menu

Daniël Lohues - Sowieso (2020)

mijn stem
3,95 (41)
41 stemmen

Nederland
Pop / Folk
Label: Ericana

  1. Mag 't Toch Wel Hopen (4:18)
  2. Dansen in de Modder (3:32)
  3. Van 'n Rivier (2:39)
  4. Duusternis (2:38)
  5. Gao'j Met? (4:16)
  6. Niks Mooiers as Dat (3:00)
  7. Ie Maggen Hier Altied Henkommen (2:13)
  8. Wat Doen We Nou (3:11)
  9. Over Joe (3:16)
  10. Ja, Hoger Nog! (3:00)
  11. Van de Liefde (2:36)
  12. Hart an Flarden (3:58)
  13. Zij Hef Niks (2:55)
totale tijdsduur: 41:32
zoeken in:
avatar van trebremmit
Zin in!

Gisteren is Niks Mooiers as Dat uitgekomen.

Niks mooiers as dat - YouTube

Hendrik68
Lekker strak nummer, zit nog geen sleet op. Op zijn gezondheid wel helaas. Hele tour is afgeblazen. Heb gisteren nog lopen vissen bij een stel Ericanen, maar geen van hen had een idee wat er precies aan de hand is. Laten we hopen dat het bij oververmoeidheid blijft. We zullen het met dit nieuwe album moeten doen. Als de hele plaat van het niveau van deze single is dan zal het weer een dikke voldoende worden. Zoals altijd. Hoewel ik Vlier echt nooit meer hoor.

avatar van Lura
Gelukkig, ik begon erge ontwenningsverschijnselen te krijgen!

avatar van Lura
Als verstokt fan van Daniël Lohues is bijna twee jaar wachten op een nieuw album van hem erg lang. Vorig jaar werd weliswaar de stilte verbroken met het lekkere tussendoortje Elektrisch Live, maar ik hoor hem toch het liefste nieuwe liedjes zingen. Zijn albums zijn voor mij een soort muzikale dagboeken over wat er speelt in het leven van Daniël.

Op zijn intussen twaalfde album Sowieso blijken er de afgelopen twee jaar nogal wat verschillende gevoelens en gedachtes in hem omgegaan te zijn. Het is een muzikaal gevarieerd album geworden om die stemmingen zo goed mogelijk te kanaliseren.

Zo werd het album voorafgegaan door de vrolijke single Niks Mooiers As Dat, waarin Daniël een aantal mooie herinneringen koestert. Grappig trouwens dat Daniël als bewoner van de Nederlands-Duitse grensstreek altijd bij vergelijkingen consequent “als” gebruikt in plaats van “dan”.

In de opener Mag ’T Toch Wel Hopen wordt op geweldige wijze naar een climax toegewerkt met hoofdrollen voor het toetsenwerk en het heerlijke saxofoonspel van Jan Kooper. Catchy en stevig is Dansen in de Modder met wederom schitterend toetsenspel. Ingetogen en nostalgisch is het kippenvel bezorgende Van ’N Rivier, met een refrein wat meteen blijft hangen.

Het klein gehouden Duusternis waarop Daniël alleen begeleid wordt op piano en mondharmonica, had niet misstaan op Allennig II. Gezegend met een ronduit prachtig refrein is het uitnodigende Gao'j Met?. De begeleiding tilt het nummer verder naar een nog hoger niveau.

Subtiel en klein gehouden is Ie Maggen Hier Altied Henkommen, alleen zang, akoestische gitaar en spaarzame mondharmonica. Hier klinkt Daniël op zijn gelukkigst. Het tegenovergestelde geldt helaas voor de wanhopige pianoballade Wat Doen We Nou. De simpele, maar indringende tekst komt bij mij keihard binnen.

Gelukkig wordt het gevolgd door het berustende Over Joe, wat opgefleurd wordt door het stemmige cellospel van Fleur Dikken. Deze oorwurm duikt trouwens op de meest onverwachte momenten in mijn bovenkamer op. Fleur Dikken is ook te horen in het walsje Van de Liefde op zingende zaag, wat voor een speciaal, wat vervreemdend effect zorgt.

Gitzwart is de tekst van Hart an Flarden, wat daarom in een geweldig bluesnummer is omgetoverd. Het nummer bevalt me zo goed, dat ik me laat verlangen naar een bluesalbum van Lohues & The Louisiana Blues Club. Gelukkig wordt hierna afgesloten met het muzikaal opgewekte Zij Hef Niks, zij het dat tekst minder vrolijk is.

