menu

Count Basie Orchestra - Basie (1958)

Alternatieve titel: The Atomic Mr. Basie

mijn stem
3,58 (72)
72 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Roulette

  1. The Kid from Red Bank (2:43)
  2. Duet (4:13)
  3. After Supper (3:28)
  4. Flight of the Foo Birds (3:25)
  5. Double-O (2:48)
  6. Teddy the Toad (3:21)
  7. Whirly-bird (3:53)
  8. Midnight Blue (4:30)
  9. Splanky (3:38)
  10. Fantail (2:58)
  11. Li'l Darlin' (4:52)
  12. Silks and Satins * (4:07)
  13. Sleepwalker Serenade [Slternative Take] * (3:38)
  14. Sleepwalker Serenade * (3:40)
  15. The Late Show * (2:52)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 39:49 (54:06)
zoeken in:
avatar van MichelDumoulin
Geen toegankelijk album. Naast de fantastische ritme-sectie (bassist Eddie Jones, drummer Sonny Payne en gitarist Eddie Green en Basie zelf) moet men de twaalfkoppige blazers-sectie niet uitvlakken.
Het album is mijns inziens een groeiplaatje, die beter wordt na meerdere luisterbeurten.

avatar van Toon1
4,5
Geen toegankelijk album? Net wel vind ik. Meteen ook de enige Big Band plaat die ik ken, maar wel een fantastische! Eén van m'n favoriete jazzplaten. Check ook eens 'The Complete Decca Recordings', met opnames van twintig jaar voordien, ook zeer de moeite.

Wel jammer van die 0.5* bij deze plaat, van iemand die duidelijk niet van jazz houdt

Btw, wat vinden de jazz-kenners van MuMe van deze plaat? (Pretfrit? blabla?) Ik zie deze nooit voorbij komen op MuMe. Is dat omdat het Big Band is? Of is het gewoon toevallig?

avatar van LeRoi
Ken deze plaat niet. Heb alleen een verzamelaar van Count. Voor mij is ie de 'Onderkoning' van de Big Band muziek. King is, ik zou haast zeggen 'vanzelfsprekend', Mr. Duke E. (Glenn Miller goede nr. 3)
Moet bekennen dat Big band nou niet een genre is dat ik dagelijks heb opstaan: eens in de zoveel tijd gewoon lekker om effe bij 'weg te swijmelen' zeg maar. Je ziet de belangstelling voor Big Band bij mij bijvoorbeeld wel wat terug in de vernieuwende muziek die ik tegenwoordig wel erg waardeer: vaak kleine (jazz-georienteerde) bands (ik lees idd de JAZZ) die gebruik maken van de hedendaagse moderne technologie. Luister bijv. eens naar 'Briskey': een band uit Gent met een stevige blazerssessie wat echt de pan uitswingt. Hun debuut album 'Cucumber Lodge' is dan wel weer een plaat die ik 'any time' kan opzetten!

N.b. En 'd'n liefhebberd' die hieraan (deze grote artiest) een waardering van 0,5 toekent heeft het imo niet begrepen en neem ik dus ook niet serieus op MUME....

pretfrit
@Toon1: Als jij dit album goed vind dan moet ik hem toch ook eens gaan luisteren

De reden waarom ik dit nog niet geluisterd heb heeft te maken met prioriteiten en een voorkeur voor de post-bop jazz C.B. staat wel op mijn "nog uitvorsen/luisteren lijst"


@LeRoi : Weinig vernieuwend die nu-jazz.... Enkel toegankelijk gemaakt voor een jong publiek dat wel het "coole" van jazz weet te waarderen zolang het maar niet te moeilijk wordt.

Hapslikweg muziek die mij erg snel gaat vervelen..maar leuk als achtergrond en inderdaad je kunt het anytime opzetten. Een soort hippe liftmuziek

Mijn mening hoor....

avatar van LeRoi
.......natuurlijk ieder z'n mening....zie voor verder commentaar bij "Briskey'.

avatar van Toon1
4,5
pretfrit schreef:
@Toon1: Als jij dit album goed vind dan moet ik hem toch ook eens gaan luisteren

Mooi zo!

pretfrit
Ik neem aan dat je het over de orkestbegeleiding van Sinatra hebt ?

