menu

Etan Huijs - The Monochrome Veil (2021)

mijn stem
3,83 (29)
29 stemmen

Nederland
Country / Folk
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Ghost Town (3:30)
  2. Josephine (5:43)
  3. Arc (7:02)
  4. Cautionary Tales (3:52)
  5. Wild Are the Waves (4:48)
  6. Last Train Home (2:48)
  7. Veil of Love (2:44)
  8. The Passenger (Parts 1 & 2) (7:30)
totale tijdsduur: 37:57
zoeken in:
avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Weer een nieuw album van Etan. Mijn verwachtingen zijn hoog.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Josephine is deze week uitgebracht, zie videoclip

avatar van Lura
4,5
Zijn in 2008 vershenen debuutalbum Telescopes onder de artiestennaam Etan wist nog geen potten te breken. Het vervolgalbum The Battle Of Everything uit 2016 werd wel opgepikt door Radio 2 en leverde hem maar liefst 128 optredens op. De definitieve doorbraak volgde met het door BJ Baartmans geproduceerde album The Secret Us. De rode lijn van dit album was, wat maakt je tot wie je bent en wie zou je zijn zonder de invloeden van buitenaf. Door het succes gesterkt besloot hij zich volledig op het onzekere bestaan van singer-songwriter te storten.

Nog meer dan de voorganger vormt het nieuwe album The Monochrone Veil tekstueel samen een geheel. Etan licht zijn bedoelingen als volgt toe : “The Monochrome Veil stelt de polarisatie aan de kaak. Verhalende songs in de geest van Johnny Cash, Neil Young, Bob Dylan en Leonard Cohen. Over ons onvermijdelijke gebrek aan subjectiviteit en de belemmeringen om samen te kunnen leven in liefde, begrip en tolerantie. We kijken allemaal gekleurd en gesluierd naar de werkelijkheid”. Hierdoor is het een urgent album geworden, want door de Coronapandemie was de polarisatie wereldwijd nog nooit zo groot, met de Verenigde Staten als het meest trieste voorbeeld. Ook is het migratieprobleem groter dan ooit, wat ook niet helpt om een vredelievende samenleving te creëren.

De uptempo opener Ghost Town handelt over mensen die vastgeroest zitten in prehistorische denkbeelden. Niet in de gaten hebbende dat de wereld om hun heen evolueert tot iets nieuws en als geesten blijven hangen in een metaforisch stadje dat allang vergaan is.

Josephine is een heuse murder ballad, het enige liedje wat hij niet alleen schreef maar samen met Jori van Gemert. Het is een prachtig duet geworden met hier en een fluwelen trompet op de achtergrond. Etan reist veel met de trein, recht tegenover het station staat allang een villa leeg die “Josephine” als opschrift draagt. Tijdens een van zijn treinreizen bedacht hij het verhaal rondom dat huis en een trein. Het werd een verhaal over een echtpaar met een baby en over hun groeiende onderlinge achterdocht en jaloezie. Het loopt zo hoog op dat beide partijen een moord plannen. Hoe het verhaal uiteindelijk afloopt blijf open.

Arc is een allegorisch verhaal over een alien invasie in Noord-Amerika, maar verwijst eigenlijk naar kolonisatie door de eeuwen heen. Het lekkere Cautionary Tales is de oudste song van de plaat, een song in de alt-coutry stijl van Neil Young begin jaren zeventig. “De song gaat over mijn grote stap van 2,5 jaar geleden. Ik werd fulltime muzikant. Mensen om je heen proberen je te waarschuwen. Maar uiteindelijk moet je toch je hart volgen. Je weet echt wel waar je mee bezig bent. Dat zeg ik in de song. Anno nu heeft de song een dubbele laag, want we brengen hem rond de album release uit met de boodschap: we zijn er weer klaar voor en kunnen niet wachten om weer op het podium te staan! "I am ready for the big one" zing ik in het refrein. Een positieve vibe en een duidelijke boodschap.”, aldus Etan.

Het donkere Wild Are the Waves stelt ons de vraag : wat is wild en wat is beschaafd? Maar handelt ook over de angst voor het onbekende en over xenofobie. De laatste tijd verdiepte Etan zich erg in het levensverhaal van Johnny Cash. Last Train Home is een ode geworden aan Cash, met veel tekstuele verwijzingen naar diens leven. Een wat ouder nummer is Veil Of Love, wat gaat over personen die meer verliefd zijn op het gevoel van verliefdheid dan daadwerkelijk op de persoon, waarmee ze een relatie hebben.

