menu

Mark Kelly's Marathon - Mark Kelly's Marathon (2020)

mijn stem
3,93 (28)
28 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Racket

  1. Amelia (I) Shoreline (1:06)
  2. Amelia (II) Whistling at the Sea (4:44)
  3. Amelia (III) 13 Bones (5:25)
  4. When I Fell (6:10)
  5. This Time (3:47)
  6. Puppets (7:11)
  7. Twenty Fifty One (I) Search (3:18)
  8. Twenty Fifty One (II) Arrival (6:27)
  9. Twenty Fifty One (III) Trail of Tears (2:30)
  10. Twenty Fifty One (IV) Brief History (3:08)
totale tijdsduur: 43:46
zoeken in:
avatar van vigil
4,0
Eerste vrijgegeven nummer, wat dus klaarblijkelijk uit drie nummers bestaat, Amelia (ik moet steeds aan The Mission denken...) is zo op het 1ste gehoor best interessant. Redelijk moderne niet al te heftige Prog met Peter Gabriel als zanger. Tenminste niet echt maar wel met iemand die heel erg zijn best doet om er op te lijken

avatar van Mssr Renard
Is dit nu de eerste echt officiele soloplaat van Mark Kelly?

Ik vond de platen van Rothery wel aardig.

avatar van vigil
4,0
Ja zijn eerste.

Heeft wel eens hier en daar op meegedaan maar dat was t dan wel

avatar van musicborst
4,0
Daar we in wereld leven waarin mensen graag klikken even de officiële videoclip toegevoegd. Een videoclip kan je het niet noemen, beter is de term "fotoclip"!
Overigens is op Youtube geen sprake van het opknippen van het nummer. Door ook het laatste nummer in 4 stukken te knippen hebben we opeens 10 nummers op de plaat ipv 5. Dat is toch wel 2x zoveel hits op Spotify als we de hele plaat beluisterd hebben, dat tikt aan bij de afrekening ...

avatar van vigil
4,0
musicborst schreef:
Daar we in wereld leven waarin mensen graag klikken even de officiële videoclip toegevoegd. Een videoclip kan je het niet noemen, beter is de term "fotoclip"!

Je kan ook beter deze inzetten

Amelia live from Real World Studios - YouTube

avatar van musicborst
4,0
U snapt het beter, heer Vigil! Heb het aangepast! Hopelijk valt ie wel onder de categorie "officiele videoclip".

avatar van Marty McFly
vigil schreef:
Prog met Peter Gabriel als zanger. Tenminste niet echt maar wel met iemand die heel erg zijn best doet om er op te lijken


Dat zei men ook van de jonge D. Dick...


avatar van Marco van Lochem
4,5
Als je al jarenlang deel uit maakt van een succesvolle progressieve rock bands en een internationale hit op je naam hebt staan die uitgegroeid is tot een klassieker, dan zou ik mij kunnen voorstellen, dat het weleens kriebelt om iets anders te gaan doen. Mark Kelly, toetsenist van Marillion, vond het na zo’n 40 jaar tijd om iets buiten zijn band om te gaan doen. Dat is Mark Kelly’s Marathon geworden en ze hebben vrij recent hun selftitled debuutalbum uitgebracht. De zesmans formatie heeft een zeer prettig in het gehoor liggend album gemaakt, dat wel enkele raakvlakken heeft met Marillion, maar meer toetsengericht is, wat natuurlijk niet vreemd is, wetende wat het beroep van de leider van de band is. Het openingsnummer “AMELIA” bestaat uit 3 delen, bij elkaar ruim 11 minuten en prachtig. De stem van zanger Oliver M Smith is warm, heeft wel wat weg van Peter Gabriel, en de samenzang, belangrijk in het tweede deel, is ook een visitekaartje Mark Kelly's Marathon. Die geeft ook gitarist John Cordy af met een zeer melodische solo. Het derde is kent een mooi uptempo stuk, begeleid door piano en samenzang. “WHEN I FELL” is een ruim 6 minuten durende track met een slepend ritme, tempowisselingen, mooie melodie en een hemelse toetsensolo. Het meer poppy “THIS TIME” zou, in betere prog tijden, uit kunnen groeien tot een hitje. “PUPPETS” is ruim 7 minuten, je hoort Marillion gitarist Steve Rothery als lead gitarist en bijna halverwege veranderd de sfeer van het nummer. Het wordt iets ruiger, er komt een prachtige toetsen en gitaar solo deel voorbij. Het tempo daalt op een gegeven moment weer en dan komt het melodische deel van het begin weer terug. Prachtig nummer. Het slotnummer “TWENTY FIFTY ONE” bestaat uit 4 delen en duurt ruim 15 minuten. Na een rustig intro word je getrakteerd op een prachtig sferisch instrumentaal deel getiteld “SEARCH”, waarna deel 2 het beste van Mark Kelly’s Marathon laat horen, melodieuze progressieve, maar zeker ook toegankelijk rock. Wat een prachtig nummer is dit “ARRIVAL”. Het derde deel “TRAIL OF TEARS” start met een stevige gitaarriff gevolgd door een toetsensolo, waarna het tempo terug valt en er een zang gedeelte volgt, waarin opnieuw duidelijk wordt dat zanger Smith een prachtig stemgeluid heeft. “BRIEF HISTORY” sluit het album af, beginnend met een Marillion-achtige gitaardeel, wat mij betreft de enige keer dat de moederband van Kelly echt heel duidelijk naar voren komt, maar dat is mijn mening. Toetsen, zang en heerlijke gitaarpartijen begeleiden je naar het einde van dit schitterende album. Aanrader!!

avatar van vigil
4,0
Nou dat valt helemaal niet tegen!

