menu

Supertramp - The Very Best Of, 2 (1992)

mijn stem
3,77 (54)
54 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: A&M

  1. Lady (5:25)
  2. Oh Darling (3:43)
  3. Even in the Quietest Moments (6:27)
  4. Waiting So Long (6:34)
  5. Babaji (4:50)
  6. Gone Hollywood (5:18)
  7. If Everyone Was Listening (4:03)
  8. Just Another Nervous Wreck (4:22)
  9. Don't Leave Me Now (6:18)
  10. My Kind of Lady (5:13)
  11. A Soapbox Opera (4:51)
  12. Downstream (4:00)
  13. Fool's Overture (10:51)
  14. Free as a Bird (4:19)
totale tijdsduur: 1:16:14
zoeken in:
Geweldigenoten
Dit is toch wel de meest gedraaide 'best of...' album in mijn huis. Ik ken niet 1(!!) verzamelaar die zo mooi is opgezet en afwisselend is als volume 2. Even in the quietest moments, don't leave me now, soapbox opera, downstream... jeetje, ik zet 'm snel weer op

Pieter Paal
Inderdaad een prachtige vervolg-compilatie en niet zo voorspelbare songs als op het eerste deel.

avatar van chevy93
4,5
Een mooie vervolgverzamelaar na die van 1990. De nummers zijn iets minder sterk dan die van de eerste, maar goed.. Dat had ik ook wel verwacht.

avatar van IntoMusic
5,0
Ik ga juist met Geweldigenoten mee, want alhoewel hier minder bekende nummers op staan als op het 1e deel vind ik de nummers juist ijzersterk. Tevens loopt het allemaal lekker en logisch in elkaar over.

Don't leave me now is toch wel één van de mooiste lovesongs allertijde. Daarnaast Downstream en natuurlijk Fool's overture zijn geweldige songs.

Ik geef niet vaak een verzamelaar 5 sterren, maar deze staat toch wel op grote hoogte...

avatar van bikkel2
4,0
Uitstekend vervolg op het uiterst succesvolle eerste deel die vooral de bekendere songs bevatte en dan met name de hits.
Supertramp's songs waren echter zo catchy dat ook de betere albumtracks een boeiende compilatie kunnen vormen .
Van Crime Of The Century tot Famous Last Words + het titelnummer van Free As A Bird , niet toevallig 1 van de weinig fatsoenlijke nummers op die plaat .
Prijsnummers hier het immer indrukwekkende Fool's Overture waar de epische kant van Supertramp geweldig wordt belicht .
A Soapbox Opera is ook zo'n klassieker , hoe sterk kan symfonische pop zijn . Het wonderschone Even In The Quiest Moments , ook een Hodgson parel , relaxed , helder en fraai opgebouwd .
Het zijn hier vooral de Hodgsonsongs die beklijven , al is Rick Davies zijn bijdrage ook niet verkeerd met Gone Hollywood en Downstream . Mooie en een niet zo voor de hand liggende verzamelaar .

avatar van rolandobabel
toch teleurgesteld door dit album. Het eerste deel is zo goed namelijk,
maar ook door de keuze van de songs. Eigenlijk alleen lady en fools ouverture zijn echt bijzonder,
waarom geen

child of vision
sister moonshine
another mans man
asylum

toch een gemiste kans, met andere woorden geen keuze dan gewoon de eerste vier albums aan te schaffen....

avatar van chevy93
4,5
Dit is een vervolg op Supertramp - The Very Best of Supertramp (1990)
Daar staan al 4 nummers op van Breakfast in America.
En zelfs 6 (van de 8!) van Crime of the Century.

Ik neem trouwens aan dat je Another Man's Woman bedoelt?
Van Crisis? What Crisis? staan ook al 3 nummers op de verzamelaars.

avatar van kaztor
Tja.... als deel 1 naar meer smaakt, dan lijkt het me geen gigantische sprong om voor die paar albums van ze te gaan. Ik zie het nut niet zo van deze verzamelaar.

