menu

Leonard Cohen - New Skin for the Old Ceremony (1974)

mijn stem
3,95 (243)
243 stemmen

Canada
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. Is This What You Wanted (4:13)
  2. Chelsea Hotel No. 2 (3:02)
  3. Lover Lover Lover (3:17)
  4. Field Commander Cohen (4:02)
  5. Why Don't You Try (3:53)
  6. There Is a War (3:01)
  7. A Singer Must Die (3:20)
  8. I Tried to Leave You (2:42)
  9. Who by Fire (2:29)
  10. Take This Longing (4:05)
  11. Leaving Green Sleeves (2:37)
totale tijdsduur: 36:41
zoeken in:
3,5
Een van de mindere platen van Leonard Cohen. Echter zou ik deze plaat alleen al aanschaffen voor het prachtige 'Take This Longing' en 'Who by Fire'. Twee nummers die maar weer eens laten zien dat Leonard Cohen zich (in goed gezelschap van David Sylvian) op eenzame hoogte begeeft. Zoals Kurt Cobain ooit zong: "Give me a Leonard Cohen afterlife, so that I can sigh eternally". Definitely.

avatar van Woody
4,5
Dit is in tegenstelling tot jou juist 1 van mijn favoriete Leonard album. Na de jou genoemde nummers, krijg ik altijd kippevel bij 'There is a war'.

avatar van muziekobsessie
4,5
Inderdaad Ember laat je nakijken. Ongetwijfeld Cohens meesterwerk, beter dan zijn debuut.

Father McKenzie
Voor mij springen Field Commander Cohen, Who By Fire, Chelsea Hotel No. eruit, maar niets kan aan het swingende Lover Lover Lover... wàt een song!

avatar van indana
4,5
Een van de betere van Cohen inderdaad mede dankzij het hartverscheurend mooie Leaving Green Sleeves.

avatar van Zandkuiken
Wow Chelsea Hotel No. 2, gaat door hart en nieren.

avatar van Cor
4,0
Cor
Een wat ander geluid, meer instrumentatie, wat meer pop/rock, maar niet minder mooi. Het blijft toch een goede songschrijver, die Cohen.

Ik ben het helemaal met cor eens.

Down_By_Law
Op "Songs Of Leonard Cohen" en "Songs Of Love And Hate" na is dit Cohen's allermooiste album. Ik moest 'm een paar keer horen, maar deze plaat levert hoogtepunt na hoogtepunt met o.a. de klassiekers 'Lover Lover Lover' (vreemd genoeg op geen enkele Cohen-compilatie te vinden), 'Chelsea Hotel #2' en 'Who By Fire'. Verder helemaal met indiana eens wat betreft 'Leaving Green Sleeves': wát een afsluiter!

avatar van levenvergeten
3,5
Ik vind hem ook wat minder dan zijn drie eerdere albums (en beter dan alles wat hierna zou komen), maar;

You told me again, you preferred handsome man,
but for me you would make an exception


Het blijft erg mooi hoe Cohen in zijn teksten vrouwen beschrijft als hogere, mysterieuze, ongrijpbare maar bovenal prachtige wezens. Op prachtige wijze weet hij sfeerbeelden en observaties aan emoties en weemoed te koppelen.

avatar van Skandolphus
3,0
In principe ben ik het ook met Cor eens, maar je hoort toch wel een ommekeer. Het is zijn laatste redelijke plaat. Hij voegt er wat meer kleine elementen aan toe die nauwelijks opvallen. Wat blazers hier en daar, niets mis mee. Zijn teksten zijn natuurlijk nog steeds goed, daar is hij tenslotte poëet voor. Het haalt echter bij lange na niet het niveau van de Songs albums.

Toch staat hier een van zijn mooiste nummers alle tijden op.

Who by fire?
Who in solitude, who in this mirror?
and who shall I say is calling?

Vragen die mij dagelijks bezighouden.

avatar van Sibren
4,5
Wat een album! Weer een juweeltje van Cohen. Hij is niet zo goed ls de debuutplaat van de meester, maar komt zeker in de buurt. Vier sterren waard. Echter, als je kunt zingen hoe je gepijpt wordt op een niet opgemaakt bed en iedereen zwijmelt lekker met je mee... Dan heb je wat mij betreft een half puntje erbij verdiend! 4,5*

Chelsea hotel #2:

I remember you well in the Chelsea Hotel,
you were talking so brave and so sweet,
giving me head on the unmade bed,
while the limousines wait in the street.


Wat een poëet, wat een romanticus, hoor ik de mensen zeggen... Michael Jackson zou ervoor zijn aangeklaagd.

avatar van Madjack71
Sibren schreef...Michael Jackson zou ervoor zijn aangeklaagd.


