menu

Kelly Lee Owens - Inner Song (2020)

mijn stem
3,72 (86)
86 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic / Pop
Label: Smalltown Supersound

  1. Arpeggi (4:45)
  2. On (5:57)
  3. Melt! (3:34)
  4. Re-Wild (3:42)
  5. Jeanette (6:14)
  6. L.I.N.E. (3:47)
  7. Corner of My Sky (7:27)

    met John Cale

  8. Night (5:10)
  9. Flow (4:54)
  10. Wake-Up (4:26)
totale tijdsduur: 49:56
zoeken in:
avatar van -SprayIt-
4,0
Zeer benieuwd! Haar vorige album is geweldig.

avatar van Mjuman
-SprayIt- schreef:
Zeer benieuwd! Haar vorige album is geweldig.


Mijn nr 1 van 2017, dus dit wordt er zeker 1 voor het lijstje. Deze Kaitlyn Aurelia Smith - The Mosaic of Transformation (2020) trouwens ook

avatar van Masimo
Mjuman schreef:
(quote)


Mijn nr 1 van 2017, dus dit wordt er zeker 1 voor het lijstje. Deze Kaitlyn Aurelia Smith - The Mosaic of Transformation (2020) trouwens ook
Album van Kelly Lee Owens is helaas wel uitgesteld. Zie ook bandcamp: *NOTE: Postponed to August 28th due to covid-19*

avatar van Chronos85
Vandaag op Spotify e.d.

avatar van Grizzly Bear
Yes!

Sinds ik haar heb gezien als (mijn) festivalopener op BKS, heb ik een zwak voor deze dame. On klinkt alweer lekker!

avatar van Poles Apart
Hey, John Cale doet mee! Zingt ie en/of speelt ie mee? Heeft zelf ook een nieuw album in aantocht overigens.

avatar van dix
dix
En dat derde nummer, zou dat een cover van deze zijn?
Met uitroepteken en al lijkt het haast wel een verwijzing.

avatar van -SprayIt-
4,0
Weer zeer goed, eerste luisterbeurt stemt mij gelukkig. Weer diep, sfeervol en uiterst gelaagd.

avatar van creep
4,0
Poles Apart schreef:
Hey, John Cale doet mee! Zingt ie en/of speelt ie mee? Heeft zelf ook een nieuw album in aantocht overigens.

Zingt ieder geval, nummer was al voor het album uit als losse track.

Meer ingetogen dan haar vorige album wat toepasselijk is met de gedachten dat dit veel meer inspeelt in haar (vroegere) werk als hulpverpleegkundige op een kanker afdeling wat naar voren kwam in interviews voor dit album. Voor de rest alles wat de eerste zo geweldig maakt is hier weer, de rare halve techno club breaks, de langzame bouwende electronische nummers en zijwaartse uitstapjes naar indie-pop. Allemaal wat meer instrumentaal dan de eerste plaat maar het is een stuk meer gelaagd dan die plaat.

Cale nummer is misschien wel het hoogtepunt, zijn half vergaande stem past prachtig bij het monotone ritme eronder dat zich langzaam opbouwt.

avatar van herman
4,0
Cale zingt ook nog eens in stukken in het Welsh. Ik versta er niets van, maar het klinkt wel erg indrukwekkend. Sowieso is het wel een erg fraai nummer met een wat mystieke sfeer.

Op het eerste gehoor weer een fraai album van KLO, die opent met een verrassende cover van Radiohead's Weird Fishes/Arpeggi. Toevalligerwijs al de tweede al dit jaar, maar waar ik die van Lianna LaHavas wat oppervlakkig vindt, werkt het hier wel goed. On, Melt! (volgens mij geen Siouxsie-cover) en Night zijn ook al een tijdje te beluisteren en zeker die laatste vind ik erg goed.

De rest van het album maakt ook een sterke indruk, heel warm en persoonlijk.

avatar van Noere
3,0
Iets te veel middle of the road house beats wel.. Dat nummer met Cale is dan wel weer goed.. voorlopig niet beter dan de vorige

avatar van stoepkrijt
4,0
Het duurde even voor ik het doorhad, maar toen de gelijkenissen wel érg lang aanhielden snapte ik dat Arpeggi een cover was van het Radiohead-nummer. Interessante cover wel, maar de nummers die erop volgen maken meer indruk bij de eerste beluistering(en).

Singles On en Night hebben mij ertoe verleid dit hele album eens te checken. Voor iemand die elektronische muziek niet echt in zijn systeem heeft zitten wil dat heel wat zeggen, dus On en Night zijn alvast twee voltreffers.

Jeanette komt ook al direct goed binnen (de uptempo tracks liggen me wel), Flow intrigeert behoorlijk door zijn uitgesproken sound en Wake-Up is een schitterend lieflijk slotstuk. Die luister ik straks nog even voor het slapengaan. Gezien de titel heeft Kelly dit nummer vast niet zo bedoeld, maar soit.

