menu

Oranssi Pazuzu - Mestarin Kynsi (2020)

mijn stem
3,94 (73)
73 stemmen

Finland
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. Ilmestys (7:14)
  2. Tyhjyyden Sakramentti (9:19)
  3. Uusi Teknokratia (10:20)
  4. Oikeamielisten Sali (8:01)
  5. Kuulen ääniä Maan Alta (7:12)
  6. Taivaan Portti (8:06)
totale tijdsduur: 50:12
zoeken in:
avatar van namsaap
4,5
Wat een waanzinnig gaaf album heeft Oranssi Pazuzu weer gemaakt. Ik leerde de band kennen middels voorganger Värähtelijä. Het heeft even geduurd voordat het kwartje viel bij dat album, maar toen ik eenmaal 'om' was heb ik in korte tijd de hele discografie in huis gehaald.

Ook dit album had weer even tijd nodig om te landen bij me, maar dat zijn vaak voortekenen van een groeialbum. Erg knap hoe de band met continu transformerende effecten en soundscapes een spanning weet op te bouwen in afwachting van dat ene moment dat het nummer op z'n kop zet. Wat mij betreft is deze band een stuk meer vooruitstrevend in hun muzikale benadering dan menig progrockband.

avatar van lennert
1,0
Goed, dit hebben we ook weer gehad. Ik zal niet ontkennen dat Oranssi Pazuzu een originele en intrigerende sound heeft, maar verdomd als ik het niet echt enorm saai en afstandelijk vind. Openingstrack is een van de meest plotloze openers van een album die ik sinds tijden heb gehoord, terwijl opvolger Tyhjyyden Sakramentti op weinig anders als herrie op me overkomt. Ik begin te verlangen naar een band als A Forest Of Stars die black metal en psychedelica ook afwisselt, maar wel nummers met kop en staart schrijft en vooral qua vocals veel meer afwisseling heeft.

Halverwege het album bedenk ik me ineens dat de zanger als Popeye The Sailorman klinkt. Probeer de rest van het album dan nog maar eens normaal uit te zitten. Ik weet ook niet of de score terecht is omdat ik onderscheid tussen dit album en de rest van de discografie hoor, of dat ik deze sound gaandeweg de marathon steeds verder en verder zat begon te raken. Of het is gewoon zo dat er daadwerkelijk steeds minder melodie en alleen maar meer 'geluid' in de liederen wordt verwerkt naarmate de discografie vordert. En verdomme, wat vind ik die zoemerige mix van instrumenten lelijk.

Een echte Roadburn-band, jammer dat ik geen Roadburn-publiek ben en deze band gewoon echt niet snap.

Eindstand:
1. Farmakologinen 4*
2. Muukalainen Puhuu 4*
3. Valonielu 3,5*
4. Värähtelijä 2,5*
5. Kosmonument 2,5*
6. Mestarin Kynski 1,0*
Gemiddelde: 2,92*

avatar van RuudC
1,0
Voor mij weinig meer dan willekeurige electronische klanken, voorzien van riffs en een krijszang. Vanaf de eerste seconde is het afzien. De productie is wederom erg slecht, waardoor de toch al chaotische muziek regelmatig een complete kakofonie is. Er is wel wat opbouw te bespeuren, maar de composities missen wel echt samenhang. Daarbij vind ik dit wel echt een gimmick. Een heel slechte gimmick. Ik denk niet dat er een marathon is die me zo teleurgesteld heeft als deze.

Eindstand:
1. Muukalainen Puhuu
2. Valonielu
3. Farmakologinen
4. Kosmonument
5. Värähtelijä
6. Mestarin Kynsi

avatar van AOVV
4,5
Oranssi Pazuzu heeft zijn thuisbasis in Tampere, Finland. Ze klinken echter al een tijdje alsof ze uit een andere dimensie afkomstig zijn, want wat deze band doet, is in mijn oren ongekend, heel erg gedurfd en bovenal ontzettend goed. De band was al een aantal platen een geheel unieke koers aan het uitzetten, maar op Mestarin Kynsi (vrij vertaald naar het Engels betekent dit "The Master's Claw") culmineert die vernieuwingsdrift naar een hoogtepunt dat zich een weg door de stratosfeer baant.

Onlogische songstructuren, een unheimische sfeer van constante bezwering, raspende vocalen die recht uit een graf dat zijn beste tijd gehad heeft lijken te komen; het zijn enkele elementen die vanaf de eerste minuut tot de laatste om mijn onvoorwaardelijke aandacht smeken.

Toegegeven: dit is de eerste plaat van de band die ik écht intensief ben gaan beluisteren. De andere platen ken ik ook wel, en vind ik zeer de moeite, maar deze plaat doet toch wat extra met me. Het zal vast te maken hebben met de uitwerking van de plaat; ik vind elk detail precies op z'n plaats, de intensiteit is quasi perfect gedoseerd. Dit houdt me echt op het puntje van mijn stoel van begin tot eind. Ik kan er ook in meerdere gemoedstoestanden naar luisteren, of dat nu een boze, blijmoedige of melancholische bui ben. Zelfs verdriet ebt tot een zeker punt weg (slechts tijdelijk, echter) bij het beluisteren van deze plaat. Het is alsof ik gewoon in een trance ga.

Ik was meteen na de eerste luisterbeurt al van plan het album te kopen, maar toen de band op 15 mei 's avonds het album live speelde, en ik het (met een dagje vertraging) kon beluisteren via een livestream, stond mijn keuze helemaal vast: ik moest en zou dit album op LP hebben. Zo gezegd, zo gedaan, en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Het geluid vind ik fantastisch, de intensiteit en energie komen echt geweldig over op vinyl!

Af en toe kom je van die platen tegen die je zo weten aan te grijpen dat je gewoon geen andere keus hebt dan erin mee te gaan. Dit is er zo eentje.

4,5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 14:30 uur

geplaatst: vandaag om 14:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.