnlijk minder aandacht krijgen en dat is jammer want ze doet niet veel onder voor voorgenoemde acts.

Favorieten: de single She Knows White plus Goose Song

Gast
geplaatst: vandaag om 00:41 uur

geplaatst: vandaag om 00:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.