Die is, hoewel profesioneel gemaakt, geheel in dienst van de heer Sinatra en dus niet al te heftig nee. Count Basie heeft ook een aantal albums met Sinatra (in dienst van..) gemaakt

Ik mag hopen dat dit album niet klinkt als een Sinatra album zonder Sinatra....dat zou werkelijk afschuwelijk zijn

avatar van sq
sq
Jazz album van de week. Helemaal geen moeilijke muziek, maar toch is de toegankelijkheid voor mij wel beperkt in de zin van ´muziek uit een andere tijd, zonder al teveel aanknopingspunten´. Het zijn gewoon erg veel toeters naar elke maatstaf van na 1960. Frank Sinatra, al genoemd hiervoor, was tot voor kort inderdaad een van de weinigen die me positief liet luisteren naar bigbandmuziek.

Toch moet ik zeggen dat me dit behoorlijk is meegevallen en dat is dan al verdorie de tweede keer in dit topic (Mingus Big Band, J.A.V.D.W #17). Als ik zo eens nauwkeurig het hele album beluister kan ik wel genieten van de timing van die blazers; nét iets na de maat invallen waardoor het swingender en krachtiger wordt. Toch wel heel knap/virtuoos, zeker omdat het natuurlijk ook een beetje gezamenlijk moet gaan. Prettig baken is ook het nummer Splanky, dat - het was al aangekondigd door wouter - de tune van TV programma Brandpunt in zich heeft. Dat is echt enorm grappig om te horen als je midden in zo´n album zit.

Het zal mijn muziek nooit helemaal worden maar deze heb ik zeker niet voor het laatst gedraaid. Dankje wouter voor deze keuze.

avatar van blabla
Ik kom er niet doorheen..... ben dit soort muziek na anderhalf nummer zo ontzettend zat dat het gewoon uit moet, absoluut niet mijn muziek.
Zal het geen waardering geven omdat ik de plaat niet totaal uit kan zitten, maar na dat anderhalve nummer staat mijn gevoel op een halve ster.

avatar van we tigers
Dit is niet voor mij weg gelegd. ik pas.

avatar van Edski
Ik moet (volkomen subjectief uiteraard ) helaas melden dat ik deze ook niet eens helemaal uitgeluisterd heb. (Ook geen stem derhalve).

Interessant vergelijk met 'Ellington At Newport' van een jaar eerder. Count Basie maakt eenvoudiger muziek, is vrijer van zorgen en houdt minder rekening met de vorm. Dat levert minder kwalitatieve muziek op, maar swingt evenzeer - op een bescheidener manier.

Jazz waar ik nooit spontaan naar zou grijpen, maar waar ik tevens absoluut geen wrok kan tegen koesteren. Niet onaangenaam.

LoveStoned
MichelDumoulin schreef:
Geen toegankelijk album. Naast de fantastische ritme-sectie (bassist Eddie Jones, drummer Sonny Payne en gitarist Eddie Green en Basie zelf) moet men de twaalfkoppige blazers-sectie niet uitvlakken.
Het album is mijns inziens een groeiplaatje, die beter wordt na meerdere luisterbeurten.


Ik denk dat dit JUIST een toegankelijk album is van Basie. Basie, zoals Basie altijd zou moeten zijn. Zonder al die fratsen.

avatar van Arrie
Toon1 schreef:

Wel jammer van die 0.5* bij deze plaat, van iemand die duidelijk niet van jazz houdt

Een beetje laat, maar ik zal hier toch nog maar eens op reageren. Ik ben diegene die niet van jazz zou houden, maar dat valt reuze mee, ik heb meerdere jazzalbums op voldoende staan (Kind of Blue, Ellington at Newport, Dave Brubeck - Time Out). Het is wel een van de gernes waar ik wat minder mee heb. Toch betekent dat niet dat ik geen jazz kan waarderen. Met dit album heb ik het laatste tijd weer meerdere keren geprobeerd, maar helaas.

Waarom trek ik dit niet? Tja, ik vind een gedeelte van het album nogal zenuwachtige muziek, zoals de opener bijvoorbeeld. Zulke muziek werkt echt op m'n zenuwen. Ik kan niet goed uitleggen waar dat aan ligt. Een ander gedeelte van het album vind ik dan weer tergend saai, zoals After Supper. Het weet me totaal niet te boeien. Verder kan ik de hele 'sound' van het album niet uitstaan. Ik snap het wel dat Toon er verontwaardigd over is, een 0,5* is wel erg laag, en ik geef dat zelf ook bijna nooit. Maar een album waar ik me eigenlijk alleen maar heel erg aan zit te ergeren verdient voor mij wel dat cijfer. Ik heb het album expres meerdere kansen gegeven, omdat jazz eigenlijk toch wel een 'moeilijker' genre is voor mij. Bij Kind of Blue hielp dat, bij Ellington at Newport ook, bij dit album niet.

