Mooi album met wederom een prachtige hoes, sympathieke man ook die Jack Sobel. Hij snapt wel hoe het allemaal moet, in principe klopt bijna alles wel aan dit concept. Het heeft alle ingrediënten waar deze band in de jaren 80 heel populair mee geworden zou zijn. Daar zit ook een beetje de crux, de jaren 80 zijn voorbij en er is denk ik (onterecht) geen groot platform meer voor dit soort bands. Er is goed geluisterd naar bepaalde bands uit de jaren 80, vooral de Chameleons, maar ook Sad Lovers & Giants hoor ik er in terug. Ik heb alle platen van deze band en blijf het goed vinden maar het is op een gegeven moment wel veel van hetzelfde. Gelukkig is Kwasi Assante nergens meer te bekennen, daardoor ben ik op een gegeven moment wel even afgehaakt. Mark Burgess mag van mij elke plaat terug komen om een paar nummers te zingen, die man blijft iets bijzonders hebben. Jack Sobel heeft echter zelf ook een prettige stem en het gitaarwerk op dit album is ook prima. Ik heb alle respect voor dit soort mensen die gewoon nieuwe platen blijven maken. Carlo van Putten (WRT/Convent) en Mark Ritsema (Raskolnikov/Spasmodique) zijn ook van die doorzetters. Hopelijk krijgen ze ooit de waardering die ze verdienen voor hun muzikale projecten.