Things that don't go right mag misschien opgaan voor de individuele leden van School is Cool, niet voor de muziek die zij samen maken. Daaraan lijkt alles meer dan te kloppen. Een band die de flow van War on Drugs en de kracht van Arcade Fire weet te koppelen aan jaren 80 synths als van Howard Jones en anderen, om het maar niet te hebben aan een belachelijk disco geluidje om er een prima song van te maken, die kan iets.
In die zin is School is Cool een omgevallen platenkast. Er zijn meer nummers die ik zo zou kunnen omschrijven, met weer andere invloeden. Een pubquiz rondom dit album zou heel interessant moeten zijn. Wie haalt de meeste invloeden er uit?
Het knappe is dat het mij geen moment stoort, omdat bijna alle nummers op Things That Don't Go Right zo sterk zijn. In een enkel zachter nummer gebeurt wellicht niet zo heel veel, maar dat is ook wel lekker tijdens zoveel muzikaal geweld. Niet qua herrie, maar inventiviteit. Het spelen met het ritme waardoor er of meer tijd nodig is of juist iets wordt afgebroken bijvoorbeeld in 'Masculinity' and 'Nothing Good'. Of de enorme popfeel die de meer krachtigere nummers meekrijgen, iets dat ze een grote meerwaarde geeft.
Er valt enorm veel te ontdekken aan dit album en ik zal niet teveel verklappen, omdat het te leuk is om dat zelf te doen (denk ik althans). Als het album ook nog eens eindigt met een knal, die op het podium vast prachtig kan worden uitgebouwd, is het echt af. Voor mij een van de frontrunners van 2020 tot nu toe.
Dit is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.