menu

White Ward - Love Exchange Failure (2019)

mijn stem
4,20 (28)
28 stemmen

Oekraïne
Metal
Label: Debemur Morti

  1. Love Exchange Failure (11:55)
  2. Poisonous Flowers of Violence (8:13)
  3. Dead Heart Confession (10:05)
  4. Shelter (5:41)
  5. No Cure for Pain (12:26)
  6. Surfaces and Depths (6:15)
  7. Uncanny Delusions (12:29)
totale tijdsduur: 1:07:04
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
4,5
De titeltrack is in ieder geval ijzersterk. Borduurt voort op de Bohren and der Club of Gore meets post-metal en blackmetal van het debuut, maar het klinkt allemaal nog wat diepgaander en doorleefder. Zeer benieuwd naar de rest!

avatar van Don Cappuccino
4,5
Beluister het volledige album: Love Exchange Failure

Futility Report was een ijzersterk debuut van het Oekraïense White Ward; een album waarin moderne blackmetal, jazz en electronic elkaar zeer smaakvol vonden. Daar waar die plaat tracks had met veel ommezwaaien, lijkt Love Exchange Failure meer bezig te zijn met de luisteraar onderdompelen in een sfeer. Nummers worden veel trager opgebouwd, vaak met een melancholische en mysterieuze jazzvibe die je ook bij Bohren & der Club of Gore en Twin Peaks: Fire Walk With Me (Angelo Badalamenti) hoort, met fluisterende drums, licht onheilspellende pianoaanslagen en een zwoele saxofoon.

Het aspect waar White Ward het meeste wijzigingen aan heeft gedaan is de blackmetalkant van zijn sound. Daar waar Futility Report echt een modernere blackmetalsound bracht met ook veel hoekige ritmiek, lijkt White Ward nu een meer doorleefde en intense sound te brengen. Veel smeuïge tremoloakkoorden- en melodieën, ook zitten de drumpartijen nu behoorlijk vol met blastbeats en knallende fills waar gelukkig nog steeds heerlijke deinende grooves naar boven komen. Het drumwerk doet me denken aan het spel van Dan Tracy bij Deafheaven, en sowieso is Deafheaven zeker een naam die tijdens deze plaat naar voren komt. Beide bands combineren verschillende uit elkaar liggende subgenres erg goed, er werd op het internet al een suggestie gevonden om een Ordinary Corrupt Human Love Exchange Failure-tour te doen. Zeker geen gek idee, want ik denk dat Deafheaven-fans deze band ook zeker kunnen waarderen.

White Ward levert in op zijn dynamiek, maar maakt stevige vooruitgang op het verhalende karakter van de muziek. Daardoor is Love Exchange Failure een echte totale luisterervaring geworden.

avatar van Dr.Pat
4,5
Tijdens de eerste luisterende krijg je als Eerste indruk het idee dat je naar “Futility Report” part 2 zit te luisteren. Echter, niets is minder waar! De ingrediënten zijn het zelfde, het geluid misschien ook wel, maar deze plaat kruipt echt in mijn hoofd, net zoals een band als Deafheaven dat ook voor elkaar krijgt. Heerlijke melodien die links en rechts vergezeld worden door heavy riffs, soli die echt wat toevoegen, echte Black Metal passages en uiteraard de passages waar de band zo op het plaatselijk zondagmiddag jazz matinee kan aandraven.
De productie van deze plaat is mijns inziens uitstekend, alles is goed en duidelijk te horen, wat natuurlijk essentieel is bij dit soort platen die het moeten hebben van (meestal) subtiele wisselingen.
“Poisonous Flowers of Violence” is een nummer wat goed laat horen wat deze band kan, en hoe goed en sterk dit gedaan wordt, post Black Metal over de grenzen van het genre in optima forma. Gevoelig en subtiel, beide kanten van het spectrum, slepend. Op dit nummer hoor je ook heel duidelijk Deafheaven-stijl drumwerk

Als voorbeeld wil ik echter “No Curse for Pain” benoemen. Startend als een relaxed zondagmiddagje, maar daarna...Hier zit zo veel in dat het al bijna een album op zich kan zijn. Vlijmscherpe Black Metal uitgevoerd op heerlijk snelle manier
4.10 heerlijke overgang naar heavy werk, met terugkerend thema, subliem baswerk en idem sax-werk.
5.10 opbouwende situatie naar een kippenvel solooooo!!
Even een brug opbouwen met tempo om vervolgens rond 7 minuten weer terug te keren naar het heavy gedeelte, maar nu met werkelijk nog subliemer saxofoon werk, en een minuutje later de werkelijke climax met heavy riff en old school heavymetal gitaarwerk aangevuld met een vocale folk-sfeer wat ik zelden heb gehoord (alleen in het totaal onbekende Gallowbraids “Ashen Eidolon” krijg ik hetzelfde gevoel). Het einde verandert dan weer in een breed uitwaaiend atmosferisch Black Metal gedeelte, heerlijk!

avatar van The_CrY
4,0
Het eerste nummer van deze plaat blaast me bij elke luisterbeurt weer opnieuw omver. Sterke combinatie tussen vriendelijke black metal en slowjazz met explosieve passages, vette riffs en een mooie opbouw. Eindelijk heb ik nu dan een paar keer de hele plaat kunnen beluisteren en dan valt me op dat dit een beetje de formule is geworden. Sommige nummers blijven wat langer hangen in de slowjazz, maar vrijwel alle nummers spatten op gegeven moment uit in black metal bombast. Helaas verminderd het effect en de verrassing bij elk volgend nummer. Nog steeds erg tof, maar zo goed als het eerste nummer wordt het nergens nog. De lange duur van de plaat was ook niet per se nodig geweest denk ik.

avatar van legian
4,5
Naar aanleiding van False Light ben ik deze ook gaan beluisteren en ik merk dat deze nog beter bevalt. De sfeer die hier neergezet wordt doet me regelmatig denken aan wat Burial ook zo mooi doet. En dat beeld wordt prachtig gevangen in de hoes. In de donkere uren door een desolaat betonnen oerwoud dwalen, opgaande in de omgeving, in gedachte, in de muziek, verloren tussen de mensen. Maar waar Burial het elektronisch houd wordt dat hier prachtig gecombineerd met de Blackmetal van de heren. Waarbij ze erg goed hun best doen om eenzelfde gevoel over te brengen en niet puur hard, snel en agressief spelen. Iets wat zeker wel gebeurt trouwens.

Dat komt voor mij op No Cure for Pain het best tot uiting. Een prachtig sfeervolle opbouw die bruut wordt verstoord om even later die elementen zo perfect te combineren dat ik na 10 minuten ineens schrik van een wegspringend konijn langs het fietspad. Totaal opgenomen in de muziek ben ik de afslag zomaar voorbij gefietst. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de geweldige toevoeging van een saxofoon.

Het is een bijzonder sfeervolle plaat die mij bij elke luisterbeurt meer en meer in hun muziek trekt. De verrassing van de nummers verdwijnt, maar het gevoel, de sfeer en emotie blijft groeien. En de prachtige mix van stijlen maakt het geheel zo heerlijk boeiend.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:45 uur

geplaatst: vandaag om 13:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.