Volgens Etan is The Passenger thematisch gezien de perfecte afsluiter. “Een grijze reiziger reist door tijd en ruimte, langs alle continenten in verschillende tijden in de geschiedenis, om uiteindelijk tot de conclusie te komen: het komt allemaal op hetzelfde neer. Mens leeft met mens. Mens aanbidt goden. Nieuwe goden komen op. Oud vecht tegen nieuw. Mens wil meer land. Mens vecht om land. Mens doodt mens. Mens oordeelt over andere mens, maar doet eigenlijk zelf hetzelfde. De song eindigt in het westen, in het hier en nu. Met de conclusie van de grijze reiziger: het heeft nu allemaal nieuwe namen, maar het komt uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer.”.

Muzikaal gezien staat The Monochrome Veil weer als een huis. Wederom vakkundig geproduceerd door BJ Baartmans, die ook deze keer weer de nodige instrumenten bespeeld. Deze keer gastoptredens van trompettist Nando van Westrienen en de klassiek getrainde violist Alex Akela, die tevens op accordeon te horen is. Overigens zijn recent de twee singles Ghost Town en Josphine verschenen. Zoals al eerder gememoreerd is door de thematiek The Monochrome Veil een brandend actueel en urgent album geworden. Bovendien bevalt het mij nog net een tikkeltje beter dan de opvolger.

avatar van deric raven
Mooi beschreven Lura

avatar van sq
sq
Cover inderdaad mooi (naar DjFrankie in gekocht topic) .. naar een mooi voorbeeld. Ik zag het meteen want ik heb 't schilderij vorig jaar nog in het echt gezien. Past ook goed bij Lura's beschrijving van The Passenger.

Zo nu nog luisteren, dit moet wel een bijzonder album zijn

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
DjFrankie schreef:
Ben ik bevoorrrecht? Ik ken Etan erg goed, en we spreken elkaar regelmatig. We maken samen popkwissen en gaan samen muziek luisteren. Ik was dan ook bij de presentatie en alhoewel ik in Mei al eens de ruwe versie mocht horen was ik toch vrij positief verrast. Etan heeft een gevarieerd album gemaakt met een hoog meezing gehalte en oorwurmen.

Ben ik bevoorrecht, ja omdat ik hem ken, maar ben ook trots op deze Venrayse entertainer die hier gewoon een erg goed album afleverd.


Dit schreef ik 3 jaar geleden bij The Secret Us. We spreken elkaar nog regelmatig alleen via een scherm, en er blijft de liefde voor muziek. Over muziek gesproken, op deze plaat nemen Etan en zijn band weer een stap voorwaarts. Nummers met zeer diverse instrumenten in de stijl van Americana in het zeer aanstekelijke Arc, country in het Wall of Voodoo-achtige en mijn favoriet The Passenger, of donkere Murder ballad Josephine. Zeer divers album dus wat het luisteren nog een prettigere ervaring geeft.

Voor fans van Americana, country folk een must hear. En gewoon uit wereld stad Venray.

Sparky
Ik ken hem nog niet, DJFrankie. Maar interesse is gewekt. Die eerste twee vrijgegeven nummers vind ik prachtig.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Album is hier te koop
etanhuijs.com

avatar van tafkat
Lura schreef:
“The Monochrome Veil stelt de polarisatie aan de kaak. Verhalende songs in de geest van Johnny Cash, Neil Young, Bob Dylan en Leonard Cohen. Over ons onvermijdelijke gebrek aan subjectiviteit en de belemmeringen om samen te kunnen leven in liefde, begrip en tolerantie. We kijken allemaal gekleurd en gesluierd naar de werkelijkheid”.


Blijkbaar heeft Etan het zo verwoord, maar zou hij hier niet juist objectiviteit bedoelen?

Ben wel nieuwsgierig geworden door je review. Eerste luisterbeurt is in ieder geval positief bevallen.

avatar van Lura
4,5
Dat moet natuurlijk objectiviteit zijn, tafkat

4,0
Jeej, dankjulliewel voor deze tip!
Is het wereldvernieuwend? Mwah nee. Maar wel heerlijke muziek om na een werkweek een grote kroeg in te duiken en naar deze muzikant & band te luisteren. Een weekend zou perfect beginnen. Josephine is echt een mooi en sprekend nummer.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Etan Huijs - The Monochrome Veil - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Etan Huijs - The Monochrome Veil
De Nederlandse muzikant Etan Huijs maakte in de herfst van 2018 indruk met zijn tweede album, maar album nummer drie is nog een paar klassen beter en imponeert 38 minuten lang

Ik heb met hooggespannen verwachtingen uitgekeken naar het derde album van Etan Huijs, die met The Secret Us behoorlijk wat indruk maakte. Het zijn verwachtingen die flink zijn overtroffen door The Monochrome Veil, dat vanaf de eerste noten een opvallend hoog niveau aantikt en dat ook niet meer los laat. De vaste band van Etan Huijs speelt ijzersterk, de productie van BJ Baartmans is uitermate trefzeker en dan zijn er ook nog eens de vele talenten van de singer-songwriter uit Venray, die in alle opzichten groei laat horen. The Monochrome Veil omarmt de invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek net wat nadrukkelijker, maar Etan Huijs heeft ook een eigen geluid behouden en het is een geluid waar hij verder mee kan.

