Britney Spears - Oops!...I Did It Again (2000)

Zal allemaal wel. Ik kan niet zo goed tegen "verheven muzieksmaak" maar wel heel goed tegen mensen die ontzettend veel plezier beleven aan het luisteren van muziek...ook al is die van Britney Spears of K3. Mijn Famke (9 jaar) wordt heel blij van deze plaat en heel heel bedroefd van Joanna Newsom oid. Ik ben daarom blij dat deze plaat er is en niet blij dat Joanna Newsom platen maakt (want eens met Famke). Wat maakt mij dat? Een puber? Boeit me verder weinig met welke intentie de plaat gemaakt is ook. Hij is leuk of niet. En, voor alle duidelijkheid, Britney is ook niet echt mijn cup of tea. Daarnaast is pulp in de hitparades van alle tijden en niet iets speciaals van nu. Remember Baccara, remember The Shorts en niet te vergeten de Vogeltjesdans

Verder een mooie nuancering van Music & me

Zelf heb ik niets tegen commerciële muziek op zich (ALLE muziek waarvoor je moet betalen om het te krijgen is commercieel) zolang er sprake is van eigenheid en bezieling. Maar ik vind het te gevoelloos, te plastic, te formulematig en je bent het vrij snel beu gehoord. Natuurlijk mogen anderen plezier beleven aan dit album en enkele nummers hierop vind ik wel aardig (tracks 2, 6 en 7), ik heb nog een stuk slechter gehoord dan Britney Spears.

Baccara, Elektronica's en the Shorts zijn niet beter dan Britney Spears maar die acts verdwenen al van het toneel na 1 of 2 hits en daar kan ik soms wel mee lachen, al was het vanwege de enorme lulligheid (ze namen zichzelf ook niet serieus).

Britney is na dit album wel wat betere muziek gaan maken. In the Zone ken ik niet, maar daar staan wel een paar geweldige popsingles op en Blackout is gewoon een prima (onderschat) electropopalbum.

Elektronica's en Shorts kan ik echt niet aanhoren, dan spring ik hier (5 hoog) gelijk het raam uit.

Ach, zelf heb ik een hitcompilatie van Britney Spears en sommige nummers van haar vind ik aardig maar ik moet het niet te vaak horen (destijds werden ze grijs gedraaid). Haar laatste nummers vind ik wel niet beter dan die in haar beginperiode.

Wat Elektronica's en Shorts betreft, maar goed dat ze ermee ophielden na 1 of 2 hits. Vele recente hitparade-acts hadden dat ook moeten doen.

Deze muziek zijn idd allemaal gewoon prefab hits. Ze worden op de massa afgevuurd, door heelwat commerciële sponsoring behind the scenes en na een tijdje komt het erdoor als hit.

Jammer dat velen zich zo laten vangen aan deze schijn en dat ze niet verder kijken dan de Ultatop. Voor velen gaat er daardoor ook een hele andere wereld open als ze eenmaal eens naar andere zenders luisteren of gewoon weg eens het internet afschuimen.

Nuja voor iedere leeftijd bestaat er een muziek je kunt het pubers ook niet kwalijk nemen als ze zich met deze muziek laten inladen. Madonna werdt trouwens vroeger ook zo bestempelt..

De productie van deze CD is gewoon in orde. En het gaat bij deze CD ook erg om de sensatie van de concerten en natuurlijk wie Britney was - een idool en een schoolvoorbeeld (toen wel nog). Ja, de zang is wel wat matig, maar er staan hier best wel een paar leuke liedjes op. Het totaalplaatje - leuke videoclips, leuke zangers, sfeervolle concerten, goede productie, etc - was er wel.

Veel mensen zien heus wel in dat het ook veel schijn is,
Ik krijg het idee dat jij jezelf te veel credits geeft, net alsof jij één van de weinige bent die inziet dat deze muziek geen diepgang heeft. Dat zien namelijk wel meer mensen in, maar zij vinden het toch leuk om er soms in op te gaan.

Misschien zetten ze af en toe een CD met meer diepgang op en soms deze...hoezo is dat jammer? Als mensen er plezier aan beleven heeft het toch ook een positief doel gediend.

Hm, dit album doet me toch vrij weinig. Ik vind het dat dan ook haar minste album. Eigenlijk is 'Stronger' het enige te gekke nummer. De drie andere singles zijn ook wel leuk, maar voor de rest staan er geen echte hoogtepunten op.

'Dear diary' is wel een schattig nummer

Wat een hype was dit vroeger. Je kon de tv nog niet aanzetten op tmf of deze herrie was er al weer op. Kutplaat.

Muziektechnisch en productioneel zit dit ijzersterk in elkaar. De producer/songwriter wist precies wat hij deed. De modulaties, de effecten, kan allemaal niet fout zijn. En dat ging het ook niet. Het vloog de hitlijsten in. Britney was (en haar nieuwste album brengt haar weer wat terug, al is het andere koek) erg toegankelijk. Niet diepgaand als Radiohead, maar ook niet zo vermoeiend (wat Radiohead, hoe mooi het ook is, soms kan zijn).

