menu

Damien Jurado - What's New, Tomboy? (2020)

mijn stem
3,51 (79)
79 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Mama Bird

  1. Birds Tricked Into the Trees (2:14)
  2. Ochoa (3:10)
  3. Alice Hyatt (2:42)
  4. Arthur Aware (3:23)
  5. Francine (2:30)
  6. Fool Maria (4:14)
  7. When You Were Few (2:42)
  8. Sandra (2:42)
  9. The End of the Road (3:07)
  10. Frankie (2:46)
totale tijdsduur: 29:30
zoeken in:
avatar van spoon
3,0
Nou, nou, Damien heeft er zin in!

Zoals altijd: benieuwd..

avatar van Venceremos
3,0
Birds Tricked Into the Trees maakte al deel uit van de setlist vd vorige tour: prima song al geef ik de akoestische versie nog even de voorkeur.

avatar van VladTheImpaler
3,5
Birds Tricked Into the Trees vind ik in ieder geval al fijn en vertrouwd klinken. Wel een vrij kort album weer.

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Wel een spuuglelijke albumcover zeg. Maar muzikaal gezien zijn de verwachtingen hoog. De afgelopen drie platen waren echt geweldig. Wil nog wel verder in zijn discografie snuffelen, maar als ie elk jaar een plaat uitbrengt gaat dat niet gebeuren natuurlijk.

avatar van VladTheImpaler
3,5
Tweede single; Damien Jurado - "Alice Hyatt" (Art Track) - YouTube

Deze is echt wel weer een pareltje.

avatar van vinylbeleving
3,0
Mausie schreef:
Wel een spuuglelijke albumcover zeg. Maar muzikaal gezien zijn de verwachtingen hoog. De afgelopen drie platen waren echt geweldig. Wil nog wel verder in zijn discografie snuffelen, maar als ie elk jaar een plaat uitbrengt gaat dat niet gebeuren natuurlijk.


Oke, niet de meest prachtige albumcover, maar toch ook weer niet zo spuuglelijk? Niet lelijker dan de albumcover van The Horizon Just Laughed wat mij betreft. Maar als de muziek op dit album ook maar in de buurt komt van dat album, ben ik weer helemaal om. Dat was echt mijn zomeralbum van 2018. De eerste single klinkt alweer mooi. Een klein liedje met prachtig orgelwerk. Benieuwd naar het album!

avatar van brt
brt
Pfff, al weer een nieuwe Jurado.. Hoe goed de albums ook, ik vind het wel fijn als er minstens 2 jaar tussen releases van dezelfde artiest zitten. Dat geeft de luisteraar ook de kans uit te kijken naar een volgend album, en de maker kan wat kritischer zijn op wat ie wel en niet uitbrengt.
Daarmee zeg ik niet dat dit slecht gaat worden, maar ik hoop niet dat ie op de Mark Kozelek-tour qua output (en niveau). Daar is de nieuwsgierigheid bij mij ook volkomen verdwenen.

avatar van Venceremos
3,0
Dat gevoel herken ik. Deze de afgelopen dagen bijna dagelijks voorbij laten komen en er beklijft weinig. Vanaf #4 is het een wat eenvormige overload die qua stijl overigens meer de kant van The Horizon Just Laughed uit 2018 op gaat dan die van zijn laatste plaat.

avatar van Tonio
3,5
Ben het wel een beetje met voorgaande twee reacties eens. En hoewel hij nooit meer het niveau van zijn - in mijn ogen - beste albums haalt (de periode 2000-2006), is het toch een aangedaan album. In de toekomst zal blijken hoe slijtvast dit is ... Om te beginnen 3,5 ***

3,0
3,0 voor Damien dit keer. Niemandalletjes. Mooie nummers maar zoals anderen ook al aangegeven hebben: het beklijft helemaal niet.

4,5
Laat ik met het positieve beginnen: de albumhoes is prachtig en What's New, Tomboy? bevat drie schitterende nummers, in het bijzonder 'Arthur Aware' en 'The End of the Road'. Echter als geheel is het album veel minder sterk dan met name voorganger 'In the Shape of a Storm', 'Visions of Us on the Land ' en 'Brothers and Sisters of the Eternal Son'. Jammer, het is veelal niet pakkend genoeg, soms zelfs vermoeiend.