Sorry, ik kan er echt niet veel meer van maken.

Ik zie trouwens dat blabla er hetzelfde over denkt, dat lijkt me toch wel een jazzliefhebber. Beetje raar dan om te stellen dat ik geen jazzliefhebber zou zijn omdat ik er maar een halve ster aan geef.

pretfrit
Arrie schreef:


Ik zie trouwens dat blabla er hetzelfde over denkt, dat lijkt me toch wel een jazzliefhebber. Beetje raar dan om te stellen dat ik geen jazzliefhebber zou zijn omdat ik er maar een halve ster aan geef.


Als ik he tgoed begrijp geeft blabla toch een andere reden (in ieder geval met een andere insteek) als jij

bovendien geef je zelf ook toe dat jazz niet echt jouw ding is

daarnaast is toon niet echt aktief (op mume ) meer..

zodoende dat ik er maar even op reageer

verder zal het me een zorg zijn

avatar van Arrie
pretfrit schreef:

Als ik he tgoed begrijp geeft blabla toch een andere reden (in ieder geval met een andere insteek) als jij

Tuurlijk heeft blabla een andere insteek, maar als ik zijn berichten lees, vind ik zijn argumentatie toch niet veel van de mijne verschillen.

pretfrit schreef:
bovendien geef je zelf ook toe dat jazz niet echt jouw ding is

Dat wel, maar er is ook zeker wel jazz die ik echt kan waarderen hoor.

pretfrit schreef:

daarnaast is toon niet echt aktief (op mume ) meer..

Dat weet ik wel, al komt Toon volgens mij nog best wel eens langs Kleine kans dat ie het leest, maar daar ging het me niet zozeer om. Ik wou mijn score gewoon even uitleggen, en die quote gebruikte ik om mijn betoog te beginnen.

pretfrit schreef:

zodoende dat ik er maar even op reageer

verder zal het me een zorg zijn

Logisch.

pretfrit
je lult niet slecht

avatar van Vinokourov
4,0
Dit trekt wel de aandacht. Allereerst is die albumcover uiteraard geweldig. Niet zoals gebruikelijk in de tijd de bakkes van de artiest zelve op de hoes, maar gewoon een kernexplosie. Ziet er tof uit . En dan de artiestennaam die ook enorm baas is: Count Basie. Ik lees telkens Count Bassie, dat is wel wat suf, maar clownesk is deze muziek zeker! En dat bedoel ik dan positief. Het is een en al instrumentale toegankelijke jazz met lollige melodielijntjes. Vooral Flight of the Foo Birds kan op mijn waardering rekenen, wat klinkt die track tof!

avatar van Kronos
4,0
Arrie schreef:
Ik ben diegene die niet van jazz zou houden, maar dat valt reuze mee, ik heb meerdere jazzalbums op voldoende staan (Kind of Blue, Ellington at Newport, Dave Brubeck - Time Out). Het is wel een van de gernes waar ik wat minder mee heb. Toch betekent dat niet dat ik geen jazz kan waarderen. Met dit album heb ik het laatste tijd weer meerdere keren geprobeerd, maar helaas.

Ik ben eens gaan kijken naar je stemmen bij die albums en dan valt het eigenlijk reuze tegen.

'Op voldoende staan', daar is het zo'n beetje mee gezegd. Vooral de rustiger albums blijken je voorkeur te hebben. Er bestaat dus wat 'jazz' die je kan waarderen maar jazz is wel ruimer dan dat en je bent dus zeker geen jazzliefhebber.

Je volste recht natuurlijk, maar eigenlijk een beetje zonde dus dat je een album in een muziekstijl (dit soort 'zenuwachtige' jazz) waar je niks mee hebt, waar je zelfs een rothekel aan hebt in die mate dat je je er alleen maar aan ergert, met een halve ster naar beneden stemt.

Natuurlijk is het allemaal persoonlijk maar enig gevoel voor, en verstand van, de muziek waar je op stemt is geen overbodige luxe.

avatar van aERodynamIC
4,0
Zenuwachtige jazz wil ik dit niet noemen want daarvoor klinkt het mij te toegankelijk in de oren.
Het stempel 'ouderwetsche gezelligheid kent geen tijd' zou ik beter begrijpen ook al doe je daar het album uiteraard te kort mee (misschien kom dit ook wel doordat Splanky als eindtune gebruikt werd in het KRO programma Brandpunt).

