sxesven schreef:
Hurtbreak Wonderland heeft me afgelopen maand zo ongeveer eigenhandig door
NaNoWriMo gesleept en alleen daarvoor al hulde. Maar ook daarbuiten blijft 'ie ferm overeind. Een vergelijking met bijvoorbeeld Program Music I is inderdaad goed te maken, zoals iemand al opmerkte, maar ik vind deze over de linie nog iets sterker. Zorgvuldig maar niet veilig georkestreerd, en ondanks dat het soms heel lange tracks zijn en de plaat ook niet al te kort is steekt 'ie binnen de kortste keren volledig in je kop. Ik kende al wat van WEG maar was nog nooit omver geblazen, Hurtbreak Wonderland heeft dat wel voor elkaar gekregen. Helemaal verliefd! 4,5*
Inmiddels is het 2023 en ook bij deze keer Nano is
Hurtbreak Wonderland voor mij onmisbaar. Bij vrijwel elke schrijfsessie draai ik deze (dit jaar heb ik twee of drie keer tijdens een schrijfsessie dj))water)) gedraaid, dat was een unicum want ik heb hiervoor nooit iets anders dan dit album gedraaid tijdens Nano) en het blijft een belachelijk goede plaat. Er zijn te veel prachtige momentjes om te noemen, maar dit jaar geniet ik ontzettend van het moment op 1:41 in The Octuple Personality waarin je, oh stereogenot, van rechts naar links voetstapjes over natte aarde hoort rennen alvorens het nummer losbreekt: zo zo zo tof. Ook bijzonder: pas dit jaar, na zeker honderden draaibeurten van deze oh zo dynamische, oh zo geweldige van alle stereoruimte gebruik makende plaat, viel me in Birthday Resistance het atypisch volstrekt midden in de mix geplaatste tikje op dat heel stuurs maar gewoon door blijft lopen. Het is eigenlijk een beetje gek, leek even wel een slordigheidje, ik vreesde het eerst zelfs irritant te gaan vinden (ik heb, net als velen denk ik, wel eerder muziek kapotgeluisterd), maar ergens in die stuursheid zit wel iets aantrekkelijks en het tikje voelt ook een beetje alsof er iemand aan de binnenkant van je hersenpan krabbelt. Lekker.