menu

Sons of Apollo - MMXX (2020)

mijn stem
3,48 (32)
32 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Inside Out

  1. Goodbye Divinity (7:16)
  2. Wither to Black (4:48)
  3. Asphyxiation (5:09)
  4. Desolate July (6:11)
  5. King of Delusion (8:49)
  6. Fall to Ascend (5:07)
  7. Resurrection Day (5:51)
  8. New World Today (16:38)
totale tijdsduur: 59:49
zoeken in:
avatar van namsaap
4,0
Mijn review op Zware Metalen:

In 2017 debuteerde Sons Of Apollo, de groep rond Mike Portnoy, Derek Sherinian, Billy Sheehan, Ron ‘Bumblefoot’ Thal en Jeff Scott Soto, met het indrukwekkende album Psychotic Symphony. Dat album stond vol met progressief getinte stevige hardrock die bij veel luisteraars direct de vergelijking met Dream Theater deed opkomen. Niet geheel onterecht, aangezien het kenmerkende drumwerk van Portnoy en het uit duizenden herkenbare keyboardgeluid van Sherinian deed terugdenken aan het album Falling Into Infinity. Waar Dream Theater zich echter aan meer progressieve songstructuren waagt, houdt Sons Of Apollo de nummeropbouw toch een stuk eenvoudiger, alle instrumentale krachtpatserij ten spijt.
Zoals de hoes van MMXX qua opzet grote gelijkenissen vertoont met die van het debuut, zo is het album muzikaal ook een voortzetting daarvan. Het bandwapen is wat gepolijst en opgepoetst en dat geldt ook voor het bandgeluid, dat ten opzichte van Psychotic Symphony wat gladder en minder ruw klinkt.
Het album opent sterk met Goodbye Divinity, dat opvalt door het sterke refrein waarin de AOR-invloeden duidelijk aanwezig zijn. Dat geldt ook voor het navolgende Wither To Black, dat qua groove wel een beetje doet denken aan Extreme in betere dagen. Op het ruige, industrieel aandoende Asphyxiation tapt de band uit een wat steviger vaatje. Mede door de sterke instrumentale secties is dit een van de hoogtepunten van de plaat. Een ander hoogtepunt is het aan de in juli 2017 overleden David Z (Adrenaline Mob, Trans-Siberian Orchestra). Op dit gedragen gespeelde nummer draait het niet om instrumentaal geweld, maar is er een glansrol weggelegd voor Jet Scott Soto.

Het vervolg van het album is helaas net van een iets minder niveau. King Of Delusion brengt te weinig om negen minuten lang te boeien, al is de Hammond-solo van Derek Sherinian er eentje om van te smullen. Ook Fall To Ascend en Ressurection Day klinken alleraardigst, maar kunnen niet tippen aan het eerste deel van het album. Afgesloten wordt met het 16 minuten durende New World Today. Hier krijgen alle bandleden nog eens uitgebreid de ruimte om hun kunnen te etaleren. Het is weliswaar indrukwekkend om te horen, maar als compositie schiet het nummer te kort om 16 minuten te rechtvaardigen.
Waar Sons Of Apollo de eerste helft van MMXX als een sterk collectief een gewonnen wedstrijd spelen, richten de muzikanten zich op het tweede deel teveel op de individuele acties, wat ten koste gaat van het resultaat.

Score: 77/100

avatar van james_cameron
3,5
Aangename progressieve metal, niet echt spectaculair binnen het genre maar wel doortimmerd in elkaar gezet en overtuigend uitgevoerd. De vergelijking met Dream Theater is snel gemaakt gezien de aanwezigheid van twee ex-leden, maar grotendeels gaat dit qua sfeer en melodielijnen toch wel een andere kant op. De stem van zanger Jeff Scott Soto past ook goed bij het materiaal. Geen echte uitschieters, maar het album is wel continu de moeite waard. Het debuut heb ik destijds gemist maar ga ik zeker nog beluisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:03 uur

geplaatst: vandaag om 00:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.