Het gaat in dit nummer ws. dan ook niet over kleine jongetjes.

Los van bovenstaande onzin, is dit idd. weer een prachtplaat van Cohen. Is this what you wanted opent met de snerpende zang van Cohen, om daarna meegevoerd te worden naar het Chelsea Hotel No.2, dat net zo snel komt als dat het weer is afgelopen.
Lover Lover Lover is een typisch Cohen nummer met een pakkende melodie en ritme.
En zo gaat het wisselend verder. Liefdesbetuigingen vs. maatschappelijk relevante observaties, wat dit New Skin for Old Ceremony balans meegeeft. Who by Fire is ook weer zo'n Cohen klassieker. In de Cohen eredivisie weet dit album een stevige middenmootpositie vast te houden.

avatar van Madjack71
Ook dit album van Cohen gaat een halve * erop vooruit. Mooi in het verlengde van Song from a Room. Maar das meer omdat ik ze net achter elkaar gedraaid heb.

Stijn_Slayer
Ik heb 't niet zo op de latere Cohen, en ben daarom afgehaakt bij Death of a Ladiesman. Gelukkig heb ik wel de moeite genomen om deze nog te beluisteren, want ik vind ik zonder twijfel een zeer sterke plaat. Iets rijker gemusiceerd dan voorheen, maar tegelijkertijd komt de plaat toch erg kaal over.

Stuk voor stuk klasse nummers met vaak fantastische teksten. Cohen's stem klinkt hier wat strak/verrekt, maar dat doet gelukkig niets af aan de kwaliteit van de muziek.

Wat mij betreft een stuk beter dan zijn debuut, en zelfs beter dan Songs from a Room. Misschien verhoog ik het album later nog wel naar 4,5*, want zoveel doet hij niet onder voor Songs of Love and Hate, toch?

avatar van Mille Vinyl
5,0
Zal wel een afwijking zijn (ben meestal niet te karig met punten en na beluisteren van iets dat me goed bevalt geef ik graag veel punten in mijn enthousiasme) Cohan heeft bij de albums die ik bezit altijd 5 gekregen en deze krijgt zoals verwacht een dikke 5 lievelingsnummers Chelsea hotel en Who by fire

avatar van Mille Vinyl
5,0
Super Sibren ! Chelsea Hotel is een van mijn favoriete Leonard Cohan songs, nu begrijp ik pas waarom !!!

avatar van Slowgaze
4,5
Staat er echt Cohan op jouw cd's?

avatar van Mille Vinyl
5,0
lp slowgaze ik bezit voorlopig zijn eerste 4 vinyl lp's en ben blijkbaar bestand tegen zijn zwaarmoedigheid, ik geniet van de soberheid,schoonheid van zijn songs !

avatar van Slowgaze
4,5
Oké, ik heb z'n eerste en z'n derde op vinyl en daar staat toch echt Cohen op i.p.v. Cohan.

avatar van Mille Vinyl
5,0
tikfoutje slowgaze ! mea culpa !!!!! Misschien verwarde ik met Conan the barbarian

avatar van Slowgaze
4,5
Oké, vooruit dan maar. Ik heb je de fout vaker zien maken, dus het kan zijn dat het verkeerd in je hoofd opgeslagen was; klinkt lullig, maar zo bedoel ik het niet. Overigens, een beetje meer aandacht voor interpunctie zou prettig zijn; je bent immers geen a.a. cammings. [sic]

avatar van VictorJan
4,0
Toch wel met stip zijn meest onderschatte album. Chelsea Hotel #2, A Singer Must Die, Who By Fire, Take This Longing zijn stuk voor stuk meesterlijk, en de rest gewoon uitzonderlijk goed.

avatar van Stalin
Leonard Cohen's Elegy For Janis Joplin - Chelsea Hotel #1
Youtube
April 19, 1972 concert in Tel Aviv


En dan nog dit...
How Often Did Leonard Cohen Think Of Janis Joplin’s Sweet Little Sound? – Chelsea Hotel #1 & 2
Artikel

avatar van Johnny Marr
3,5
Vijf prachtnummers voor mij, en dat zijn 'Is This What You Wanted', 'Chelsea Hotel No.2', en het afsluitende trio 'Who By Fire', 'Take This Longing' en 'Leaving Green Sleeves'.

avatar van perrospicados
Afgelopen week was ik in New York en ben ik toch even langsgelopen bij Hotel Chelsea. Wordt helaas al jaren verbouwd dus geen mogelijkheid om naar binnen te gaan. Wel hangt er een tribute plaquette met de tekst 'I remember you well in the Chelsea Hotel...'
Er zijn ook al jaren slepende rechtszaken over een aantal vaste bewoners (kunstenaars) die de nieuwe eigenaar weg wil hebben. Ik heb zo'n vermoeden dat de oude atmosfeer van creativiteit, vrijheid, anarchie verdwenen is...

avatar van jorro
4,0
Opnieuw een fraai een album wat ik in mijn jeugd langs me heen heb laten gaan. Uiteraard kende ik Leonard Cohen (Suzanne) en van dit album 'Lover, lover, lover' maar dat was het zo'n beetje.

