menu

Avatarium - The Fire I Long For (2019)

mijn stem
3,60 (20)
20 stemmen

Zweden
Rock
Label: Nuclear Blast

  1. Voices (4:51)
  2. Rubicon (4:38)
  3. Lay Me Down (4:50)
  4. Porcelain Skull (5:03)
  5. Shake That Demon (3:43)
  6. Great Beyond (5:34)
  7. The Fire I Long For (5:06)
  8. Epitaph of Heroes (6:56)
  9. Stars They Move (3:17)
totale tijdsduur: 43:58
zoeken in:
avatar van namsaap
3,5
namsaap schreef:
Wederom een prima plaat van deze band. Alhoewel Leif Edling niet meer meespeelt op dit album is hij nog wel verantwoordelijk voor 6 van de 8 nummers. Het geluid van de band is op deze plaat nog verder verwijderd van het Candlemass-geluid dat het debuut nog domineerde. Wat Avatarium hier laat horen is klassieke hardrock in de beste Uriah Heep en Rainbowtraditie met een hoofdrol voor zangeres Jennie-Ann.

Ondanks dat het gebodene vertrouwd en prima klinkt word ik als luisteraar echter nog niet naar het puntje van mijn stoel getrokken. Misschien heeft het album nog even tijd nodig om te rijpen. Vooralsnog zet ik in op een 3,5*.


Het commentaar dat ik gaf bij Hurricanes & Halo's geldt ook in zekere mate voor The Fire I Long For, aangezien dat dit album de koers van zijn voorganger redelijk aanhoudt, al wordt weer iets meer uit het doomvaatje getapt. Edling neemt nog verder afstand van de band en heeft nog op drie nummers meegeschreven. Productioneel klinkt het album iets rauwer, met name door het gruizige gitaargeluid.
Het titelnummer steekt wat mij betreft met kop en schouders boven de rest uit.

Score: 73/100

avatar van RonaldjK
3,5
In maart 2020 kwam ik verplicht thuis te zitten toen de eerste coronalockdown werd afgekondigd. Ik zag daar ook wel voordelen in. Het scheelde de nodige stress en onnodige drukte. Bovendien: tijdens werktijd muziek en radio kunnen luisteren vond ik heerlijk. Zoals de show van Rob Stenders met meestal kwaliteitspop en altijd weer leuke weetjes. Op mijn werk kon/kan dat niet. Nee, alhoewel ik om mij heen zag hoe zwaar deze lockdown voor sommigen was, ontdekte ik er ook wel voordelen in.

Pas in die maand ontdekte ik dat Avatarium in september 2019 hun vierde album had uitgebracht. Enthousiast ging ik ervoor zitten, ondertussen een werkklusje aan het doen, maar jammer genoeg viel The Fire I Long For tegen: op de één of andere manier pakte de muziek me nauwelijks, zelfs bij herhaaldelijk afspelen. Op de opener na, die pakte me meteen.

De afgelopen week ben ik nogmaals gaan luisteren. Vaak komt muziek beter bij mij binnen als ik die enige tijd later nogmaals beluister. Zo ook hier.
Op het album wordt teruggekeerd naar de stijl van het debuut, waar doom metal was te horen in de stijl van de eerste drie platen van Black Sabbath. Zwaar en traag in jaren ’70-stijl. Daar houd ik wel van, maar op deze nieuwe Avatarium was het een zoeken naar sterke composities. Uiteindelijk kwamen er vier bovendrijven. Naast Voices zijn dat Lay Me Down, The Fire I Long For en Epitaph of Heroes.
Het gebrek aan pakkende melodieën en riffs, plus de verminderde variatie in tempo's veroorzaken bij de andere nummers een eenvormigheid. Ook jammer is dat de rol van toetsen is teruggebracht, waar die juist op de twee vorige albums voor extra variatie en kwaliteit zorgde.
Ik houd het bij 3,5 ster, een krappe zeven. Nog altijd een ster beter dan ik in maart 2020 zou hebben gegeven.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:21 uur

geplaatst: vandaag om 15:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.