menu

Gillian Welch - Hell Among the Yearlings (1998)

mijn stem
3,90 (77)
77 stemmen

Verenigde Staten
Country / Roots
Label: Almo Sounds

  1. Caleb Meyer (3:05)
  2. Good Til Now (3:56)
  3. The Devil Had a Hold of Me (4:30)
  4. My Morphine (5:53)
  5. One Morning (2:41)
  6. Miner's Refrain (3:57)
  7. Honey Now (1:52)
  8. I'm Not Afraid to Die (3:27)
  9. Rock of Ages (3:08)
  10. Whiskey Girl (4:15)
  11. Winter's Come and Gone (2:14)
totale tijdsduur: 38:58
zoeken in:
avatar van indana
4,5
Ik vind dit album beter dan haar toch al erg sterke debuut album. Zelf het als rocknummer uitgevoerde Honey Now verstoord de sfeer op dit album niet al teveel. Want om die sfeer gaat het nou net. De muziek (folk, bluegrass, country, americana) terug gebracht tot de essentie en dat levert prachtig breekbare muziek op.

Handsome Bill
Wat een teksten weer.
Vieze Caleb die een gebroken flessenhals in zijn nek krijgt.
Van One Morning krijg ik kippenvel, wat een kilte!

avatar van harm1985
4,5
Het tweede album van Gillian Welch pakt me net iets minder dan het eerste. Het begint nochtans goed, met de murderbalad Caleb Mayer, die live ook vaak gespeeld wordt. Volgens Dave Rawlings is dat ook een verplichting van de locale Bluegrass en Folk music union

Good till now is echter een nummer dat niet will blijven hangen, The Devil Had a Hold of Me echter weer wel. Het valt bij de eerste paar nummers meteen op dat de productie een stuk kaler is dan op het debuut, dat is de verdienste van T-Bone Burnett, die overigens moet oppassen dat ie er niet té ver in doorschiet.

My Morphine lijkt qua stijl een beetje Paper Wings, maar kan me op de een of andere manier veel beter bekoren, misschien omdat het onderwerp wat duisterder is. Een vrolijk (klinkende) tegenhanger hiervan zou zomaar Sweet Tooth van Friend of a Friend kunnen zijn.

Na one morning, wederom een murderballad, gaan we verder met Miner's Refrain een donker verhalend nummer over mijnwerkers. Wederom geen luchtig nummer dus, maar oprechte folk.

Vervolgens knalt Honey Now uit de speakers, en je wordt terug gebracht naar de jaren '50. Het nummer klinkt alsof het op een transistor-radio speelt. Lekkere vlotte rock 'n' roll. Het luchtige karakter is echter tijdelijk van aard als we verder gaan met I'm Not Afraid to Die. Echt deprimerend is het niet, relativerend eerder.

Rock of Ages is een volwaardig gospel nummer, met volop verwijzingen naar de bijbel, maar ook haar eigen verhaal komt weer aan bod, zij het een beetje verstopt.

Whiskey Girl is de opvolger van Barroom Girls, en het lijkt erop alsof de bewonderaar uit Country Girl eindelijk de moed heeft verzameld om haar uit te vragen, maar of ie daar nou zo blij mee moet zijn? De toon van het nummer is erg deprimerend, maar de afsluiter is gelukkig wat luchtiger van aard, een ode aan de winter, a la Acony Bell.

Het probleem van dit album is dat de nummers allemaal een beetje in het verlengde van Revival liggen, maar ze niet allemaal hetzelfde niveau halen. De paar uitschieters die het album heeft maken het meer dan goed, maar kunnen er niet voor zorgen dat dit album de volle mep krijgt.

avatar van Rudi S
4,5
Verhoogd van 4.5 naar de volle 5 sterren.
Dit vind ik zangkunst buitencategorie.
Ik kom/kwam misschien door de composities wel op 4.5 sterren maar de uitvoering is wat mij betreft van zo'n grote klasse dat dit hierdoor gemakkelijk wordt gecompenseerd.
Gillian Welch kan op deze manier wel een boodschappen briefje zingen en toch een hoog cijfer te halen.

avatar van harm1985
4,5
Ja, wat ik zo goed vind aan Gillian Welch (en ere wie ere toekomt) David Rawlings is dat ze bijna elk nummer kunnen pakken, het arrangement aanpassen en het helemaal; hun eigen nummer maken en je daar keer op keer kippenvel mee bezorgen. Voorbeelden te over.

Ik heb vorige week het concert dat Gillian en Dave gaven in Parijs gedownload. Daar zingt Gillian It's Too Easy van Friend of a Friend, in een compleet ander, langzamer arrangement. Is meteen een heel ander nummer en nog steeds betoverend mooi. Doe toegift was overigens Jackson, van Johnny Cash, die kon me wat minder bekoren, want daar was niet zo veel mee gedaan.

avatar van AOVV
Gillian Welch. 'Time (The Revelator)' staat heel hoog aangeschreven bij mij, en ik geniet al een tijdje van haar nieuwe plaat. Tijd voor wat anders van mevrouw Welch, en dus verken ik nu het eveneens prachtige 'Hell Among the Yearlings'. Welch had ook toen al een fabelachtige stem, en wordt perfect bijgestaan door David Rawlings. Dit is muziek zoals ik het graag hoor; vertederend tot op het bot.

avatar van Cor
4,0
Cor
Bij de eerste beluistering kun je nog even denken: "Is dit het nou?" Maar dan nestelen de tijdloze liedjes, die zo prachtig worden gezongen, zich in je hoofd en kun je niets anders dan toegeven dat ook dit 2e Welch-album van een prachtige schoonheid is. Nu op naar 'Time (The Revelator)'.

avatar van Fingertippie
4,5
Na eerst Revival en daarna The Harrow and The Harvest aangeschaft te hebben, was dit de 3de CD van Gillian Welch. Na de eerste keren beluisterd te hebben, dacht ik is dit het, het meer van het zelfde. Echter na meerdere keren beluisteren krijgt deze een eigen plaats en ontdek ik de schoonheid van dit album.

avatar van Rounder
5,0
Het prachtige gitaarspel van Dave Rawlings is een lust voor het oor.
Vrij inwisselbaar voor elk ander album van Welch.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:02 uur

geplaatst: vandaag om 20:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.