menu

The Beths - Jump Rope Gazers (2020)

mijn stem
3,64 (38)
38 stemmen

Nieuw-Zeeland
Pop / Rock
Label: Carpark

  1. I'm Not Getting Excited (2:42)
  2. Dying to Believe (3:34)
  3. Jump Rope Gazers (5:12)
  4. Acrid (4:06)
  5. Do You Want Me Now (4:16)
  6. Out of Sight (3:39)
  7. Don't Go Away (4:10)
  8. Mars, the God of War (2:53)
  9. You Are a Beam of Light (3:50)
  10. Just Shy of Sure (4:24)
totale tijdsduur: 38:46
zoeken in:
avatar van musicfriek
3,5
Hallo, wat een openingstrack zeg, zo begin je een album! De singles vind ik beiden zeer aanstekelijk en wat een fijne zangeres heeft deze band. Mijn interesse is gewekt.

*zet I'm Not Getting Excited op repeat*

avatar van coldwarkids
Zelden zo'n perfect fragiel nummertje als Out Of Sight gehoord.

avatar van blur8
4,5
En nu is er album #2, met na 3 fijne singels nog 7 pareltjes. Afwisselend gitaargeluid, tokkelend of gierend, met spaarzame ondersteunende synths en vooral bergen achtergrondkoortjes en samenzang. Het is het totaalpakket wat het zo fijn beluisterbaar maakt.

ElisaBeth schrijft van die verraderlijke rammelpop songs, altijd met een aantrekkelijke twist of break die je niet bij eerste beluistering hoort. Bijvoorbeeld ‘Out of Sight’ : begint breekbaar en na een paar minuten klinken toch weer raw vibrerende gitaren.

Speelplezier gecombineert met strak gecomponeerde songs met kop en staart. En dat de verrassing ten opzichte van het eerste abum vanzelfsprekend nu iets minder is maakt voor luisterplezier niet uit. Verrukkelijk cadeau uit Nieuw Zeeland.

avatar van oftewel
4,5
De Beths geven een meer dan prima invulling aan die altijd lastige tweede plaat. En het goede nieuws is dat vanaf nu de concerten een stuk langer kunnen duren Ik wordt echt super blij van deze plaat. Wat me opvalt is dat ze op hun mooist klinken als ze heel klein en rustig blijven. Ik hou er niet van om vergelijkingen te maken met bands die dertig jaar geleden platen hebben gemaakt maar na de eerste keer luisteren kreeg ik heel sterk de neiging om The Sundays (Reading Writing and Arithmetic) op te zetten. Maar de Beths zijn zichzelf en helemaal 2020. Ik ben in ieder geval erg onder de indruk. Wat een top band zeg!

avatar van WoNa
4,5
De eerste kennismaking verliep ook bij mij via het eerste nummer op de plaat. De soort die me van mijn stoel kan blazen. De absolute perfectie in alternatieve rock pop. De rest van het album komt regelmatig voorbij. Het oordeel komt binnenkort.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Beths - Jump Rope Gazers - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Beths - Jump Rope Gazers
Wat je van ver haalt is niet altijd lekkerder, maar het gaat absoluut op voor de muziek van de Nieuw-Zeelandse band The Beths, die ook op hun tweede album weer goed zijn voor genadeloze verleiding

Het debuut van de Nieuw-Zeelandse band The Beths hoort wat mij betreft bij de leukste albums van 2018, waardoor ik met hoge verwachtingen uitkeek naar album nummer 2. Dat album is er nu en borduurt deels voort op het zo energieke en aanstekelijke debuut. Aan de andere kant hebben The Beths hun geluid verrijkt met net wat meer ingetogen songs, die niet zo energiek, maar wel net zo verleidelijk zijn als de uptempo songs. De Beths jagen er in 38 minuten tien songs doorheen en ze zijn allemaal even leuk, aanstekelijk en onweerstaanbaar. Het debuut van de band liep over van de belofte en die wordt waargemaakt met album nummer 2.