Op het gebeid van bezieling zit het natuurlijk slecht. Britney Spears, het kindsterretje dat het Amerikaanse volksllied mocht zingen. Tja, ik hoorde ooit eens de legende van een Technicus die met haar producer had samengewerkt, dat veel van haar zang niet door haar zelf was gezongen, en wat ze wel zong werd flink bijgeschaafd. Zo ging dat en zo gaat dat nog steeds. Geen fijne plaat voor de liefhebbers van muziek met diepgang (Eels en andere singer-songwriters kunnen dat uiteraard wel, en ook ELO doet het hier nog goed. Qua tekst is dat niet bijzonder maar ach). Wel een fijne plaat om zomaar weg te luisteren. Heerlijke mixage en productie.Toegeven jongens!

Met dit album is niks mis hoor. Ik kan dit nog altijd beter waarderen dan een groot deel muziek dat we hedendaags in de hitlijsten vinden. Oké, het is misschien gericht op een selectieve doelgroep, maar dat betekent per definitie niet dat het slecht is. Over dit album is -net als de voorganger- duidelijk over nagedacht en is dan ook in de puntjes verzorgd.

De nummers die tot single verkozen werden waren dan ook het beste. ‘Stronger’ had een erg mooie videoclip, ‘Lucky’ had een goede boodschap (= leven in de spotlights is ook niet alles), ‘Don’t let me be the last to know’ een van de betere ballads die geschreven werd door Shania Twain en uiteraard ‘Oops I did it again’ die tien jaar later nog steeds staat als een huis en dus een waardige opvolger was voor ‘Baby one more time’.

Of je het nou leuk vind of niet, Britney heeft de popcultuur wel degelijk veranderd en door de jaren heen beïnvloed ze dan ook veel artiesten. Lady Gaga mag dan wel de laatste hype zijn de afgelopen twee jaar, maar het is toch echt Britney die in mijn ogen de opvolgster is van Madonna.

Zouden mensen die 0,5* of 1,0* ook zo’n beoordeling hebben gegeven tien jaar geleden? Ik kan het me haast niet voorstellen. Je kon gewoon niet om Britney heen en er was (en is) altijd wel een nummer dat blijft hangen. Hoewel de albums gericht waren op de jongerendoelgroep had Britney ook fans van middelbare leeftijd en zelfs ouder. In 2000 was dit album dan ook baanbrekend binnen de popcultuur en als mensen eens wat meer objectief zouden zijn, zouden ze inzien dat dit zeker een van de betere popalbums is. Commercieel is het zeker maar stukgeproduceerd vind ik het dan weer niet.

Die oude hits van haar beginnen mij nog steeds niet te vervelen. Ik draai ze weliswaar niet vaak, maar als ik ze op de radio hoor blijf ik het erg fijne nummers vinden.

Best een lage score, want in de tijd dat deze plaat uitkwam was iedereen er gek op!

Het zal ook wel te maken hebben met irritatie; haar hits worden zoveel gespeeld op de radio, haar clips zie je zo vaak op muziekzenders als TMF. Ik vermoed dat het daar ook wel mee te maken heeft. Maar ik persoonlijk weet dat Britney Spears mijn ding niet is, en ga me er dan ook niet aan wagen. Als ze nu bijvoorbeeld een single zou uitbrengen die me wel bevalt, zou dat standpunt kunnen veranderen, natuurlijk

Ik snap dat niet. Mensen die deze plaat en 0,5 of 1,0 geven weten natuurlijk van te voren al wat voor kwellende muziek dit is.
En dan altijd zeggen: 'Ja ik weet het, het was ook een kwelling.'
Daar word ik echt moe van.

Zelf ga ik dit niet luisteren.
Alleen al van Oops... I Did It Again wordt ik zo erg gekweld dat ik kannibale trekjes krijg..

Weird Al Yankovic heeft dat nummer trouwens perfect gepersifleerd: Oops! I'm Pregnant Again..

Ik vind totaal niets geweldig aan Al Yankovic. Die man heeft wel een paar leuke films gemaakt.

Na heel lang niet geluisterd te hebben naar dit album, het toch weer eens uit de kast tevoorschijn gehaald. En moet zeggen, dat ik het nog steeds een goed album vind. Voor toen in die tijd, was dit wel echt een hit! En jaren later vind ik het nog steeds een hit.

Tja, muzikaal gezien niet zo goed, helaas. Laat ik maar zeggen, een heel fout album. En dat hoorde ik toen ik dit net voor de gein eens heb terug beluisterd. Klinkt ook erg commercieël voor 2000, niet dat ik iets tegen commerciële muziek heb, maar dit was nogal erg overhyped toen der tijd. De clip van 'Oops, i did it again' werd bijna ieder uur op TMF uitgezonden (Ze zag er wel leuk uit hoor, Britney in de clip, maar het gaat om de muziek), en dan geloof je het ook allemaal wel. jammer. slechts 2 sterren.

Als iemand zichzelf plagieert en dat verpakt als ' Oops, I did it again' kan die persoon bij mij al niet meer stuk. Popmuziek op metaniveau. Je moet het wel willen horen.