Net als voorganger Vlier werd Sowieso opgenomen in de Exalto Studios in Haarlem. Hij wordt weer bijgestaan door uitstekende musici als Bernard Gepken (gitaren, banjo), Ferry Lagendijk (toetsen), Bram Hakkens (drums, percussie) en Reyer Zwart (bas).

Het gevarieerde Sowieso wordt door mij nu al toegevoegd aan mijn rijtje van zijn favoriete albums Allennig II, Hout Moet, Gunder, Ericana en AOSEM. Helaas wordt het album niet zoals gewoonlijk gevolgd door een uitgebreide toer. Vanwege gezondheidsredenen moet hij hiervan afzien. Gelukkig is hij al weer aan de beterende hand, getuige zijn column “Kijken” in Dagblad van het Noorden van afgelopen zaterdag. Fijn dat ik met een enthousiaste recensie hem een extra hart onder de riem kan steken, Niks Mooiers As Dat.

Hendrik68
Zouden die laatste 2 nummers een voorbode zijn naar een nieuw blues tijdperk? Lekker hoor.

Maar eh. Ik hol van de liefde, maar de liefde holt niet van mij. Oei.

avatar van Bartjeking
4,5
Eerste luisterbeurt en de prachtige beschouwing van Lura bevestigen dat Daniel weer een parel heeft afgeleverd. Hij kan ook niet anders; op deze plaat komt het beste van zijn twee werelden samen.

Ik hoop wel dat het goed met hem gaat en zijn tour een andere keer opgepakt kan worden; toch een soort ritme in mijn leven geworden. Eerst maar eens gezond worden Daniel, da's het belangrijkst.

avatar van VDB79
4,0
Eerste luisterbeurt vanochtend, de zondagochtend is een goed moment om nieuwe muziek tot je te nemen.
Eerste indruk: ijzersterke plaat.

avatar van Zwaagje
Kundige muzikanten, mooie teksten voorzover ik ze versta. Daarnaast muzikaal gezien een afwisselend album. Helaas kan ik er niet zoveel mee; het hinkt op teveel gedachtes. Het is een smaakding; het pakt me niet helaas. De eerste twee nummers spraken me wel aan en ook "niks mooiers as dat" klinkt fijn. Daartussen een aantal nummers waar ik niks mee kan. Het album sluit af met twee bluesy nummers die te gemaakt op me over komen. Ik haak af....
Maar "dansen in de modder" pareltje; wat een fijn orgeltje en fijn gitaarspel. Geef mij maar het wat steviger werk en ik ben om.

avatar van LuukRamaker
4,5
Zo'n beetje het beste album sinds de Allennig-reeks. Pop, rock, folk, country, blues, 't is eigenlijk van alles wat, maar toch een mooi geheel. Knap werk.

4,5
Ik vind het ook een fijne plaat. Iets scherper, iets minder melig dan de vorige platen. Daar stonden ook altijd wel een paar missers op, voor mij is op dit album elk nummer raak. Ik vraag me wel elke keer af wie Rene is uit het nummer Mag 't toch wel hopen...Rene Froger leeft nog, zag ik op Wikipedia dus die zal 't niet zijn..

Hendrik68
Helemaal mee eens met Luuk en Hepie. Ik vond na de Allennig reeks D en AOSEM er bovenuit steken, maar deze evenaart al het eerdere werk met gemak. Inderdaad geen missers, heel gevarieerd, maar toch een echt geheel. En bovenal zijn meest persoonlijke plaat. De verloren liefde hakt er gruwelijk in. Nog altijd is niet bekend wat hem mankeert en dus ga je dan gissen. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat hij het gewoon niet trekt om bepaalde teksten live te moeten brengen omdat hij dan gewoon gaat lopen janken. Ik heb gewoon met hem te doen. Maar wat er ook is, ik hoop dat hij snel weer de oude is. Dit album bewijst dat hij nog altijd bij far de beste singer songwriter van Europa is. En nee, dat is niet overdreven. Daar wil ik nog jarenlang van genieten.

avatar van nlkink
4,0
Na een heerlijk live album vorig jaar, is er nu ‘gewoon’ weer een studio album van Daniël Lohues. Dit keer helaas geen theateroptredens met de bijhorende verhalen; dat komt hopelijk later nog eens.

Kippenvel kreeg ik van de eerste song‘Mag ’t Toch Wel Hopen. Prachtig hoe het heden en de hoop op het weerzien in de toekomst (aan het einde van het leven?) hand in hand gaan. Met bovendien een schitterende rol voor piano en Hammondorgel. Deze plaat staat stevig met z’n blote voeten in de grond van het gevoel. Het opzwepende Dansen in de Modder is daar een mooi voorbeeld van. Ik hoor daar het durven ondergaan van en het tijd nemen voor je verdriet in.

