NEW FLAT 1981
Bobby Solo is de enige 7" single van The Nits
die ontbreekt in mijn collectie ... nooit gezien op een beurs,
nooit ontmoet op ebay of andere 2de hands verkoopsites.
New Flat was een van de weinige Nits platen die ontbrak
in de discotheek van Herentals. Ik heb het album pas leren kennen
in 1987, toen ik als student naar Leuven trok en het daar midprice kocht.
Dit blauwe album is ontegensprekelijk het new wave album van The Nits.
Gitaren scheuren harder, drums klinken matter, vocalen worden scherper.
En er wordt op een heel andere manier gebruik gemaakt van de synths.
Minder melodieus, meer zoeken naar een gepast geluidsdecor.
Er zijn naar Nits normen een paar behoorlijke uptempo songs.
Het staccato
New Flat (de eerste, geflopte single), het zich als een sidderaal
door de versterkers glibberende
Saragossa overtuigen het meest.
Bobby Solo (de tweede en dus onvindbare single) wil te graag
het Italiaanse succes van Tutti Ragazzi overdoen met harmonica.
Het nummer met de meeste hitpotentie was echter
Holiday on Ice.
Hier weet de groep haar blauwe wave geluid te koppelen aan het talent
om kleine miniatuurtjes van liedjes te schrijven ... tekstueel à point.
De albumtitel New Flat is op zich (net zoals de hoes) een vervolg
op het debuut Tent ... The Nits hebben aan uitbreiding gedaan, willen
minder beknot en dus ruimer klinken (hier en daar galmen).
New Flat is vooral het sterkst in de meer beschouwende nummers.
Daarin schilderen Hofstede en Peters de vervreemding zeer letterlijk.
Niet met de veelkleuige vlakken van Piet Mondriaan,
maar met het verstilde penseel van Edward Hopper.
On the corner at night
There's a bar with some tables
Near the window
Coloured squares where the
Nighthawks meet
Creeping out of the dark street
On the corner at night
And the light falls through
The windows on the sidewalks
http://getsustainable.net/blogfiles/uploaded_images/Hopper-721611.jpg
http://faculty.evansville.edu/rl29/art105/img/hopper_nighthawks.jpg
De tekst van
Office at Night integreert minstens twee werken van Hopper.
In
Statue wordt zelfs geknipoogt naar Le Rhinoceros van Ionesco.
Het plaatje wordt duidelijker: deze luizen zijn een beetje arty farty.
En ik hou daar wel van ... het hoofd wil af en toe ook wat.
Verder noteren we de steeds toenemende drang naar experiment.
Een kenmerk dat het hele Nits oeuvre zal doorweven als een rode draad.
Luister bijvoorbeeld maar naar
DIfferent Kitchen, Zebra of
Aloha Drums.
Vooral die twee laatste nummers zijn een oorvriendelijk avontuur.
14 songs op één album ... niet alle liedjes zijn even sterk.
Maar samen vormen ze wel een "blauw"druk van de vroege Nits.
Experimentele, arty wave pop ... op de eerste drie platen gaan
The Nits mee met hun tijd en interpreteren ze op eigen wijze
de muziek van de vroege jaren 80 ... klare lijn miniatuurtjes.