Dit album komt nu voorbij in mijn ontdekkingsreis door de (jaar)lijstjes van weleer. Zo staat dit album In 1974 opgenomen in de lijst van Oor over dat jaar. Te laag (53)
Ook in de Oor-lijst 50 jaar pop; 70 artiesten uit de jaren '70 komt het album voor op een verdienstelijke 37e plaats.
4*

avatar van niels78
4,5
lekker album!
Die eerste 3 nummers sowieso al zorgen voor een topbeoordeling!

avatar van heartofsoul
4,5
Met dit album ben ik voorlopig nog niet klaar. Leonard Cohen is naar mijn mening niet zo'n goede zanger - of liever gezegd: hij heeft niet zo'n goede zangstem, maar zijn poëtische liedjes op dit album zijn van een ongehoorde schoonheid. Ook de instrumentatie en de arrrangementen zijn werkelijk beeldschoon.
Dit zou wel eens Cohen's meesterwerk kunnen zijn. Kende het album tot vorige week niet, maar heb de cd gered uit een kringloopwinkel, waar het al enige tijd in de bakken stond te verpieteren.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Cohens eerste studio-album met wat uitgebreidere arrangementen, met meer percussie, af en toe een complete ritmesectie (die lekker bonkende basgitaar in het openingsnummer!), strijkers (de ontroerende coda van Field Commander Cohen) en blazers die op een The Band-achtige wijze gebruikt worden, zodat ik me bij Why don't you try me bijna in een jazzy nachtclub waan. Producer John Lissauer heeft alles echter via uiterst smaakvolle (en spaarzame) arrangementen in goede banen geleid, zodat de instrumentatie nergens de aandacht afleidt van de aanwezigheid van Cohen zelf in zijn nummers. Zo is New skin for the old ceremony een logisch vervolg op zijn eerste drie akoestische albums, met vrij compacte en sterke composities en Cohens karakteristieke lyriek vol wrange humor, scherp inzicht in relaties en bloemrijke taal, en omdat hij beter en met (schijnbaar) meer zelfvertrouwen dan ooit zingt is levert hij hiermee wederom een geweldig en bovendien uiterst gevarieerde plaat af die voor mij maar een fractie achter het onvolprezen debuut zit. (Eigenlijk vind ik de single vanwege het flauwe en te vaak herhaalde refrein het enige mindere nummer van de plaat.)
        Nog een paar opmerkelijke namen die wel en niet in de credits vermeld worden: op altviool horen we Lewis Furey, die in de jaren 70 drie prachtige platen zou maken, met John Lissauer als producer van de derde, en die bovendien in de jaren 80 ook nog met Cohen samenwerkte aan het script van de film Night magic (die hij ook zelf regisseerde). En op internet lees ik op meerdere sites dat de harmony-vocal op Who by fire niet van één van de twee in het boekje vermelde zangeressen (Emily Bindiger en Erin Dickins) is, maar van Janis Ian (die niet wordt genoemd in het boekje van mijn CD-uitgave, misschien vanwege de bekende contractuele redenen). Overigens, hoewel dat laatste nummer in Cohens uitvoering al zo mooi is wil ik toch ook even aandacht vragen voor de ingetogen cover van The House Of Love op de sublieme Cohen-tribute-plaat I'm your fan (1991).

avatar van Arrie
Klopt, dat is Janis op Who By Fire! Ik zou het eens terug moeten zoeken maar als ik het me goed herinner spreekt ze daar ook kort over in haar autobiografie. Het is ook passend omdat Who By Fire direct tekstueel direct gerelateerd is aan Cohen's Joodse achtergrond, en laat Janis Ian nou ook net Joods zijn. Ik lees nu zelfs dat het gebaseerd is op een bestaand Joods gebed, dat wist ik dan ook weer niet.

Fraaie recensie waardoor ik meteen zin heb de plaat weer eens op te zetten.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Dank je Arrie, daar doe ik het voor!

Gast
geplaatst: vandaag om 23:57 uur

geplaatst: vandaag om 23:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.