De perfecte soundtrack voor een lentedag als vandaag: een voorzichtig zonnetje, deuren na een lange winter weer open en een muzikale explosie op de achtergrond, eh, ik bedoel voorgrond want dit mag best lekker voluit staan!

avatar van Kronos
4,0
aERodynamIC schreef:
Zenuwachtige jazz wil ik dit niet noemen want daarvoor klinkt het mij te toegankelijk in de oren.

Ik ook niet, vandaar de aanhalingstekens. Een beetje druk is het wel, met die vele toeters. Heerlijk!

avatar van Arrie
Ik heb met m'n berichten bij dit album enigszins voor wat ophef gezorgd. Niet onbegrijpelijk met mijn score van een 0,5*, maar ik was nog jong en onbezonnen, had zeer weinig verstand van jazz, stuitte hier toevallig door een boek op en kon er blijkbaar niks mee (wat helemaal niet zo raar is).

Toch voelde ik het inderdaad wel als m'n recht om hier op te stemmen, en wel omdat ik het echt meerdere keren had geprobeerd, en andere jazz wel kon waarderen. Ik stemde heus niet na lukraak twee keer even luisteren. Maar iedere keer weer was het voor mij werkelijk heel moeilijke muziek om naar te luisteren, vond het inderdaad allemaal nogal zenuwachtige muziek, de rustige nummers kon ik nog wel enigszins hebben, geloof ik. Maar ik herinner me inderdaad dat ik het met moeite uitzat en er heel nerveus van werd (wat totaal niks voor mij is).

Hoe dan ook, een referentiekader is geen overbodige luxe, en die had ik dus in zeer beperkte mate. Meer dan drie jaar later is dat referentiekader enorm gegroeid. Door mijn zeer brede en grote interesse in muziek, heb ik veel meer leren kennen in verscheidene genres, waaronder dus ook jazz. Daarbij heb ik ook de nodige jaren '30/'40-muziek leren kennen, waaronder ook veel bigband. Dit jaar is het topic 'de prehistorische top 400' begonnen, waar ik enthousiast aan meedoe. Daarin komt allerlei oude muziek in voor, van 1913 tot 1963, en ik merk dat ik er zeker van kan genieten. Ook een aantal nummers van Count Basie zijn langsgekomen (waaronder de klassieker One o'Clock Jump) en ik merkte dat, ondanks dat het voor mij geen hoogtepunten waren, ik er prima naar kon luisteren. Dat was nogal een vooruitgang ten opzichte van hoe ik Count Basie drie/vier jaar geleden ervaarde. Nu ik een aardig referentiekader heb opgebouwd, besloot ik dit album toch maar weer te proberen.

Ik ben nu halverwege, en ik wil geen overhaaste conclusies neerplempen, maar ik kan wel zeggen dat die 0,5* absoluut kan verdwijnen. Ik wil hem nu weer meer gaan draaien en beter leren kennen, maar ik kan er nu echt veel meer mee, en dat is eigenlijk niet meer dan logisch. Ik had het ook wel een beetje verwacht. Voor nu verwijder ik mijn 0,5* en verwacht binnenkort een herziene mening van mijn kant.

avatar van aERodynamIC
4,0
Niks zo leuk als deze Lp opzetten: naald in de eerste groef en spelen maar. Liefst met een zonnetje buiten en de deuren open. Hopelijk de komende dagen dus

Het komt goed Arrie

avatar van vork666
Normaal luister ik meer naar de wat latere jazz, maar dit knalt er ook lekker uit. Heerlijk

avatar van Superbitch
5,0
Count Basie associeerde ik vooral met de periode voor 1950. Hij was die bandleader met het typische slotcadensje, licht en swingend. Na 1950 neemt een nieuwe generatie het over, maar eigenlijk overlappen die periodes elkaar. Swing en big bands gaan nog decennia lang door, ook al wordt hun publiek kleiner. Dit is een cruciaal album voor Count Basie, want dankzij de verbeterde opnametechniek, zijn ervaring en het niveau van zijn muzikanten klonk zijn band nooit beter dan hier. Je krijgt opzwepende, zenuwachtige ritmes, een bedwelmende klank en dan dat prachtige, luie slotnummer Li'l Darlin'.

avatar van judgepaddy
4,5
Die sax solo op After Supper gaat bij mij door merg en been.
Een trage blues in F met de tenor sax van Eddie Davis.
Zijn frasering is zeer uniek, meestal achter de beat en zo zwoel,...

Gast
geplaatst: vandaag om 18:26 uur

geplaatst: vandaag om 18:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.