Daniël geeft zich bloot in openhartige songs als Duusternis, waar piano en mondharmonica voor lichtpuntjes zorgen in donkere tijden. Toch weer een heel vertrouwde Lohues-song. Ontsnappen aan de sleur en genieten van de mooie dingen buitens huis in‘Gao’j met? Je hart volgen in magistrale Niks Mooiers As Dat, wat een prachtig nummer is dit!

Als je naar Ie Maggen Hier Altied Henkommen luistert met Daniël als hoofdpersoon, krijgt deze song een verrassende wending. Somberen in de piano-song Wat Doen We Nou, mooi zo aanhakend bij het gevoel waar we allemaal wel eens mee te maken hebben. De mineur van Over Joe raakt precies het gemis van een dierbare. Deze plaat is donkerder, maar wat hou ik van het duuster in Ja, Hoger nog!. Wat weet Daniël Lohues z’n gevoel prachtig te beschrijven met elektrische gitaar en de piano.

Muzikaal verrast hij nog steeds met bijvoorbeeld een zingende zaag (het huilende hart?) in Van De Liefde. En z’n oude vlam, de blues, maakt van Hart An Flarden een meeslepend hoogtepunt. Mijmeren en rust zoekend in het prachtige Van ’n Rivier en flirten met de boogie-woogie piano in Zij Hef Niks (Gien Kwaod In De Zinne).

Reflectie, tijd voor jezelf, tegenslag, de kracht van muziek en vriendschap maken van dit album een eerlijk album dat me weer ouderwets in de greep heeft. Hou vol Daniël, deurrieden tot an de streep!

avatar van AOVV
3,5
Lekker album toch weer van deze sympathieke Daniël Lohues. Afwisselend ook - al zijn liefdes uit de Amerikaanse muziek komen hier aan bod. Het typische stemgeluid van Lohues laat zich gelden, er wordt op hoog niveau gemusiceerd, met veel liefde voor de stiel ook. De nummers zijn nu eens hoopgevend en vrolijk, dan weer somber. Je zou kunnen zeggen dat Lohues dit album al een keer of vijf maakte, maar ach, de formule werkt gewoon erg goed, en op elke release van Lohues staan toch een aantal prijsnummers. Hier zijn dat voor mij de opener, Duusternis en Hart an Flarden, dat zijn titel geenszins gestolen heeft.

3,5 sterren

4,5
Dim
Zéér sterk Lohuesalbum, misschien wel zijn beste. Best zwaard op de hand, melancholisch en vol van twijfels, vergane liefde en onzekerheden, maar met genoeg tempo om te voorkomen dat het een somber geheel wordt. Sterke bluesy arrangementen en zoals altijd genoeg spitsvondigheid wat de teksten betreft. Ik ben gewend dat Lohuesalbums in de regel een paar goede songs bevatten, één nummer dat erbovenuit steekt en een aantal niet per se slechte maar toch niet al te interessante nummers. Dat gaat nu dus niet op, behalve dat er wel weer één nummer enorm binnenkomt en daarmee de rest doet verbleken: Ie maggen hier altied henkommen.

4,5
Ah, wederom een hele mooie plaat van Daniel. Ietwat laat (afgelopen dagen pas) ontdekt, maar tegengekomen tijdens een Lohues-binge week. Natuurlijk staan pareltjes - of zeggen we parelties? - als Ericana, Gunder en Aosem voor altijd gegrift in mijn muzikale belevingswereld. Echter, Sowieso doet daar niet voor onder. Wat mij in het bijzonder aanspreekt, is het persoonlijke verhaal dat duidelijk naar voren komt. Natuurlijk is dit niet iets uitzonderlijks in het Lohues oeuvre, maar bij Sowieso gaat dit nog een stapje verder.

Ik kom steeds meer tot de conclusie dat Daniel Lohues nog vele jaren, zoals ene Dylan dat doet, met solo-albums op de proppen mag komen. Met wat een reeks goede albums en liedjes zijn wij al verwend. Troost, verwondering, herkenning, vertwijfeling en houvast... dit en veel anders hoor en voel je tijdens beluistering van Sowieso of één van de vele voorgangers. Gaat dat horen en hopelijk ook weldra weer zien.

avatar van trebremmit
Van de Liefde met die zaag,

Verder is alles hier wel gezegd over dit album, prachtig is het inderdaad.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:44 uur

geplaatst: vandaag om 11:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.