menu

R.L. Burnside - A Ass Pocket of Whiskey (1996)

mijn stem
3,70 (70)
70 stemmen

Verenigde Staten
Blues
Label: Matador

  1. Goin' Down South (4:49)
  2. Boogie Chillen (2:18)
  3. Poor Boy (3:38)
  4. 2 Brothers (2:15)
  5. Snake Drive (3:45)
  6. Shake 'Em on Down (5:50)
  7. The Criminal Inside Me (5:53)
  8. Walking Blues (4:19)
  9. Tojo Told Hitler (3:01)
  10. Have You Ever Been Lonely (5:44)
totale tijdsduur: 41:32
zoeken in:
4,5
42
Waanzinnig garage-blues album. Rauw, simpel en direct.

avatar van dj maus
3,5
Ik luister eigenlijk alleen naar kant A altijd. Is kant B ook zo goed?

avatar van LeRoi
3,0
Nee, hou het maar bij A...voor mij toch een twijfel-plaat (zet ik 'm op mijn MMD-lijst ja/nee). Destijds gekocht n.a.v. 'Orange' van Jon 'fucking' Spencer en zijn Blues Explosie: een typisch geval van een 'a good fit' !.....


beaster1256
prachtig album met goed tegenwerk van jon spencer , r. l. burnside doet het allemaal op zijn makkie , maar de plaat is gelijk een stomp recht in uw kl..... zo rauw, hard en gemeen hij is !

avatar van Lee Malone
3,0
Dit was een veel beter album geworden zonder al dat gezever erbij (begin van Goin' Down South, einde van Snake Drive en Shake 'Em On Down, Have You ever Been Lonely,...). In bijna elk nummer zit wel iets dat me stoort. Ook de geluidsmix (op vinyl dan toch) is slecht. Af en toe is de stem gewoon belachelijk luid, vooral dan tijdens de stukken die me zo al irriteren.

Dit past niet bij de muziek en haalt enkel de aandacht van de nummers weg. Jammer, gemiste kans toch wel want de muziek zelf is heel erg goed...

sugartummy
zeg lee malone, ga lekker naar bb king luisteren! hoe de blues hoort te klinken hoef je burnside niet te vragen. dit is retegoed!

avatar van freakey
4,0
Ik sluit me volmondig aan bij sugartummy.... geldt overigens ook voor de opvolger... de combinatie met de Blues Explosion is geweldig!!! Oerswampblues!!!

Hendrik68
Ik sluit me dan weer bij Lee Malone aan. Het is inderdaad een gemiste kans, want deze oudere jongere uit Holly Springs Mississippi schroomde niet om vernieuwingen in het genre door te voeren. Hij wilde de blues moderner laten klinken. Helaas verloor hij daarbij het geheel nogal eens uit het oog en dat is erg jammer. Hij trok in zijn leven heel veel op met collega bluesman Junior Kimbrough. Deze hield er weer een andere stijl op na, net als Burnside uniek, maar vanuit een veel traditioneler standpunt. Dat komt toch beter tot zijn recht dan allerlei obscure geluidjes. En als je dat dan doet pak dan 1 item eruit en laat dat het album overheersen en niet telkens wat anders. Maar goed. Hij kan het niet meer overnieuw doen, want ook deze man is er niet meer. Al deze kritiek wil echter niet zeggen dat er gen klap aan is. Natuurlijk zitten er genoeg hoogtepunten in zijn werk en ook op dit album. Het had alleen zoveel mooier kunnen zijn. Als ik Burnside wil horen dan luister ik het liefst naar zijn First Recordings. Prachtig album. De muziek waar hij mee begon, als je dat album kent weet je dat dat hem toch het beste lag.

avatar van spinout
4,0
Heerlijk rauw en wild. Burnside en Spencer waren op dreef hier.

3,5
Niet helemaal mijn soort blues, iets te dik aangezet en vooral veel te druk. Al die bijgeluidjes hoeven niet zo. Toch kan ik hier bij wijlen wel van genieten. Zowel Burnside als Spencer hebben zelf wel eens beter werk afgeleverd.

Als je dit naast het net uitgekomen North Miisisipi Allstars album legt kun je haast niet om een vergelijking heen trouwens. Voor de liefhebbers zegt dat genoeg, checken dat spul!

Hendrik68
Ha, ha. Toen ik jouw stukje bij de Allstars las, moest ik direct aan dit album denken. Voor de goede orde, ik heb die Allstars helaas nog niet kunnen beluisteren, maar die experimentele dingen waar jij over sprak worden ook door RL Burnside toegepast op dit album. Ook voor mij pakt dat niet helemaal goed uit op deze plaat. Beetje experimenteren om het experimenteren. Burnside kon veel beter en had dat de jaren daarvoor ook ruimschoots bewezen.

avatar van pjh1967
Rauwer kan de blues bijna niet klinken. In een middag opgenomen met o.a. de soms manisch klinkende Jon Spencer. Geluidmix laat inderdaad te wensen over (faders gaan soms flink in het rood), maar past eigenlijk wel goed bij deze "jamsessie".

avatar van heartofsoul
3,5
Deze samenwerking met Jon Spencer (Blues Explosion) bevalt mij niet erg. Veel te veel noise -
slecht van geluid, het doet letterlijk pijn aan mijn oren.
Boogie Chillen vond ik wel aardig, maar dat verbleekt naast het origineel van John Lee Hooker.

avatar van Deren Bliksem
4,0
Haha, hoe vet is The Criminal Inside Me? Zo lomp, heerlijk.

avatar van galleryplay
3,5
Door Spencer heeft RL zijn plaatverkoop wat opgekrikt, brak een nieuw (jong) publiek en werd ook buiten US bekend. Ik denk dat RL op zich plezier had in het maken van muziek met Spencer maar uiteindelijk was het niet zijn ding. Hij sprak zich daar ook later over uit: "wat Jon doet heeft niets te maken met blues..." Jon was hier duidelijk door geraakt en ging ook een beetje geforceerd op zoek naar een ander geluid (Acme).

Ass pocket of Whiskey is wat mij betreft meer een Jon Spencer plaat: een spijkerharde over-the-top garageblues plaat met hier en daar wel Burnside's Fife and drum blues stijl. Het was vooral zijn interpretatie van waar RL voor stond. Later nam Jon ook Andre Williams ook even op sleeptouw.

avatar van henkiev
5,0
Heerlijke plaat, hard en rauw!

Gast
geplaatst: vandaag om 22:17 uur

geplaatst: vandaag om 22:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.