Michael Rother van Neu! en GURU GURU drummer Mani Neumeier oa deden aan dit project, en als je zulke onconventionele artiesten bij elkaar zet, zou je toch een plaat met een wat minder ''poppy'' feel verwachten.
Maar dit pakt prachtig uit in ieder geval.
Op deze plaat zijn, zoals eerder genoemd, Michael Rother (Neu!) en gastlid Mani Neumeier (Guru Guru) te horen. Het levert een meer gestructureerde plaat op dan "Musik von Harmonia". Welke van de twee de betere is is moeilijk te zeggen en hangt waarschijnlijk alleen af van smaak.
Opener Deluxe (Immer Wieder) is zo innovatief als je van krautrock mag verwachten en is binnen het genre bovengemiddeld goed. Hierbij moet vermeld worden dat het nummer qua soort nummer ideaal is om als eerste op de plaat te zetten: het is groots opgezet en zet meteen de toon voor de rest van de plaat. Toch volgt voor mij daarna pas het hoogtepunt van de plaat. Op Walky-Talky wordt langzaam laag voor laag een soundtrack opgebouwd die de perfecte partner is bij de hoes. Bij het beluisteren van het nummer doet mij dit inderdaad denken aan luchten en zonnen (vandaar dat dit album ook tot de kosmische rock gerekend mag worden).
Monza (Rauf und Runter) is het meest rechttoe-rechtaan nummer op de plaat. Het is tegelijk het nummer dat het dichtste zit bij het geluid van Neu!. Hierna volgt de sonische verkenning Notre Dame en het meer geconcentreerde Gollum, waarbij het tweede nummer toch het mindere is (maar nog steeds heel goed). De afsluiter is het zonnige Kekse, mijns inziens het minste nummer van de plaat. Het geluid van de kikkers is dan wel weer heel grappig.
Uiteraard kan er nog heel wat gezegd over de prachtige productie van de plaat door Conny Plank, de fijne motoriek van Neumeier en de topprestatie van Rother. Toch denk ik dat het beluisteren van de plaat, net zoals altijd natuurlijk, wel genoeg laat zien van deze kwaliteiten en het voor mij niet de tijd en plaats is om hier aandacht aan te besteden.
Een prachtige krautrockplaat en een must voor liefhebbers van het genre!
Zou het openingsnummer nog een goede track kunnen zijn van Kraftwerk (ook door de repeterende, monotone bliepjes en stemmen), hierna verandert het geluid definitief door met name de geweldige drumrol van Mani Neumeier. Het zijn de vroege synthesizers en gitaren, maar ook de instrumentale stukken, waardoor je je pas goed realiseert waar David Bowie zijn Berlijnse mosterd vooral vandaan haalde: juist, uit dit album! Wat een goede nummers volgen elkaar toch op; de ene keer vooral sferisch, dan weer ronduit rockend...
Leuk om krautrock te ontdekken, want elke album is volledig anders. En, zo geef ik toe, soms ook te prog of new age voor mij, maar dit album is ronduit een mooie ontdekking!