Ook de productie is te weinig gedetailleerd en muffig, valt mij op. Alsof er een mistige deken over de muziek hangt. Dat was deels op 'Visions of Us on the Land' ook het geval. Dat is zeer spijtig, want zijn muziek zou zoveel meer sprankelen wanneer de opnames helderder en ruimtelijker klinken. Jurado's oeuvre schreeuwt om een betere productie. Gek genoeg klonk 'In the Shape of a Storm' juist wel weer opvallend goed. 3 sterren derhalve.

avatar van philtuper
3,5
vinylbeleving schreef:
Oke, niet de meest prachtige albumcover, maar toch ook weer niet zo spuuglelijk? Niet lelijker dan de albumcover van The Horizon Just Laughed wat mij betreft.


Ehh, ik vond de albumhoes van The Horizon Just Laughed juist heel mooi. En dat zeg ik als vormgever. Denk dat het een smaakkwestie is. Deze hoes vind ik ook helemaal niet verkeerd. Vorige twee albums vond ik geweldig. In mijn ogen minstens zo goed als zijn oudere werk.

avatar van Ducoz
3,0
Ik ben er nog niet kapot van.

Hij opend gigantisch met 'Birds Tricked Into The Trees', waarna er iets gebeurt en Jurado wat gemakzuchtiger te werk lijkt te gaan. Althans. Daarna voelt het gewoon een beetje als Jurado op de automatische piloot.

Waar hij natuurlijk wel mooie dingen doet, maar het gevoel bekruipt me dat ik het allemaal al wel van hem heb gehoord.. en dan net een slagje spannender ofzo.

De LP heb ik derhalve ook nog maar even opzij gezet en laat ik hem nog even dalen. Hij komt er wel en ook deze plaat zal weer een soort genieten zijn.. Rare vergelijking: het voelt een beetje alsof, na het aflopen van zijn contract bij Secretly Canadian(wat een top label is/was in mijn boekje en in de indie wereld inmiddels wel een soort major is) nu bij een eigen huis en tuin label(ik hou ook van Mama Bird, maar dat is een mini label)zit. Zoals een voetballer die eerst Eredivisie speelt en daarna zijn carriere afsluit bij een amateur ploeg. Ach we gaan het zien en horen.

avatar van philtuper
3,5
Ik zal er maar eens een cliché in slingeren: het is absoluut een groeiplaat. Eerste luisterbeurt dacht ik mwah. Tweede luisterbeurt plukte ik er al een paar mooi nummer uit (Alice Hyatt) en nu nestelen langzaam de andere nummers ook. Het zal niet zijn beste zijn, maar als je de man ooit live gezien hebt kan ik me nauwelijks voorstellen dat gemakzucht een woord is dat hij in zijn vocabulaire heeft.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Damien Jurado - What's New, Tomboy? - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Damien Jurado - What's New, Tomboy?
Damien Jurado imponeert met een ingetogen maar zeer smaakvol ingekleurd album dat soms uit de jaren 60 of 70 blijkt te stammen, maar dan toch weer stappen zet naar het heden

Damien Jurado is alweer toe aan zijn derde album zonder zijn vaste producer Richard Swift, die in de zomer van 2018 onverwacht overleed. Hij heeft ervoor gekozen om zijn vaste kompaan ook dit keer niet te vervangen, waardoor What’s New, Tomboy? is voorzien van een betrekkelijk sober, maar wel zeer fraai geluid. Het is een geluid dat herinnert aan de folk uit de jaren 60 en 70, al is een eigentijdse twist nooit heel ver weg. Damien Jurado weet al bijna 20 jaar een angstvallig hoog niveau vast te houden en daar slaagt hij ook weer in met het wonderschone What’s New, Tomboy? dat de potentie heeft om uit te groeien tot een van de beste albums van de Amerikaanse muzikant.

Het is, toch wel enigszins tot mijn verbazing, alweer twintig jaar geleden dat het Britse muziektijdschrift Uncut het album Ghost Of David van Damien Jurado uitvoerig bejubelde. Het kostte destijds nog wat moeite om het album te pakken te krijgen (in tijden voor de komst van de streaming muziekdiensten), maar ik kon me direct volledig vinden in de superlatieven van Uncut.

Ghost Of David is nog altijd mijn favoriete album van de Amerikaanse muzikant, al komen vrijwel alle andere albums die Damien Jurado heeft gemaakt heel dicht in de buurt. Het is inmiddels een flinke stapel albums die de muzikant uit Seattle, Washington, op zijn naam heeft staan, maar het zijn ook albums die stuk voor stuk net wat anders klinken, waardoor het altijd weer even afwachten is waar Damien Jurado mee komt.