Inner Song maakt een goede eerste indruk.

avatar van dafit
4,0
Uit mijn tweewekelijkse nieuwsbrief over de beste nieuwe popmuziek (aanmelden kan hier)

Jaarlijks verschijnen er enkele danceplaten die ook in indiekringen omarmd worden. In 2018 waren dat Against All Logics 2012-2017 waarop Nicolas Jaar vrolijk aan de haal ging met samples en Jon Hopkins Singurlarity waarop techno en (neo)klassieke muziek elkaar ontmoetten. Een van de niet te missen danceplaten van dit jaar is zonder twijfel Inner Song van de Welshe Kelly Lee Owens, met wie Hopkins vorig jaar samenwerkte.

Ook op dit warmbloedige, sfeervolle dance-album komen meerdere muziekstijlen samen. De dromerige zang van Owens, die wat aan Julee Cruise doet denken, smelt prachtig samen met organisch klinkende elektronica en spannende beats. Slechts een enkele technotrack, zoals Melt!, is primair voor de dansvloer bedoeld. Regelmatig blijven beats nagenoeg achterwege, zoals op het hypnotiserende L.I.N.E., Re-Wild en Corner Of My Sky. Het is spannende, duistere muziek die vast in series of films zal opduiken.

Op andere tracks valt meer te beleven. Zo klinken op Jeanette echo’s door van het al bijna 25 jaar oude In Sides van Orbital: het is gelaagde, warme en zeer melodieuze dancemuziek. On en Night zijn de twee killer tracks met de grootste spanningsboog, waarop de elektronische muziek van kleur verandert als een eikenboom in de nazomer. ‘It feels so good to be alive’, zingt Owens met aanzwellende, langzaam in galm verdrinkende dromerige stem op Night, waarna beats en elektronica vrij spel krijgen. Met Inner Song geeft Kelly Lee Owens 'dreamhouse’ - ooit in het leven geroepen door Robert Miles’ Children - een nieuwe betekenis.

avatar van Mjuman
Moest er gisteren - in Plato - achterkomen dat dit, aanvankelijk uitgestelde, album afgelopen weekend was uitgekomen. CD kopen doe ik niet meer, kon gelukkig Tidal aanslingeren om het album te beluisteren; inmiddels driemaal gedaan en ik neem m'n virtuele hoed af. Fijn album, absoluut jaarlijstjesklasse; haar albumdebuut was dat ook al - de (gekleurde)dubbel-lp - "limited edition" - staat inmiddels in bestelling. Warm aanbevolen!

avatar van Zwammer
3,5
Hier staan een aantal puike songs op, al weet het mij nog niet zo te betoveren als haar debuut. On en Night vind ik prachtig en ook Arpeggi weet me goed te bekoren. Wel vind ik de overgang van track 1 naar track 2 wat te hak op de tak. Voorlopig 4*. En trouwens, moeten jullie bij het nummer Jeanette ook zo denken aan George Fitzgerald? Dat nummer zou qua sound en structuur uitstekend passen op zijn Fading Love album.

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Nieuwe video voor single Corner of My Sky, met Michael Sheen:

Kelly Lee Owens - Corner Of My Sky ft. John Cale

avatar van deric raven
4,0
De werkervaring die Kelly Lee Owens heeft opgebouwd als hulpverpleegkundige in een ziekenhuis voor kankerpatiënten beluister je treffend terug in haar overtuigende gelijknamige debuut uit 2017. Deze singer-songwriter uit Wales gebruikt de elektronica als verlengstuk voor haar geleefde emoties, die ze uitwerkt tot een sfeervolle collage aan prachtige verstillende songs. Je hoort de berusting, en de liefde voor de medemens terug in de zalvende, zelfverzekerde tracks die je mee laten zweven in een pijnloze wereld. Eigenschappen die goed te pas komen als ze langs een bed iemands steun en toeverlaat moet zijn, en die ze perfect weet te koppelen aan deze creatieve vorm van ontspanning. Zo goed zelfs dat ze de doordachte keuze maakt om de zorg definitief vaarwel te zeggen en zich professioneel op de muziek te richten.

Toch is het een lange afgelegde weg om tot dit startpunt te komen. Het succes komt niet zomaar uit de lucht vallen, en Kelly Lee Owens is zeker geen gehypet van de straat geplukt sterretje. De eerste tien jaar voor haar soloplaat zijn vooral gericht op het doelbewust onderzoeken van de mogelijkheden die het muzikantenleven haar te bieden heeft. Een nuttige leerzame periode waarin ze aan de slag gaat als bassist bij het indierock gezelschap The History of Apple Pie. Na het goed opgepakte Out of View verlaat ze in 2014 de band, om zich te bezinnen op haar volgende stappen. Daniel Avery en James Greenwood laten haar kennismaken met de veelzijdige mogelijkheden van de elektronica, wat in 2016 resulteert in de EP Oleic, de basis voor Kelly Lee Owens.