Lucky vind ik een hit die de tand des tijds fantastisch weet te doorstaan. Muzikaal hoogtepuntje

Net als het vorige album bevat dit album 2 guilty pleasures. Helaas heeft ze nog steeds het geforceerde kindstemmetje, opgelegd door haar platenmaatschappij. Zonde.

Overigens was het beter geweest om het 1e album en dit album samen te voegen. Had waarschijnlijk een hoger cijfer opgeleverd (minder inkomsten natuurlijk).

Dit album is net wat minder dan haar debuut. Toch een halfje omhoog 3*

Oops! ... I Did It Again (3:31) --- 5,0
Stronger (3:23) --- 4,0
Don't Go Knockin' On My Door (3:14) --- 2,5
(I Can't Get No) Satisfaction (4:28) --- 2,0
Don't Let Me Be The Last To Know (3:50) --- 3,0
What U See (Is What U Get) (3:14) --- 3,5
Lucky (3:25) --- 3,5
One Kiss From You (3:23) --- 3,0
Where Are You Now (4:39) --- 3,0
Can't Make You Love Me (3:16) --- 3,0
When Your Eyes Say It (4:06) --- 2,5
Girl In The Mirror (3:36) --- 2,5
Dear Diary (2:46) --- 2,5

Irritante met gemiddeldes van platen als dit is, dat mensen die zich verheven voelen boven muziek als dit, een stem uitbrengen. De gepikeerde (muziek)elitist geeft, uiteraard met enige gram, hier een 0.5 of 1.0.
Ik zet de vroege Britney ook niet elke dag op, maar zo nu en dan... het is heerlijk! Flinterdunne maar knallende productie uiteraard, het luistert oh zo lekker weg. Titelnummer is toch een soort van klassieker geworden en laat ik graag nog door mijn huis knallen. En nog een paar fijne meezingtracks, de eerste 3 sowieso. Na de Stones cover krijg je er meteen nog 3 of 4 die je zo meeblèrt, het steekt allemaal vrij geniaal in elkaar.
En ze is geen wereldzangeres, maar ze klaart het heel fijn, omdat ze gewoon een prettige stem heeft. Zo nu en dan zet ik dit plaatje nog eens aan, het is gewoon lekker...

Akkoord. Langs de andere kant is een uitspraak als 'het luistert oh zo lekker weg' ook niet bepaald een blijk van grote waardering. Geeft de indruk dat het wegwerp is. Of fastfood. De echte fans beleven er wel wat meer emotie bij vermoed ik. In die zin kan jouw reactie ook als elitair overkomen.

Je lult hier uit je nek. En je voelt je kennelijk aangesproken. Ik geef mijn waardering dat het lekker weg luistert, niet iets negatiefs dus (getuige al helemaal de 3.5 ster). Net als dat ik vind "Annihilator - Set The World On Fire" lekker weg luistert. Ook een plaat die ik niet vaak aanzet, maar waar ik op zijn tijd behoefte aan heb. Dat heb ik met andere platen in meerdere genres. De omschrijving fastfood en wegwerp is geheel aan jou.

Daar kan niet anders dan een manke redenering achter zitten. Als ik me te verheven voelde voor deze muziek zou ik de cd's niet kopen. Ik koop ze wel enkel in de kringloopwinkel want meer dan een euro heb ik er niet voor over.

Ik schreef overigens niet dat 'lekker wegluisteren' negatief is, wel dat het geen blijk van grote waardering is (getuige je 3,5*). En omdat echte fans er meer in horen, kan dat voor hen elitair overkomen. Net zoals jij 0,5* en 1,0* elitair noemt, terwijl dat daarom nog niet zo hoeft te zijn.

Er is nog een interessant weetje over de bonustrack You Got It All. Dit is een cover van The Jets die bestemd was voor het debuutalbum van Britney, maar vanaf hier wordt het gekker. De cover schijnt al te zijn opgenomen in 1997 en wie weet wat ze oorspronkelijk van plan waren. Misschien was dit wel de allereerste kennismaking met Britney geweest als die hoge stapel aan grote singles niet zo'n daverend super succes waren, neem ik aan. De cover was niet meer nodig en belandde uiteindelijk op dit album (of alleen aanwezig op speciale uitgaves van Oops!). Ook al was Britney toen zeventien jaar of mogelijk nog zestien, Elizabeth Wolfgramm was met dertien jaar nog veel jonger en toen ze in 1985 het lied zong zelfs maar twaalf jaar. En ze overklast Britney als je het mij vraagt als je de twee naast elkaar legt. Er valt een ding op als je covers van vergelijkbare periodes beluistert, het voelt alsof er aan het geluid is gesleuteld. Autotune, pitch correctie weet ik wat, maar ook alsof er stemversterkers worden gebruikt om een stem meer kracht te geven. Ik hoor dat duidelijk in veel hitparademuziek van de laatste jaren.

Bevat zeker een aantal classis en was at the time waarschijnlijk de BOM.

Anno 2023 is het erg gedateerd. Waarschijnlijk kon ik dit album beter waarderen als ik de hele opkomst van Britney bewust meegemaakt zou hebben.