What’s New, Tomboy? volgt op het uiterst ingetogen In The Shape Of The Storm, dat net iets meer dan een jaar oud is. Het was een album dat deels in het teken stond van de onverwachte dood van Damien Jurado’s vaste producer Richard Swift en die trieste dood ebt ook op What’s New, Tomboy? nog na. Damien Jurado heeft ook dit keer gekozen om geen producer in te schakelen en eert Richard Swift in het bijzonder fraaie Ochoa nog maar eens.

Ook What’s New, Tomboy? is een behoorlijk ingetogen album, zeker als je het vergelijkt met de rijk ingekleurde albums die Damien Jurado met Richard Swift maakte. Vergeleken met voorganger In The Shape Of The Storm kiest Damien Jurado op zijn nieuwe album echter weer voor een net wat voller geluid.

Wat direct opvalt bij beluistering van What’s New, Tomboy? is dat het album zich in een vrij laag tempo voortsleept en dat de songs van de Amerikaanse muzikant wat nostalgisch aandoen. In een aantal van de eerste recensies van het album wordt Nick Drake genoemd als vergelijkingsmateriaal en daar is wel wat voor te zeggen, al is het maar vanwege de speelduur van slechts 29 minuten, maar ook de sfeer op het album doet wel wat denken aan de grote albums van de Britse folkmuzikant.

Damien Jurado heeft de folk, die hij een aantal jaren had afgezworen, weer nadrukkelijk omarmt en maakt intieme muziek die overloopt van gevoel. Het is muziek die ook weer wat dichter tegen die op zijn vroege albums zit, maar zoals eerder gezegd klinkt ieder Damien Jurado album weer net wat anders.

What’s New, Tomboy? is een ingetogen album, maar de instrumentatie op het album is bijzonder smaakvol en gaat een bijzondere twist hier en daar niet uit de weg, bijvoorbeeld wanneer toch opeens synths of een stokoude ritmebox opduiken. Het album klinkt voor het overgrote deel folky, maar ook invloeden uit de psychedelica hebben hun weg gevonden naar het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant.

Net als het nog veel spaarzamer georkestreerde In The Shape Of The Storm, is ook What’s New Tomboy? weer een album dat de aandacht onmiddellijk opeist. Enerzijds door de emotievolle zang van Damien Jurado, maar anderzijds ook zeker door de instrumentatie die steeds net weer wat andere wegen inslaat en in alle gevallen uiterst trefzeker blijkt.

What’s New, Tomboy? is wat mij betreft het sterkste album van de drie albums die Damien Jurado na het overlijden van zijn kompaan Richard Swift maakte. Het album klinkt mooier en evenwichtiger, de songs zijn aansprekender en de zang raakt me net wat meer. Het is de zoveelste kroon op een inmiddels buitengewoon indrukwekkend oeuvre. Erwin Zijleman


avatar van vinylbeleving
3,0
Aardig album van Damien Jurado. Het voelt soms wat onaf en snel in elkaar gezet. Daarnaast doet dit album me qua opname wat denken aan Elliott Smith, door de de lo fi vibe die er omheen hangt. Zoals al is aangehaald beklijven de liedjes niet echt. Alleen bij Alice Hyatt veer ik echt op. Misschien zit een meesterwerk als The Horizon Just Laughed nog wel in het vat, maar dat is deze What's New, Tomboy? niet. Hij kan zoveel beter.

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Damien Jurado heeft de lat erg hoog gelegd voor zichzelf, aan de reacties hier te zien. Ook mijn verwachtingen waren hooggespannen. In tegenstelling tot de algemene consensus hier, worden die verwachtingen bij mij wel grotendeels waargemaakt. Net als de voorganger is dit een minimalistische plaat geworden en dat bevalt mij goed. Hij weet zoveel sfeer te creëren met zo weinig. Ik ben gewoon een sucker voor zijn stem en verfijnde gitaarspel. Toegegeven, het niveau van de drie platen hiervoor wordt waarschijnlijk niet gehaald. Maar ik zit wel weer keihard te genieten in het zonnetje in de tuin met deze plaat door mijn oordoppen.

avatar van Venceremos
3,0
Lelijke drummachine die het mooie When You Were Few komt vergallen.

avatar van Juveniles
4,0
niet zo bekend met het werk van Damien Jurado, wat is dit mooi!

avatar van vinylbeleving
3,0
Juveniles schreef:
niet zo bekend met het werk van Damien Jurado, wat is dit mooi!


Oh dan heb je nog zoveel moois te ontdekken!
De beste man heeft werkelijk schitterende albums gemaakt!

avatar van Venceremos
3,0
En je stapt op de laagste trede in, gaat alleen nog maar een mooiere reis worden.
Riemen vast!

avatar van spoon
3,0
Uiteraard altijd prettig om naar nieuw werk van Damien te luisteren. Dit album klinkt mij echter wat inspiratieloos...inderdaad weinig beklijvend.

