menu

Fink - Bloom Innocent (2019)

mijn stem
3,74 (64)
64 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Rock
Label: R'COUP'D

  1. Bloom Innocent (6:56)
  2. We Watch the Stars (8:04)
  3. Once You Get a Taste (5:58)
  4. Out Loud (6:20)
  5. That’s How I See You Now (5:54)
  6. I Just Want a Yes (6:39)
  7. Rocking Chair (6:01)
  8. My Love’s Already There (6:50)
totale tijdsduur: 52:42
zoeken in:
avatar van Manuel
Ik vind Fink niet meer zo interessant als een aantal jaar geleden, maar hij zal wel weer voorbij komen in de platenzaak. Lange nummers trouwens, dat vind ik ook wat minder prettig dan een aantal jaar geleden.

kennie
Wat een geweldig mooi nummer is We Watch the Stars!

avatar van Lura
4,0
Enige tijd geleden kwam ik de Britse singer-songwriter Fin Greenall, oftewel Fink, tegen in de credits van So It Turns van de Schotse zangeres Rachel Sermanni. Kennelijk had hij haar kunnen motiveren om weer een album te gaan opnemen. Hijzelf heeft dat niet nodig, regelmatig verschijnen zijn albums.

In Nederland begon het balletje echt te rollen in 2014, dankzij het nummer Looking Too Closely van het album Hard Believer. Een album waaraan de Nederlandse zanger en pianist Ruben Hein meewerkte. Bloom Innocent is intussen zijn zevende album en de tweede onder de productionele leiding van Flood.

Slechts acht, vrij lange nummers, waarvan er verscheidene live zijn opgenomen : "It's a spacious, capacious, eight-track wonder glowing with a delicate piano, ear-tingling guitar and soulful, woody vocals. The sonics have been lost a little bit these days. Think of the great Pink Floyd records or classic Radiohead records. I yearn for that time, for that attention to detail, for that sonic landscape. It’s not just about guitar, bass, drums and keys. It’s about creating an atmosphere.", aldus Fink.

Doordat de muziek nogal gelaagd is, dient de luisteraar flink wat tijd te investeren om de muziek goed op zich te laten inwerken, maar wordt dan dubbel en dwars terugbetaald. Het is maar de vraag of er in deze huidige, snelle maatschappij nog veel muziekliefhebbers zullen zijn, die dat willen doen, ik in ieder geval wel. Een mooi, atmosferisch album was mijn beloning.

avatar van hankster
4,0
Weer een wat andere kant van Fink. En eentje die ik ook weer heel goed kan waarderen. Ik ben niet direct hooked zoals ik dat normaal wel bij zijn werk ben, maar het klinkt allemaal wel ontzettend doordacht en verzorgd. Kost nog een paar luisterbeurten om de hele plaat te doorgronden, maar ik begin nu al op 4*.

avatar van overmars89
4,0
Ergens in 2014 heb ik Fink leren ontdekken. Hard Believer kwam toen in dat jaar uit en hij gaf een weergaloos optreden op Lowlands. Ik was toen wel een tijdje verslaafd aan veel van zijn werk. Toch heb ik daarna niet meer echt aandacht aan hem besteed. Ook zijn latere projecten niet meer echt geluisterd.

Nu vandaag voor het eerst "Bloom Innocent" helemaal tot me genomen. Ik vind het toch beter dan ik van tevoren had verwacht. Het mystieke sfeertje spreekt mij erg aan. Dat de tracks allemaal wat langer duren dan gemiddeld werkt hier in zijn voordeel, omdat elk nummer zich ontwikkelt in een fijne samensmelting van klanken. De fijne gelaagde instrumentatie vind ik sowieso het sterkste punt van het album. Heerlijk om bij weg te dwalen in je gedachten.

Het enige wat mij een beetje tegenstaat is dat ik zijn lage stem over een "lege" instrumentatie iets te dramatisch vind. Met zijn manier van zingen op "My Love's Already There" raakt hij mij het meest overigens.

avatar van Slowgaze
Die hoes heeft wel echt een Talk Talk-vibe.

avatar van DikkeDarm
4,0
We watch the stars > Fink meets Wovenhand?

avatar van Poepie34
4,5
Mooie cd van Fink, klinkt weer fantastisch. We Watch the Stars en Once You Get a Taste zijn tot nu mijn favorieten.

avatar van Broem
4,0
Een zeer aangename verrassing. Eerste luisterbeurt erop zitten. Gaan er meer volgen maar dit klinkt ‘Finkiaans’ goed.

