HENK 1986
Na het vertrek van gitarist en miniaturist Michiel Peters
(wat een prachtige, kleine liedjes schreef hij toch) zijn The Nits een trio.
Een creatieve herbronningsfase wordt ingelast en uiteindelijk
besluiten Henk, Rob en Robert-Jan met z'n drietjes door te gaan.
Henk is toevallig Fins voor adem.
En die hervonden adem staat op een langspeler uit 1986.
De hoesfoto is een collage van de gezichten van de drie makers.
Vanaf nu dragen alle songs de credits van de hele band.
Natuurlijk ligt er na het vertrek van een gitarist
meer klemtoon op de synthesizers. Natuurlijk worden
na het vertrek van een mede-vocalist backing vocals gezocht.
Een van die achtergrondzangeressen heet Joke Geraets
en zal tussen 1987-1989 bassiste en vierde groepslid worden.
Henk is het meest gedateerd klinkende album van The Nits.
Eerste generatie digitale productie en een overdaad aan synths
zijn daarvoor verantwoordelijk. Het is hen bij deze vergeven.
De drie singles hebben gek genoeg de tand des tijds
minder doorstaan dan enkele sterkere albumtracks.
Het begon met
Sleep ... een nachtelijke ballade
met puntige synthesizers en een Duits poëzie citaat.
Filmisch bijna, zoals vele tracks op Henk.
Daarna kwam
Typist of Candy, de meest geslaagde single.
Het hoofdpersonage is de vrouw uit Hoppers schilderij Office at Night
(op zich al de titel van een Nits compositie uit 1980).
http://www.sauer-thompson.com/junkforcode/archives/2009/01/12/HopperOfficeatNight.jpg
Typist of Candy heeft een tekst die doet wat Hopper met verf doet.
Namelijk een spanning suggereren tussen de verstilde figuren op doek.
Is deze typiste heimelijk verliefd op haar onverstoord werkende baas?
Volgens The Nits tikt ze haar blad wanhopig vol vraagtekens.
Cabins is te gemakkelijk. Een synthpop niemandalletje
dat naar Nitsmaatstaven veel te licht weegt. OMD achterna.
Tegenover de singles staat een trits ijzersterke albumtracks.
Bike in Head,
Home before Dark en
Under a Canoe.
Bike in Head fiets letterlijk door de speakers.
Een heerlijke zonnige trip doorheen de dierentuin van The Nits.
Een fiets is in Hofstedes teksten altijd een metafoor voor de jeugd.
Een auto
(Cars and Cars) symboliseert de volwassenheid.
Een soortgelijke woordenmetaforiek hanteert Henk bij boom
(Boy in a Tree) voor jeugd en huis
(House on the Hill) voor volwassenheid.
Bike in Head munt uit in zijn gelaagd geluidsarrangement
dat nergens echt bombastisch of vervelend is ... enkel sprankelend.
Het zou alsnog op single verschijnen nav de verzamelaar Nest (1994).
Home before Dark baseerst zich op nog een schilderij van Hopper.
Op Gas ziet de kijker een verlaten bezinestation ... in gedachten
mijmert de pompbediende zich dapper door de nacht.
http://www.softwarearchitectures.com/blog/uploaded_images/hopper_gas_4-799371.jpg
De live versie van
Home before Dark op Urk (1989) is de ultieme versie.
Under a Canoe is instrumentaal een openbaring.
Ook hier valt de naam OMD als referentie, maar dan
de meer experimentele zijde van de Liverpoolse formatie.
Resten ons nog het stampende
Port of Amsterdam
(dat net iets harder dan de rest lijdt onder de steriele productie),
het tussendoortje
The Singing Telegram, de omgekeerde jam
Erom On
(No More), het zoute
Pillow Talk en het mechanische
Crane Driver.
5 Hammering Men is een samensmelting
van drie aparte, korte instrumentale motiefjes.
Omdat dit album op CD gevolgd wordt door het mini-album Kilo,
staan er geen bonustracks uit de Henk sessies op. Daarvoor moet je
de collectors rarities verzamelaar Quest zien te bemachtigen.
Daarop Van Goghs
The Potato Eaters (b-kant van
Sleep), het verwarde
Stay
en een langere versie van
The Singing Telegram (beide unreleased before).
Niet op Quest is
Her Second Office, een ware kakofonie
van geluiden en b-kant van
Typist of Candy. De b-kant van
Cabins
was een live versie van hetzelfde nummer.