Het vooroordeel van de 2de plaat kan ook geheel tegengesproken worden. .
Nr.2 van The Blinders is ten opzichte van het debuut een gigantische stap voorwaards. De basis zijn nog steeds vertrouwde gitaarrifs, maar nu met Dwingende songs en avontuurlijke details zodat het bijzonder wordt.
Hoor verwijzingen naar hippierock & psychedelica, Jazzy shoegaze maar ook Folk. Dat zijn wat mij betreft verrassende twists die je van een rockband uit Manchester niet direct verwacht.
Op [Fantasieën van een opgesloten Psychopaat] heeft Thomas Haywood ontdekt dat het afwisselen van zangstijlen de sleutel is, waarmee meer melodie gemaakt kan worden.
Album heeft een vinyl doel, met een duidelijke A- en B-kant, gescheiden met een Interlude, die nu eens een keer echt functioneel is. Deel 2 is subtiel experimenteler, met meer dynamiek in de songs, maar zonder Deel 1 in de schaduw te zetten. Het album beluisterd als een eenheid.
Wat een drama weer dat het nog niet life gepresenteerd kan worden want daar smeekt FoaSAHP om.
Het is te hopen dat dit vanaf oktober in te halen is en het trio kan zegevieren.