Biscuits for breakfast en Distance and Time vond ik top. De plaat erop nog gekocht (Sort of revelution) En merkte toen dat sleet er op zat.. Vanaf die plaat werden de producties minder kaal en de nummers lang. Steeds meer vorm en steeds minder goede liedjes. Deze plaat is Wat mij betreft veel atmosfeer en weinig liedje.

avatar van Cor
3,5
Cor
Mooie sfeer en atmosfeer, dat dan weer wel. Het is weer een fijne luistertrip, dit nieuwe album van Fink. Maar ik mis op 'Bloom Innocent' wel die bijzondere kippenvelmomentjes, die voorgaande platen wel hadden. Mooi, niet bijzonder.

ohmusica
Erg geslaagd album, fijne composities. Het aangename zit ‘m volgens mij met name in de details en subtiele wendingen, het lijkt ook of Fink zijn sound iets meer heeft uitgebouwd met een rijkere orkestratie en ook vocaal (zijn grootste troef) met nog meer gevoel, zonder dat het overdadig wordt. Een album met impact.

avatar van vinylbeleving
4,0
Vind het weer een mooie plaat van Fink, maar wel eentje waarbij je wat meer inspanning moet verrichten om het album op waarde te schatten. Zo op het eerste gehoor zou Bloom Innocent kunnen overkomen als repetitief, of misschien zelfs wat saai. Niets is minder waar. Fink neemt (nog meer dan anders ) de tijd om de nummers langzaam op te bouwen en voort te stuwen. De productie is om door een ringetje te halen, en bij meerdere luisterbeurten vallen er steeds nieuwe kleine productie details op. Prijsnummer is wat mij betreft Once You Get A Taste. Fantastisch hoe dat nummer start met een snaarinstrument ( volgens de credits een Bouzouki ) er vervolgens drums klinken, en er langzaam steeds meer instrumenten bij komen terwijl Fink daarover heen croont. Pracht van een album!

avatar van Frenz
Slowgaze schreef:
Die hoes heeft wel echt een Talk Talk-vibe.


Niet alleen de hoes vind ik, het is een meer minimalistische Fink, in lijn met de ontwikkeling van Talk Talk

Heel fraai, vind het sowieso prijzenswaardig als een artiest zich blijft ontwikkelen. Zeker als de richting spannender is dan het voorgaande werk en dat is imo wel het geval hier.

En zijn stem, met name de warmte, blijft een genot an sich

avatar van bas2204
3,5
Misschien is, zoals hierboven al eens genoemd, dit wel een groeiplaat. Maar de eerste indrukken zeggen mij vooral dat het een mooie plaat is die wat te veel kabbelt. Op andere albums wist Fink me vaak minimaal met een paar nummers ook te prikkelen om goed te luisteren en dat heb ik hier nauwelijks.

avatar van Minneapolis
vinylbeleving schreef:
De productie is om door een ringetje te halen, en bij meerdere luisterbeurten vallen er steeds nieuwe kleine productie details op. Prijsnummer is wat mij betreft Once You Get A Taste. Fantastisch hoe dat nummer start met een snaarinstrument ( volgens de credits een Bouzouki ) er vervolgens drums klinken, en er langzaam steeds meer instrumenten bij komen terwijl Fink daarover heen croont. Pracht van een album!

Scheelt mij wat werk. Helemaal eens. Met name dit nummer vind ik erg mooi opgebouwd.
Samen met "My Love’s Already There" het hoogtepunt van de plaat.

4,5
Ik luister hem heel vaak. Klinkt zowel op een goed systeem als een iPhone in de trein fantastisch. Flood’s invloed gok ik.

Ik hou van lang uitgesponnen atmosferische nummers, dus helemaal in mijn straatje. Als je dat niks vind gaat deze plaat je nooit boeien.

avatar van Broem
4,0
Fink - Bloom Innocent - Accoustic (2020) Luister ook graag naar deze versie van het album. Knap gedaan door Fink.

ohmusica
Broem schreef:
Fink - Bloom Innocent - Accoustic (2020) Luister ook graag naar deze versie van het album. Knap gedaan door Fink.