The Monochrome Veil is het derde album van de Nederlandse singer-songwriter Etan Huijs. De muzikant uit Venray debuteerde precies vijf jaar geleden met The Battle Of Everything, dat me overigens maar matig wist te overtuigen. Het in de herfst van 2018 verschenen The Secret Us overtuigde me daarentegen volledig.

Het is een album dat de lat hoog heeft gelegd voor het derde album van Etan Huijs, maar direct in de openingstrack van The Monochrome Veil hoor je dat het goed zit. Ghost Town is een track die opvalt door een mooi warm geluid, door een sterke productie, door een prachtige vrouwenstem en natuurlijk ook door de overtuigende zang van Etan Huijs zelf. Het is bovendien een sterke song met een mooi vleugje Amerikaanse rootsmuziek, dat ook op The Secret Us zo fraai betoverde.

Etan Huijs maakte zijn derde album met zijn vaste band en deed voor de productie wederom een beroep op de gelouterde BJ Baartmans, die ook stevig bijdroeg aan de instrumentatie op het album. Etan Huijs zal geen enorm budget hebben gehad voor het maken van zijn derde album, zeker nu de inkomsten uit optredens al een jaar lang zijn weggevallen, maar The Monochrome Veil klinkt fantastisch.

Het geluid is stemmig en gloedvol, maar weet ook steeds op te vallen met net wat andere klanken, met vaak een hoofdrol voor uiteenlopende snareninstrumenten, met hier en daar wat accenten van blazers, strijkers en een accordeon om het af te maken.

Openingstrack Ghost Town is zoals gezegd een uitstekende start, maar met Josephine wordt het album nog wat mooier, al is het maar vanwege de wonderschone zang van Jori van Gemert, die de stem van Etan Huijs fraai weet te versterken, maar wat mij betreft ook zelf een onuitwisbare indruk maakt.

Josephine laat goed horen dat Etan Huijs sinds The Secret Us verder is gegroeid als zanger en songwriter, want dit is een song die menig gelouterd rootsmuzikant graag zou hebben gemaakt en die nog wat extra glans krijgt door de prachtig klinkende blazers. Ook in tekstueel opzicht is overigens groei te horen, want vrijwel alle songs op het album vertellen mooie verhalen.

The Monochrome Veil laat ook horen dat Etan Huijs een veelzijdiger muzikant is geworden. Het hoge niveau van de eerste twee tracks wordt vastgehouden in Arc, dat indruk maakt met meerstemmige countryrock van een niveau dat ik niet zo heel vaak hoor, en een fraai vervolg krijgt in Cautionary Tales, dat ook al associaties oproept met Crosby, Stills & Nash en The Eagles, met de prachtstem van Jori van Gemert als bonus.

Je moet het maar durven als muzikant uit Venray, maar Etan Huijs draait er zijn hand niet voor om en blijft ook in de andere tracks op het album imponeren. Etan Huijs maakt ook dit keer geen geheim van zijn bewondering voor onder andere Johnny Cash en Leonard Cohen, maar The Monochrome Veil laat ook een wat duidelijker eigen geluid horen dat invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek op knappe wijze vermengt met een vleugje pop en rock.

Met zijn derde album moet Etan Huijs, mede dankzij zijn uitstekende band (met wat extra credits voor Jori van Gemert) en topproducer en muzikant BJ Baartmans, in Nederland potten kunnen breken, al is het maar vanwege de enorme populariteit van Danny Vera, maar het werkelijk uitstekende The Monochrome Veil beschikt wat mij betreft ook over internationale allure. Wat een knap album van deze Nederlandse muzikant. Erwin Zijleman

avatar van rebjuh
3,5
Een mooi album, dat hoor ik echt wel. Persoonlijk heb ik niet zoveel met zangeressen (zelfs een lichte afkeer, of nja, niet zo licht eigenlijk). Maar het werkt wel op dit album, maar ik had het zonder zangeres waarschijnlijk mooier gevonden (met uitzondering van nr. 2, mooi!).
Coole hoes ook.

avatar van AOVV
3,5
Mooie plaat van Etan Huijs, al is het mij misschien allemaal wat te netjes, en dan moet het me qua sfeer al helemaal gaan beklemmen. Dat gebeurt net niet, maar dat is helemaal niet zo erg, want wat overblijft zijn zorgvuldig gecomponeerde liedjes met roots-, folk-, country- en pop-invloeden. De nummers van Huijs luisteren lekker weg en de man heeft een stem die zacht in het gehoor ligt. Kwaliteit, dat zeker.

3,5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 10:29 uur

geplaatst: vandaag om 10:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.