Zo het is me gelukt! Met een bang hartje heb ik om praktische redenen hem op twee zittingen uitgezeten. En ondanks er (zoals eerder vermeld) voor mij rampzalige nummers tussen zitten, zijn er toch ook een paar nummers die heel fris aandoen, en bijna even mooi klinken als de originele mixes.
Zoals vielip me al liet weten is Still of the Night een zeer geslaagd begin. Doordat ze met deze de boel in gang steken, kan ik best geloven dat er mensen zijn die het totaalplaatje fantastisch vinden. Waarom het dan zo verschilt tegenover een aantal andere nummers, mij een raadsel. Productie is hier echt top!
Best Years heb ik al van review voorzien. De effecten op de backings tijdens het refrein doen me telkens "cringen".
Tell Me How begon niet fameus. Op Forevermore begint dat met die eerder zware riff die het liedje meteen opentrekt en je meegezogen wordt in het geheel. Hier zit er een stukje zang voor. Waarschijnlijk om het toch wat nieuw te doen klinken, aangezien dit een van de recentere nummers is. Niet nodig voor mij. Opnieuw die effecten in de tweede helft van het liedje zijn niet nodig. Het nummer wordt in meerdere stukjes opgedeeld, waardoor het wat van z'n vaart verliest en een stuk langer is dan de originele versie. Niet verschrikkelijk slecht maar voor mij ook niet geslaagd.
Bij Love Ain't No Stranger was ik ook zo benieuwd/bang/nogal met de gedachte "oh laat dit niet slecht zijn" in m'n hoofd/... omdat dit een van de eerste Whitesnake liedjes was die ik kon meebrullen van begin tot eind. En zowaar! Wauw! Wat is dit ook weer goed gedaan zeg! Dit klinkt fris, nieuw, en vooral vreselijk goed. Van die gitaarsolo kreeg ik kippenvel. Dit klinkt zoals het hoort te klinken! Nieuw maar herkenbaar, en een prachtige instapper voor de nieuwe fans die Whitesnake zouden ontdekken met deze release.
Met All or Nothing heb ik een haat liefde verhouding. Op mijn cd die ik in 2009 gekocht had vanwege de 25e verjaardag van dit album, staat de Amerikaanse mix er volledig en als eerste op. Tegen dat ik de onvolledige (tja...) lijst van de UK mix beluisterde, vond ik All or Nothing eerder saai, en skipte ik het nummer zeer vaak. Maar wat bleek? Op de UK mix zit er in het refrein een keyboard door, waardoor het liedje meteen veel beter klonk voor mij! Ik hoopte heel hard dat de keyboards er hier dus ook weer bij gingen zitten. Jammer genoeg hoorde ik ze niet (of heel ver, maar ik kan me het inbeelden ook). De keyboard solo is wel weer van de partij! Ondanks het jammerlijke gemis aan keyboards in het refrein, vond ik deze toch ook weer mooi herwerkt. Beter dan de US mix, stukken minder dan de UK versie.
Bij Give Me All Your Love hoor ik meteen dat dit 'm niet wordt. Die gitaren vind ik echt niet goed klinken. Naar mijn idee hebben ze hier met de gitaar teveel gewild om net dezelfde klank als op 1987 te krijgen. En wat. is. dat vreselijke riedeltje na "...tonight"? Past hier helemaal niet bij. Precies of ze een effectje uit een oude rommelige doos met willekeurige ongebruikte ideeën hebben gehaald. Drums klinken hier weer dof.
Can't you Hear the Wind Blow is origineel ook een fantastisch nummer. Trekken ze het omhoog in deze mix of laten ze het vallen? Mijn eerste idee was het tweede. De vocals klinken hier helemaal anders als de rest op het album. Precies of hij een permanente filter op z'n stem heeft staan. Past zo helemaal niet op het album. Verder klinkt de rest van het nummer ook maar zo zo. Dit heeft ook geen meerwaarde voor mij.