En ook nog een mooie derde versie van Bloom Innocent het zijn de “Horizontalism Sessions” ook te beluisteren via Bandcamp en Spotify. De Horizontalism versie is zonder zang.

avatar van deric raven
4,5
Binnen de Britse popscene heeft Fin Greenall zijn naamsbekendheid al lang opgebouwd bij collega muzikanten. Als een van de eerste producers ging hij aan de slag met Amy Winehouse, gevolgd door soortgelijke acties met John Legend en Professor Green. Tevens verzorgde Fin bij verschillende televisieseries en filmsoundtracks de muziek. De lijst zou nog veel langer kunnen zijn, ware het niet dat er de nodige tijd en aandacht gestopt wordt in het soloproject Fink.

Deze creatieve uitbarsting staat mijlenver verwijderd van zijn samenwerkingsverbanden en laat juist een meer ingetogen geluid horen. Het is wonderbaarlijk dat hij hiervoor niet zelf plaats neemt achter de knoppen, maar die stoel uitbesteed aan Flood. De rauwe, met elektronica doordringende aanpak wierp zijn vruchten af bij Resurgam, begrijpelijk dus dat zijn plekje in de studio vrij wordt gehouden voor opvolger Bloom Innocent.

Werd er bij zijn vorige plaat nog enigszins afgeweken van zijn sobere aanpak, waardoor het allemaal een stuk luchtiger en springerig klinkt, zoekt het duo het nu weer dichter bij de behouden kern. Met lang gerekte sfeervolle passages wil Bloom Innocent nog sterker overtuigen. Het ligt allemaal meer in de lijn waarvoor je juist een persoonlijkheid als Flood zou inhuren.

Veel doeltreffender wordt er gespeeld met opbouw en instrumenten, en wat weten ze een aangenaam sound neer te zetten, zonder dat er doorgeslagen wordt naar deprimerende verstilling. Nog steeds is daar de ritmische wending, alleen wil het minder hard op de voorgrond treden. Duisternis en licht omarmen elkaar als gestrengelde yin yang symbolen.

Vanaf titelstuk Bloom Innocent laten ze hun persoonlijke ontwikkeling als duo weerklinken in de prachtige structuur welke vanuit subtiel kalm pianospel opgewerkt wordt tot jazzy hiphop beats. Daartussen zweeft de identieke kenmerkende soulstem van Fin Greenall met zijn ingehouden voordracht. Niet alleen voor Fink is dit een geweldig groeiproces, maar ook Flood laat zich van een kant horen die we niet van hem gewend zijn. Een subliem verbond waar beide iets nieuws bij elkaar naar boven halen.

Hoe geweldig is het als die twee aan de slag gaan met een identieke achtergrond. Het neerzetten van krachtige uitgekristalliseerde tracks met een eigen stempel. Dit gegeven laten ze totaal los om iets unieks te creëren; alsof studenten een coherent eindwerkstuk afleveren om hiermee indruk te maken. Hoe gewaagd is het om het risico te lopen om een anticlimax op te roepen door zich van de standaard popsong formule te distantiëren. En hoe treffend wordt dit in het resultaat vermeden.

Hierdoor weet Flood ook wanneer hij gepast meer afstand moet nemen en Fink zijn leidersrol laat opeisen. Juist die spookachtige minimalisme laat zijn kwaliteiten zo duidelijk horen. Alleen Rocking Chair heeft die kenmerkende zwaarheid waarvoor hij de laatste jaren door veelbelovende postpunkers voor gevraagd wordt. Wel vraagt het van de luisteraar een inlevingsvermogen om de trage songs op je in te laten werken. Met die openheid in je achterhoofd valt er telkens weer zoveel nieuws te ontdekken.

Bloom Innocent is een gepassioneerd stilleven, welke uit de verlaten duisternis tevoorschijn wordt gehaald. De weggestopte elementen krijgen een liefdevolle oppoetsbeurt, waarbij de schoonheid zich steeds duidelijker openbaart. Wat een genot om deze intensiteit te mogen ervaren en te beleven. Zoals de albumhoes al uitbeeld is Bloom Innocent een herfstplaat, waar de eenzaamheid verwarmd wordt door heldere luchtigheid.

Fink - Bloom Innocent | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 00:13 uur

geplaatst: vandaag om 00:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.