4,5
Ollie Smith is ook onderdeel van de Nederlands Band Blind Surfer uit Rotterdam! Heb begrepen dat hij nu bezig is met hun 2e album.

4,5
En ik kan het weten

avatar van Rogyros
rleidekker schreef:
En ik kan het weten

Deze reactie vraagt natuurlijk om enige uitleg.

Dus: leg uit!

4,5
Ha! Ik speel zelf in Blind Surfer en Ollie dus ook. Zijn samen bezig met ons 2e album

avatar van rkdev
4,0
De eerste 'solo'plaat van "Marillion's Mark Kelly" is een mooie poppy progrock-plaat geworden. Ik hoor elementen van Marks eigen band, maar ook van Genesis, Fish en Toto. De stem van zanger Oliver M. Smith is een soort mix van Ray Wilson, Fish en Paul Young (die van Mike + The Mechanics).

Het album (en drieluik Amelia) opent zoals een progalbum betaamt met wat atmosfeer geluiden om de sfeer neer te zetten. ‘Shoreline’ opent het album sterk en gaat naadloos over in ‘Whistling at the Sea’ dat zeer mooie samenzang bevat, net als de eerste rake gitaarsolo (mooi warm geluid). De sfeer slaat om voor het begin van slotdeel ‘13 Bones’ om vervolgens helemaal los te gaan in het laatste deel van Amelia. Hier krijgen de gitaristen en bandleider Kelly even lekker de ruimte. Dat is nog eens een binnenkomer.

We nemen even gas terug voor ‘When I fell’, een nummer dat wat ‘gewoontjes’ begint, maar eindigt met een geweldige toetsensolo van Mark Kelly.

‘This Time’ is een mooie popsong, die zoals Marco van Lochem al zei best een hitje had kunnen worden in andere tijden.

Het heerlijke 'Puppets' is een volgend hoogtepunt in de beste progrock traditie, met vooral een fantastisch middenstuk waar Mark Kelly geweldig soleert tegen de mooie gitaarklanken van Steve Rothery (wat kan die man toch geweldige geluiden uit z'n gitaar toveren).

Afsluiter 'Twenty Fifty One' is zelfs een vierluik. Het opent mooi sfeervol met 'Search' om vervolgens over te gaan in de lekkere progrock van ‘Arrival’. ‘Trail of Tears’ lijkt rechtstreeks weggelopen van een Genesis plaat (lekker dus!) om af te sluiten met ‘Brief history’ (dat qua sang wat weg heeft van Mr. Mister, ja echt) waar de gitaar een hoofdrol heeft.

Geweldig debuut van Mark Kelly’s Marathon dat smaakt naar meer. Hopelijk kunnen we de band in de nabije toekomst ook nog live aanschouwen en gaat het een vervolg krijgen wanneer Marillion weer eens een pauze neemt.

avatar van vigil
4,0
rkdev schreef:
De eerste 'solo'plaat van "Marillion's Mark Kelly" is een mooie poppy progrock-plaat geworden. De stem van zanger Oliver M. Smith is een soort mix van Ray Wilson, Fish en Paul Young (die van Mike + The Mechanics).

Fish hoor ik er niet in terug, Paul Young (nee niet die blue eyed soul/popzanger ) ook niet en Wilson een beetje maar dan wat minder krachtig. Ik hoor Peter Gabriel op sommige nummers maar vooral John Mitchell.

avatar van rkdev
4,0
Mooie Recensie van Written in Music.

avatar van rkdev
4,0
vigil schreef:
Ik hoor Peter Gabriel op sommige nummers maar vooral John Mitchell.
Peter Gabriel hoor ik inderdaad ook, vooral op Whistling at the Sea. John Mitchell ken ik niet.

avatar van ProGNerD
4,0
rkdev schreef:
Peter Gabriel hoor ik inderdaad ook, vooral op Whistling at the Sea. John Mitchell ken ik niet.

Nou, als je een beetje into prog bent, licht er met de vele bands / projecten van John Mitchell nog een mooie wereld voor je open dan...

4,5
Heerlijke progrock! Vooral instrumentaal prima in orde. Ik vind de zanger echt geen Peter Gabrielimitatie, zoals elders geponeerd, zingt gewoon goed.

avatar van Rudi S
4,0
SluijterP schreef:
zingt gewoon goed.


Hm, dat is toch wel een Gabriel dingetje

avatar van Scherprechter
4,0
Erg fijn album. Verwacht geen muzikale revolutie, maar aangename lichtvoetige prog. Muziek die vrij gemakkelijk wegluistert zonder eendimensionaal te zijn, want er gebeurd genoeg en er wordt voldoende gevarieerd.
De hoogtepunten zijn voor mij de mooie zanglijnen en enkele uitstekende gitaar en toetsensolo's.

avatar van hogweed
4,0
Bij de eerste luisterbeurt van dit album moest ik denken aan de LP/CD-show van Wim van Putten op donderdagavond, waar ik in de jaren 80 regelmatig naar luisterde. Muziek uit dit genre kwam bij Wim ruimschoots aan bod. Dit album past perfect in dat format. De muziek van MKM mag dan vertrouwd in de oren klinken, en nergens buiten de lijntjes kleuren; de kwaliteit van de nummers is dik in orde. Wat mij betreft is dit project geslaagd, en blijft het niet bij één album.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:31 uur

geplaatst: vandaag om 15:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.