4,0
Dit vervolg op The Very Best of Supertramp uit 1990 was voor lange tijd moeilijk verkrijgbaar.
Het was ook niet zo'n groot verkoopsucces als het eerste deel met al die bekende hit- en albumnummers.
Ze hadden beter de non-album tussendoor single Land Ho / Summer Romance uit 1974 erop kunnen zetten om deel 2 wat aantrekkelijker te maken. Deze single is jaren later (in 2005) wel op een dubbelaar terechtgekomen.
Laatst kwam ik deel 1 en 2 weer tegen in een verpakking (zo'n kartonnetje).
Zoiets deed de CD-uitgeverij ook al door Crime Of The Century en Crisis? What Crisis? als dubbel-CD uit te brengen voor de prijs van 1 CD. Wel leuk gedaan, maar de echte fans hebben alle reguliere albums allang als LP en CD in de kast staan.
Ik vind dat de Supertramp-albums van 1970 t/m 1985 hun beste werken bevatten.
Het album Free As A Bird was voor mij de eerste tegenvaller, maar het titelstuk is wel hartstikke mooi. Daarna ben ik afgehaakt en ben ik overgestapt op Roger Hodgson's solo-werk.
Op zijn albums staan songs die net zo goed op een Supertramp-album hadden gekund.
Ik heb van de latere Supertramp nog wel Some Things Never Change en wat live-werk zonder Roger uitgeprobeerd.
Het blijven topmuzikanten, maar de magie van weleer is op de recentere albums echt verdwenen.
Op hun website heb ik gezien dat ze nog steeds overal touren met dat oude en wat nieuwer werk. Ik zag ook dat er allemaal live-downloads en T-Shirts via de site verkocht worden.

avatar van paulmccuytney
Eind jaren 70 had ik 4 elpee´s van Supertramp in mijn bezit (Crime, Crisis, Quietest moments en Breakfast), die ik toen ontzettend veel gedraaid heb. Maar toen de platenspeler verdween en de cd-speler in de plaats kwam, besloot ik om de compilatiealbum The Very Best of, deel 1 aan te schaffen. Alleen tot mijn grote verbazing stond hun meest indrukwekkende nummer Fool's overture er niet op. En miste ik nog meer mooie tracks van deze toch geweldige groep. Toen wist ik ook haast zeker dat er t.z.t een deel 2 uit zou komen. En dat gebeurde dus ook 2 jaar later.
Ik vermoed dat de platenmaatschappij flink in de melk te brokkelen had bij de keuze van de nummers. Achteraf hadden ze beter een dubbelverzamelaar op hetzelfde moment uit moeten brengen, dan hadden ze helemaal een kaskraker van jewelste gehad.

avatar van bikkel2
4,0
kaztor memoreert het al in 2011. De reguliere albums vanaf Crime Of The Century zijn geen straf om in bezit te hebben. Zelfs het 1e Hodgsonloze album Brother Were You Bound, is eigenlijk best een aanrader.
Daarna wordt het echt minder.

Fedde
Wel verrassende samenstelling van deze tweede verzamelaar met Fool's Overture in volle lengte (niet eens zo heel lang trouwens) en een nummer als Just Another Nervous Wreck dat je nu niet direct terug vindt op een 'greatest hits'-plaat, maar wat wel een uitstekend Rick Davies-nummer is.

In 1992 betaalde je nog zeker 30 gulden voor een CD en dan is de 76 minuten speelduur een goed verkoopargument. Aan twee verzamelaars zal de platenmaatschappij meer verdiend hebben dan aan een dubbelaar, waarvoor ze dan toch geen 60 gulden konden vragen.

Na de perfecte reeks remasters uit de jaren '00 een overbodig ding geworden, dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:56 uur

geplaatst: vandaag om 22:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.