In de zomer van 2018 maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van de Nieuw-Zeelandse band The Beths. Future Me Hates Me vond ik zo leuk en zo onweerstaanbaar dat het debuut van de band uit Auckland in december van het betreffende jaar opdook in mijn jaarlijstje en daar sta ik nog steeds volledig achter.

Alle reden dus om uit te kijken naar het tweede album van de Nieuw-Zeelandse band en dat album verscheen deze week. Jump Rope Gazers volgt op twee jaren waarin er van alles veranderde in het leven van de leden van The Beths. Door het succes van het debuutalbum kon worden gekozen voor een leven als professioneel muzikant en volgde een lange periode waarin podia in alle uithoeken van de wereld werden beklommen. Al die nieuwe levenservaring heeft zijn sporen nagelaten op Jump Rope Gazers, dat terugkijkt op het niet altijd makkelijke bestaan van een muzikant op tournee, maar ook de successen viert.

The Beths leggen op hun tweede album net wat andere accenten, waaronder de keuze voor een aantal wat meer ingetogen songs, maar Jump Rope Gazers gaat ook verder waar het uitstekende Future Me Hates Me twee jaar geleden ophield. Het feest van herkenning is het duidelijkst in de wat meer uptempo songs, waarin The Beths ook dit keer driftig strooien met aanstekelijke gitaarloopjes, memorabele melodieën en refreinen, onweerstaanbare koortjes, een punky attitude en natuurlijk de uitstekende zang van frontvrouw Elizabeth Stokes, die de onweerstaanbare popliedjes van de band naar een nog wat hoger plan tilt.

Het riep twee jaar geleden bij mij associaties op met de muziek uit de jaren 90 van Throwing Muses, The Bangles, Belly, Juliana Hatfield, The Sundays, Magnapop, The Cranberries en The Cardigans, om de belangrijkste namen maar eens te noemen. Het zijn ook de namen die het vaakst opduiken bij beluistering van Jump Rope Gazers.

Toch is het tweede album van The Beths zoals gezegd geen kopie van het debuut van de band. Het tweede album van de band uit Auckland klinkt net zo fris en onbevangen als het terecht bewierookte debuut, maar de band heeft zich ook ontwikkeld. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal nog wat hechter, maar Jump Rope Gazers is in muzikaal en vocaal opzicht ook net wat interessanter dan het debuut van de band. Dat hoor je in de uptempo songs op het album, maar je hoort het vooral in de songs waarin The Beths wat gas terugnemen.

Het zijn songs die keer op keer prachtig zijn ingekleurd, die prachtig worden gezongen door Elizabeth Strokes en die wat melancholie toevoegen aan alle zonnestralen in de muziek van The Beths. Omdat het tempo op Jump Rope Gazers vaak wat lager ligt dan op het debuut van de band is het niet zo’n brok ruwe energie als dit debuut, maar in de uptempo songs gaat de band er nog altijd vol tegenaan en worden geen concessies gedaan, terwijl de wat meer ingetogen songs strooien met prachtige klanken.

Persoonlijk bevat de dynamiek op het tweede album van The Beths me wel. De uptempo songs zijn nog net zo onweerstaanbaar als die op Future Me Hates Me, maar de net wat minder uitbundige songs vroegen een mooie extra dimensie toe aan de muziek van The Beths, die wederom de soundtrack voor een mooie zomer hebben aangedragen. Wat is dit toch een leuke band. Erwin Zijleman

avatar van WoNa
4,5
De waardering heb ik zo juist een halve * omhoog gedaan. Deze plaat blijft groeien en inmiddels sluit ik de volle mep niet meer uit.

3,0
Album opent lekker met een nummer dat ook op hun vorige had kunnen staan.
Daarna gaat het tempo wat naar beneden en wordt het voor mij wat minder interessant. Niet slecht. Soms een leuk nummer. Jammer

Gast
geplaatst: vandaag om 18:35 uur

geplaatst: vandaag om 18:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.