Restless Heart heb ik vorige keer ook al aangehaald. Dit vind ik echt niet goed. Een gemiste kans om dit nummer op vinyl te scoren, want ik blijf het origineel toch wel heel goed vinden. Deze versie laat ik m'n platendraaier niet draaien. Die "ooh ooh ooohs" zijn doordat ik er nu vanaf het begin op let veel prominenter. Vreselijk. Maar vooral heel jammer.
Anything You Want kende ik niet, dus dit is de eerste versie van dit nummer dat ik te horen krijg. Na dit album zal ik de originele ook wel eens beluisteren! Klinkt op zich wel leuk. Niets speciaal aan de hand. Als ze dan toch minder gekende liedjes aanhalen, zou ik Dog van
Whitesnake - Live in the Shadow of the Blues(2006)veel beter vinden passen op The Rock album. Als DC begint te schreeuwen, begint het liedje wat aan kwaliteit in te boeten.
Aan Here I Go Again verspeel ik geen seconde meer. Genoeg versies om uit te kiezen, maar laat het aub deze niet zijn.
Judgement Day dan! Een hele andere insteek, die akoestische intro. Op zich niets mis mee, geeft een rustige aanloop vol anticipatie tot het liedje (hopelijk) zou ontploffen. Dat werd bij mij een (klein) beetje een anticlimax. Het liedje kabbelt eerder verder en heeft hier en daar ook iets op de achtergrond zitten dat het liedje niet ten goede komt. Het kabbelt allemaal wat voort zonder veel speciaal te doen, tot aan de solo. Dan ben ik weer mee met het verhaal. Jammer dat het een song lang duurt... Opnieuw zou ik zonder twijfelen kiezen voor het origineel.
He?! She Give Me? Was mijn reactie toen ik het liedje hoorde beginnen. Leuke verrassing, want Into the Light is naar mijn weten ook nog niet op lp uitgekomen. Ik vond het altijd leuk dat dit nummer opgedeeld was in 3 stukjes en zich opwerkt naar het wilder einde. Dit is hier ook aardig gelukt. Geslaagd zonder meer. Er zitten naar het einde van het nummer ook weer wat effecten op de gitaren en dat is op deze manier niet mijn cup of tea.
Een nummer van Restless Heart! Hier had ik na Restless Heart zelf weinig tot geen verwachtingen van. Toch is dit nummer geslaagd, en hebben ze er hier wel keyboards ingegooid die me wat zeggen! Waar ze de mystiek in Restless Heart wegjoegen hebben ze die hier wat teruggehaald. Oef. Dit had ik veel erger verwacht. Ik was zeker niet aan het huilen na Crying te horen
Can't Stop Now schopt je meteen wakker na het eerder rustige Crying. Wow! Klinkt ook weer zeer leuk! Deze ga ik zéker opzoeken in de oorspronkelijke versie! Klinkt voor mij als een nagelnieuw Whitesnake nummer die me doet swingen van begin tot eind. Hier word ik gelukkig van!
Always the Same was het eerste nummer dat ik van deze release had gehoord. Een nieuw WS nummer, altijd leuk! Een paar weken geleden was ik enthousiaster dan nu. Toch blijft dit een leuk liedje met de typische teksten.
Forevermore als afsluiter past zeer goed. Weet ik uit ervaring door het gelijknamige album. Hier past het ook, maar ik kan me niet van het idee ontdoen dat er veel meer liedjes zijn die een Rock album zouden kunnen afsluiten. Iets als Can't Stop Now! Dat je na het luisteren toch het gevoel hebt dat je echt hebt zitten rocken! Ook al heeft Forevermore zware stukken, een echte "rocker" is het niet. De mix is hier opnieuw wel goed gelukt. Staat op gelijke hoogte als z'n originele versie. Ze hebben hier weer veel dingetjes aan toegevoegd, maar het komt geslaagd uit de verf.
Als ik goed geteld heb kom ik aan 9 geslaagde mixes op 16. Helemaal niet fantastisch, maar wel beter dan ik verwacht had.