De gewaagde cover van Radioheads Arpeggi laat al horen dat ze op Inner Song kiest voor een harder en kil dance geluid. Verrassend, want juist die pakkende ritmische dromerigheid van het origineel sluit naadloos aan bij de sound waarmee ze zichzelf drie jaar geleden bij het grote publiek introduceerde. Probleemloos voegt ze er een forse dosis aan geschoolde diepgang aan toe, waarna het halverwege totaal los lijkt te komen van de zwaartekracht en diepe techno klanken gecombineerd met luchtige ambient er een onvoorspelbare zwartduister kader omheen weeft. Wat een geweldige opener van Inner Song, en wat zal Thom Yorke zich geprezen voelen met hoe Kelly Lee Owens er zoveel eigenheid in weet te stoppen, zonder aan de magie van dit pronkstuk te komen.

De zachtheid heeft plaats gemaakt voor een volwassen goddelijk geluid. Vanaf On hoor je een volgroeide zangeres terug die door haar dromerige zang de pulserende geluidsgolven alle onverwachte richtingen op dirigeert. Een universele bevruchting van dreampop met Daft Punk klinkende nineties house waarmee ze echt keihard toeslaat. Jeanette heeft zelfs een overtuigende old-school new wave opbouw die hier probleemloos op aan weet te sluiten. Het is zo zonde dat deze release van eind lente tot over de zomer heen getild wordt. Het is een plaat die tevens de afgedwongen eenzaamheid van de Silent Disco in het Corona tijdperk zo weet te benadrukken. Op gepaste afstand in je eigen beschermde wereldje helemaal los gaan op hypnotiserende ritmes en voortbewegende beats.

Kelly Lee Owens offert zelfs haar kenmerkende stem op, en laat veel beperkter haar vocalen voor zich spreken. Ze bezit de mogelijkheid om je te bedwelmen, zeg maar gerust te verleiden. Hoe ongemakkelijk moet de luisteraar zich voelen als Kelly Lee Owens als een mysterieuze minnaar opeens de kamer vervuld met haar sensualiteit. Het is een gewaagde keuze om dit niet verder uit te spelen, en te zorgen voor een juiste balans tussen prikkelende zwoele zang en hevig toeslaande instrumentale clubtrance. Inner Song geeft dan ook al haar geheimen en wendingen vrij. Er gebeurt zoveel, wat je niet allemaal kunt omvatten. De tracks lijken opgebouwd in minuscule kleine individuen die zich door de dreunende begeleiding voortbewegen om te kristalliseren in een grotere eenheid.

Het is bijzonder dat avant-garde goeroe John Cale zijn medewerking verleent aan Corner of My Sky, al moet ik helaas wel concluderen dat dit stukje gesproken ambient meditatie het beste tot zijn recht komt met de koptelefoon op. Dan pas dringt de sombere postpunk instrumentatie pas goed je poriën binnen. John Cale heeft nog steeds die huiveringwekkende doortastbare diepe stem. De experimenteerdrift die tot hemelse hoogte leidt is vervolgens een triomfantelijke fel brandende kaars die steeds meer in kracht afneemt. Als uiteindelijk het vlammetje weer begint te schitteren wordt echter niet meer die vurigheid bereikt waarmee Inner Song zo belachelijk sterk mee weet te openen.

Kelly Lee Owens - Inner Song | Electronic | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Mjuman
Prima werk Deric, dit album is een van mijn faves dit jaar

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Wat een heerlijk avondplaatje zeg! De singles vond ik niet allemaal overtuigend, maar vallen op hun plaats op het album. De albumtracks zijn echter over het algemeen wel favoriet hier.

avatar van overmars89
4,5
Was overgehaald door de track "Arpeggi" om dit album is goed te beluisteren. De wat poppy tracks met de vocals van Kelly Lee verbaasde me ergens, maar weten het bij mij toch goed te doen. De grootste kracht van haar muziek ligt toch wel in de progressie van de producties. Hele dikke beats. Zo te lezen moet ik haar eerste album maar is goed checken.

avatar van overmars89
4,5
Dit album heeft me de afgelopen maanden bij de lurven gegrepen. Dit gaat sowieso hoog in mijn eindejaarslijst komen. Knap toch hoe eigen dit allemaal is. De enige track waar ik niet helemaal van ondersteboven van ben is tevens het langste nummer op de plaat is Corner Of My Sky. Wel, hij stoort al een stuk minder dan in het begin dus misschien ga ik het werk met een aantal weken fantastisch vinden

4,5
Dim
Verslavende bliepjesplaat; mist net een elementje om perfect te zijn, maar veel scheelt het niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:53 uur

geplaatst: vandaag om 13:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.