Ik hoop dat er niet een hele reeks van dit soort (makkelijke) albums aankomt.

avatar van Venceremos
3,0
De vorige was al wat hit-miss met materiaal dat stilistisch niet op Horizon paste. Deze nummers kunnen er daarentegen wél op, zij het als de doorgaans nauwelijks gedraaide bonus-CD.

avatar van AOVV
3,0
Na In the Shape of a Storm, dat vorig jaar uitkwam, is dit het tweede album op rij dat onder het halfuur klokt van deze Amerikaanse singer-songwriter. Het verlies van producer en boezemvriend Richard Swift laat zijn sporen nog steeds na; in de vorm van Ochoa brengt Jurado een fraai eerbetoon aan Swift.

De draad terug oppikken na het verlies van een naaste kan erg moeilijk zijn, en Jurado lijkt daar nu mee te worstelen. De rijke arrangementen van zijn laatste platen met Swift aan de knoppen zijn hier afwezig, al is deze plaat wat meer opgesmukt dan diens voorganger, die helemaal terugging tot de essentie, en bij mij ook feller binnenkwam op die manier. Begrijp me niet verkeerd, ik mag erg graag luisteren naar deze man, die ook hier weer enkele pareltjes laat horen (Birds Tricked Into the Trees, Alice Hyatt, The End of the Road), maar het merendeel van de songs klinkt me wat inspiratieloos in de oren, alsof het vat stilaan af is, wat geen schande zou zijn.

Ik geloof rotsvast dat Jurado nog enkele straffe platen in zich heeft, maar ook dat hij deze periode even nodig heeft om te rouwen en te herbronnen, wat hij op erg introspectieve wijze doet. Jurado is ook nog maar 47 jaar, dus hopelijk ligt er nog een lang leven voor hem in 't verschiet, met voorspoed in zijn eigen leven, en nog een aantal mooie albums. Helaas was het zijn vriend Richard Swift niet gegund.

3 sterren

avatar van jurado
4,0
Mausie schreef:
Damien Jurado heeft de lat erg hoog gelegd voor zichzelf, aan de reacties hier te zien. Ook mijn verwachtingen waren hooggespannen. In tegenstelling tot de algemene consensus hier, worden die verwachtingen bij mij wel grotendeels waargemaakt. Net als de voorganger is dit een minimalistische plaat geworden en dat bevalt mij goed. Hij weet zoveel sfeer te creëren met zo weinig. Ik ben gewoon een sucker voor zijn stem en verfijnde gitaarspel. Toegegeven, het niveau van de drie platen hiervoor wordt waarschijnlijk niet gehaald. Maar ik zit wel weer keihard te genieten in het zonnetje in de tuin met deze plaat door mijn oordoppen.
Niets aan toe te voegen, wederom prima plaat van mijn favoriete hedendaagse singer-songwriter.

avatar van Wickerman
3,5
Niet zo overdonderend als zijn vorige plaat die voor mij het beste van 2019 was, maar zeker een hele goede plaat die prettig weg luistert. Alleen, wat staat er nou precies op? De nummers gaan iets teveel naar de achtergrond.

Zack
Alweer een Jurado. Ik heb er zelf 3 , maar het is/wordt me vaak wat teveel van hetzelfde of het blijft niet hangen.

4,5
Eerlijk is eerlijk: 'What's New, Tomboy?' heeft na recente luisterbeurten fors aan kracht gewonnen. Eerder wat over het hoofd geziene pareltjes, openbaren zich nu plots wel.

Kennelijk loont het ook nu om een album even terzijde te leggen, alvorens hem later weer te beluisteren, soms vele jaren later. Mijn initiële kritiek dat het wat muffig geproduceerd zou zijn, is naderhand ook wat vreemd. Wat bezielde mij? Kortom: 'What's New, Tomboy?' is toch zeer de moeite waard en kan zich op z'n minst meten met andere albums van de laatste jaren. En dan zeker met opvolger 'The Monster Who Hated Pennsylvania'. Gelukkig trok Damian de kwalitatieve lijn door, met de ware voltreffers van dit jaar en vorig jaar. Ik ben dan ook benieuwd hoe de fans van het eerste uur - en een wellicht bijkomstige voorkeur voor de eerste albums -tegen de recente Jurado platen aankijken..

De mooie hoes nodigt uit om hem op LP in huis te halen. Starend naar het sfeervolle huis, klinkt de muziek nog beter.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:58 uur

geplaatst: vandaag om 14:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.